Een masochistisch kunstadvies

Geachte Halbe,

Afgelopen maandag kreeg je het kunstadvies overhandigd door Joop Daalmeijer, namens de Raad voor Cultuur. Wat jij als socioloog toch moet met kunst, ik weet het niet. Ik sprak vorige week Guus Hiddink. Hij was gevraagd om een groepje kleiduivenschieters uit Tjerkenmiendersluis aan de Regge om te vormen tot een Olympisch goud winnend korfbalteam. Het ging om een nieuw tv-format, had de enthousiaste redactie-assistente gezegd. Hiddink had haar aangestaard en was weggelopen met het schuim in de mondhoeken. “Wat moet ik met kleiduivenschieters?”

En zo is het maar net. Had jij dat ook maar gedaan Halbe, toen Mark je vroeg voor de functie van staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Maar nee, je had Mark toegefluisterd dat je niets van cultuur wist. “Geen probleem,” had die geantwoord. “Je hebt mij altijd gesteund. Dat volstaat.” Je had weg kunnen lopen Halbe, maar je deed het niet. En nu zitten we met de gebakken peren. Want er moest bezuinigd worden en als er iets niet van jou kan worden gezegd is dat je ergens voor wegloopt. Het schijnt tegenwoordig zelfs een aanbeveling te zijn in het Haagse: Heb je altijd je rug recht gehouden? Nooit een hernia gehad? Heb je wel eens flink geblunderd, maar wel je verantwoordelijkheid genomen? Mooi, dan ben je welkom. Wie wat voor hernia heeft opgelopen onder wiens verantwoordelijkheid doet er niet toe. Draaien doen we niet, Halbe.

Tja.

Ik stuur je deze brief omdat ik zo graag lid wil worden van de Raad van Cultuur. Kun je mij daar niet naar binnen sjoemelen? Ik ben schrijver en heb aan de Kunstacademie gestudeerd. Daarnaast ben ik een fervent masochist, net als u. Ja, je leest het goed. We zijn zielsverwanten. Snijden in kunst is snijden in cultuur. Snijden in cultuur is snijden in jezelf, aangezien wij met z’n allen de Nederlandse cultuur vormen, nietwaar? Zelfs jouw voormalige gedogers dragen daar aan bij!

Misschien kunnen we in dat kader een keer op zaterdagmiddag wat gezonde zelfkastijding opvoeren op het Spui. Dat ik jou toetakel met opgedroogde koeienvlaaien gedoopt in spijkers en dat jij dan mijn nagels uittrekt met behulp van een roze pincet met ingelegde diamantjes? Een beetje Damian Hirst in de polder. Kunst met een grote K en meteen jouw grootste bijdrage aan de kunst en cultuur in Nederland. Laat we dat binnenkort even uitvoeren. Ik bel je er nog over.

Nog een laatste dingetje: Wat dacht je toen Daalmeijer je die enorme stapel papier overhandigde? Op de foto in De Volkskrant lach je wat schamper. Is dat omdat je daar blij was dat iemand anders de hete kastanjes met een kleine k voor je uit het vuur had gehaald? Ik denk eerder dat het trots was. Volgens mij was je stiekem een beetje trots op de titel van het werkje: Slagen in cultuur. Dubbelzinnig, kort en bondig. Puik stukje rijmelarij. Ik zie je denken op die foto: Suck on this title, bastards! Slagen in cultuur. Omdat Kaalslagen in cultuur er iets te dik bovenop lag, waarschijnlijk.

Dennis L’Ami schrijft iedere woensdag een column in de vorm van een brief op Joop waarin hij het nieuws op satirische wijze beschrijft