Een goede columnist is hypocriet

Ik voelde me aangesproken toen Sylvain Ephimenco in zijn column schreef:

Ik ben dan wel één van die tweederangs-types, maar ik luister ook naar kritiek. Dus zocht ik op hoe je een climaxcolumnist wordt à la Sylvain. Hoe blaft de alfahond? Na een google-odyssee ontdekte ik het eerste principe van de columnist: de contradictie. Een goede broodschrijver spreekt zichzelf regelmatig tegen. Laat ik dit drie keer illustreren.

Rosanne Hertzberger werd een heldin toen ze adverteerders van Dumpert en GeenStijl vroeg of zij vrouwenvernedering graag belonen. Ook honderden prominente vrouwen lieten van zich horen, vooral in grote advertenties in NRC en de Volkskrant. Maar daarop kwam ook kritiek van Flavia Dzodan in de Washington Post. Zij zag hier hypocrisie in. De vrouwen en hun aanhang komen wel voor een blanke autochtone vrouw op, maar waar blijven de Nederlanders als GeenStijl racistisch dramt?

Hertzberger reageerde in haar nieuwste column: je hoeft niet alle ‘mogelijke diversiteitshokjes’ aan te vinken voordat je mag opkomen voor één slachtoffer.

Daar zit wat in, je moet immers ergens beginnen. Maar onze Rosanne betoogde het tegendeel in een eerdere era. Zij lamenteerde toen dat Vitens en PGGM de Israëlische bezetting niet meer financieren, maar dat ze nooit Saudi-Arabië boycotten. Je moet eerst stoppen met tanken voordat de Palestijnen een staat mogen stichten. Zie je wel, als je niet eerst alle andere misdaden in de wereld hebt opgelost, dan ben je een Jodenhater, was haar steek onder water.

Speelman Holman vingerde zijn lier in een zoetsappige hymne: ‘Leve onze cultuur, verreweg de beste’. Superieur niet alleen omdat wij van degelijke argumenten houden, maar vooral omdat wij niet martelen. Heel anders piepte hij toen de Amerikaanse folteringen op Guantánamo en elders aan het licht kwamen:

Ook hij doet aan morele flipflops. Hij riep de VARA-leden op te vlieden. Je mag dus sites geldelijk uitknijpen. Maar toen kwam GeenStijl in opspraak en de financiële druk was plots een slecht idee: ‘Blijf dan met je politiek correcte vingers van onze rotvrijheid om meningen te uiten…’

Dus een goede opiniemaker is een januskop. Maar als aspirant-tartuffe moet je niet denken dat elke incoherentie volstaat. De echte bigotterie voldoet aan twee of meer van deze condities:

De laatste voorwaarde is essentieel. Je kan immers met goede argumenten geen onverdiende voordelen bemachtigen, noch onterechte nadelen veroorzaken. Een goede schijnreden voldoet.

Rosanne had gelijk dat je voor elk slachtoffer mag opkomen, ook als je dat voor anderen niet doet. Elk onsje minder gif in de wereld weegt in de balans. Haar oude column was echter een ‘tu quoqe’ en een ‘red herring’.

Theodor Holman is machtsgeil, hij vecht voor witte- en westerse suprematie in de wereld. Wie de superioriteit van zijn ras, religie, cultuur of groep predikt, is noodzakelijk sociaaldarwinistisch.

Laat staan dat je voor martelen levenslange gevangenis krijgt, dus hij kon in zijn stukje net zo goed tot moord aanzetten. Dat niemand dit ziet en dat Het Parool mijn reactie niet plaatste is geen bewijs van culturele superioriteit.

En Sylvain dan? Het blijkt dat hij niet eens de stukken had gelezen die hij verfoeide. Hij zei dat Joop.nl een interview nogal vrij interpreteerde waarin Baudet zei dat vrouwen over het algemeen minder excelleren in een heleboel beroepen. Ik heb dat interview gecheckt en Joop heeft Baudets woorden niet verdraaid.

Daarna kon Ephimenco mij in een mail niet uitleggen wat fout zou zijn aan mijn stuk. De foto van Baudet zou onder de foto van Ceausescu staan. En de tussentitel ‘Baudet is een gevaar voor vrijheid en mensenrechten’ is suggestief. Nee beste Sylvain, het is niet suggestief, het is mijn letterlijke argument.

Volgens Sylvain moet ik zwijgen als Baudet mijn mensenrechten – en van vele anderen – bedreigt. Ik moet zwijgen als GeenStijl met leugens haat tegen migranten zaait. En als ik steiger, moet het VARA-lid zorgen dat hij de schroef vastdraait.

We zien in deze drie voorbeelden zowel drogreden alsook dat deze columnisten onverdiende voordelen en onterechte nadelen scheppen. Hun teksten leiden tot een witte, autochtone, judeo-christelijke en westerse dominantie over de rest. De rest moet toekijken en slikken dat hun vrijheid, mensenrechten en het recht op zelfbeschikking onder de laars vertrapt worden.

Dus de goede columnist is een sofist. Mijn theorie wordt ook bevestigd door het boek ‘Effectief opiniestukken schrijven’ van Arnold Vonk, voormalig opinieredacteur van de Volkskrant:

Als charlatan heb je een pré.