Dit is wat de rechtse reageerder wil

In de nacht van zestien op zeventien juni, rond middernacht, waren er 444 reacties gepubliceerd op mijn stuk waarin ik rechtse lezers vroeg naar oplossingen voor hun kennelijke problemen met de islam. Enkele schrijvers benadrukten dat zij altijd links hadden gestemd, maar sloten zich toch bij de mainstream aan. Natuurlijk wilden velen er weer eens op wijzen dat link s met lege handen staat danwel met moslimknuffelarijen de islamisering in de hand werkt. Uit alle reacties rijst het ideaalbeeld op van een Nederland zonder God. Men stelt vast dat wij in Nederland een vloeiende grens kennen tussen kerk en staat. Die moet voortaan scherp getrokken worden. Maar dat niet alleen: de religie dient zoveel mogelijk uit het openbare leven te verdwijnen.

Achter de voordeur Godsdienst is iets voor achter de voordeur en in de kerk of de moskee. Daar waar het geloof het openbaar terrein betreedt, zetten de autoriteiten hun stekels op. De staat stelt zich niet neutraal op ten opzichte van religies, maar dient volgens heel wat schrijvers een positief-ongodsdienstig karakter te dragen. Dat doet een beetje denken aan de laicité van Frankrijk.

Subsidiëring van het bijzonder onderwijs, sinds 1917 een hoeksteen van de Nederlandse samenleving, is dan ook uit den boze. De afschaffing zou dan overigens een mooi thema voor het verkiezingsjaar 2017 zijn, want dan viert deze subsidiëring haar eeuwfeest.

Geen buitenlandse geestelijken Een aantal schrijvers gaat nog verder en wenst dat de overheid zich actief met de godsdiensten bemoeit. Zij willen een verbod op financiële steun vanuit het buitenland. Ook mogen geen geestelijken worden geïmporteerd. Hun voorbeelden hebben uitsluitend met de islam te maken. Niemand heeft het over de katholieke kerk, die vanwege het schrijnend gebrek aan roepingen in ons land, zelf priesters laat komen uit de hele wereld. Bij mij in de stad werkt bijvoorbeeld een Indiase kapelaan. In de moskee mogen uitsluitend in Nederland opgeleide imams prediken en die opleiding dient gematigd te zijn om de toekomstige geestelijken respect en eerbied bij te brengen voor de Nederlandse normen en waarden, zoals geformuleerd in de Grondwet.

Een zeer radicaal voorstel luidde om jonge mensen tot hun 21e te verbieden enig godshuis te betreden. Anders hoorde de kinderbescherming in actie te komen. Datzelfde geldt voor ouders die hun kroost mee lieten doen aan de ramadan, die in islamkritische kring als een ongezonde activiteit wordt beschouwd.

Openbare school De meeste reageerders stellen hun hoop in hoge mate op het onderwijs. Alle leerlingen gaan verplicht onverdeeld naar de openbare school, waar zij een wetenschappelijk gegrondvest beeld van de werkelijkheid krijgen voorgeschoteld. Sommigen accepteren wel onderwijs in de leerstellingen van de voornaamste religies, maar die moeten dan beschouwd worden als maatschappelijke verschijnselen. Ze worden gelegd onder het fileermes van de filosofie. Ook de inburgering dient op deze actief laïcistische geest te worden geschoeid.

Grenzen dicht En allicht gaan de grenzen dicht want de islam is niet compatibel met de vrije individualistische samenleving die in Europa is ontstaan. Dat de moslims onderling sterk verdeeld zijn, dat de westerse interventies in het Midden-Oosten vrijwel zonder uitzondering partij kiezen in een of andere intern-islamitische godsdienstoorlog, komt niet aan de orde. De deelnemers aan de discussie zien eerder de eenheid van de islam, dan de enorme leerstellige verdeeldheid. De onvoorstelbare hokjesgeest, het diepe onderlinge wantrouwen dat de oemma in Nederland kenmerkt, wordt niet waargenomen. Toch geven allerlei inkijkjes, zoals het prachtige boek “Ik was een van hen” van Maarten Zeegers daarvan een ontluisterend beeld. Dit speelt voor de meeste Joop-reageerders geen rol. Zij willen tegenover de islam en vaak ook tegenover élke religie een actief ongodsdienstige overheid stellen.

Achter goedbewaakte grenzen voelen wij ons veilig. Natuurlijk: het paard van Troje is (door “links”) uiteraard al lang en breed binnengehaald, maar de natie zonder God zal de islam terugdringen, zo lang de moslims maar geen versterking krijgen van buitenaf. In ieder geval door elke religieuze uiting uit het openbare leven te bannen. Een partieel of gedeeltelijk hoofddoekjesverbod maakt daar deel van uit. In de reacties zijn daarvan vele varianten te vinden.

Elke vorm van dubbele nationaliteit dient in deze visie uiteraard te worden uitgebannen. Als je kans ziet van iemand met twee paspoorten het Nederlandse in te trekken, moet je dat niet laten.

Franse revolutie Nieuw is dit allemaal niet. De plannen die onder mijn vorige stuk in grove streken werden geschetst, zijn allemaal wel eens in uitvoering genomen. In 1790, het tweede jaar van de revolutie, reorganiseerde de Franse staat zonder voorafgaand overleg de katholieke kerk en eiste van alle geestelijken dat zij een eed op de splinternieuwe Grondwet aflegden. Ook werden alle kerkelijke landerijen in beslag genomen en verkocht om de staatsschuld te delgen. Ter compensatie kregen geestelijken voortaan een salaris.

Het grootste deel van de gelovigen verzette zich heftig tegen deze bemoeienis. 75.000 priesters weigerden de eed en werden verbannen. Het duurde tot 1801 voor de staat capituleerde en tot een modus vivendi met de katholieke kerk kwam. Daarbij herkreeg de kerk haar zelfstandigheid, maar het land kreeg ze nooit meer terug. Ongeveer een eeuw later pas is de scherpe scheiding tussen de kerk en de laïcistische staat tot stand gebracht, waar Nederland volgens een deel van de publieke opinie een voorbeeld aan kan nemen. Salariëring van imams is uiteraard een gruwel in het gevoel dat uit de 444 reacties opborrelt. Wel wil men vrij massaal controle op de buitenlandse financieringsbronnen van moskeeën – en niet van kerken, hoewel daar ook geld in- en vooral uitvloeit om bekeringsactiviteiten in andere delen van de wereld te financieren.

In het Frankrijk van de laicité heeft de katholieke kerk een groot deel van haar aanhang verloren maar op de fundamentalistische islam bijt zij de tanden vooralsnog stuk, gezien de toestand in de banlieues rond de Franse grote steden en de regelmatige terreuraanslagen.

Belgische opstand Onze koning Willem I ergerde zich terecht aan het jammerlijke opleidingsniveau van de katholieke priesters in zijn kersverse rijk. Daarom stelde hij een stevige en kwalitatief uitstekende vooropleiding verplicht, die werd gegeven op een daartoe speciaal in het leven geroepen collegium philosophicum in Leuven. Er was een ruim beurzenstelsel. De bisschoppen en de gelovigen waren woedend. Jonge mannen met roeping voor het priesterschap weken uit naar Keulen en na een paar jaar hief Willem in arren moede het collegium maar op. Niettemin was zoveel kwaad bloed gezet dat de anders zo gezagsgetrouwe katholieken van harte meededen aan de Belgische opstand.

Dompers In Nederland hebben de liberalen zich bijna een eeuw lang met hand en tand verzet tegen de subsidiëring van het protestantse en het katholieke onderwijs omdat zij vreesden dat daardoor het volk verdeeld zou raken, terwijl de rede plaats moest maken voor dogmatisch geloof. Dan doofde het licht. Daarom noemden zij hun tegenstanders “dompers”, een oud woord voor kaarsendovers. Uiteindelijk moesten zij toch – in 1917 dus – voor de dompers de vlag strijken. Zij kregen er het algemeen mannen- en weldra ook het vrouwenkiesrecht voor in de plaats. Rond de zogenaamde schoolstrijd organiseerden katholieke en protestantse leiders massale politieke bewegingen , die de liberalen naar de zijlijn verdrongen en de Nederlandse politiek van 1918 tot 1993 volstrekt domineerden. Als de liberalen of de socialisten tot een kabinet mochten toetreden, dan was dat op de voorwaarden van christelijke partijen.

Dyanet Mustafa Kemal Atatürk, de schepper van het moderne Turkije, schafte het kalifaat af, bracht een scheiding tussen kerk en staat tot stand, naar Franse snit, maar hield de godsdienst wel onder controle. Daartoe werd de organisatie Dyanet geschapen, die er op moest toezien dat er in de moskeeën niet te fundamentalistisch werd gepreekt. Althans, dat de uitgangspunten van de Turkse staat niet kritisch vanaf de kansel werden belicht. Tegenwoordig is dat Dyanet een instrument in handen van Erdogan en zijn AK-partij. Atatürk zou zich in zijn graf omdraaien als hij dat wist.

Het rare is dat de natie zonder God met een actieve laïcistische inslag erg lijkt op staten in het Midden-Oosten, waar van scheiding tussen kerk en staat geen sprake is. Daar heeft de overheid ook grip op de levensbeschouwelijke kanten van het onderwijs. Tevens controleert zij wat er in de moskeeën van de kansel wordt verkondigd. Imams die over de schreef gaan, verdwijnen uit de circulatie. Precies wat men hier ook voorstelt. Het enige verschil: niet de godsdienst maar het ongeloof wordt op de troon gezet. Het ideale Nederland is een staat die God de pas afsnijdt.

Bloed der martelaren Het is de vraag of dat op deze manier wel zal lukken. Ook andere experimenten die tot nog toe zijn uitgevoerd, bieden weinig hoop. Andere ervaringen geven daar blijk van. Het antigodsdienstige beleid van het sovjetblok heeft niet tot ondergang van het geloof geleid, integendeel. In Rusland zoekt de staat van Poetin juist steun bij de kerk.

In de jaren twintig van de vorige eeuw voerde de revolutionaire regering van Mexico onder president P.E. Calles een actief antiklerikaal en anti-katholiek beleid, wat hem op een guerilla-oorlog kwam te staan door de zogenaamde Cristeros. De regering verloor het pleit glansrijk.

In China boekt de overheid alleen maar schijnoverwinningen op godsdienstige en spirituele bewegingen die kwaad zijn in de ogen van de communistische partij. Op de Sint Jozefschool leerden de broeders mij hoe dat volgens hen kwam: “Het bloed der martelaren is het zaad der kerk.” Wat dan? Wat te doen? En hoe moeten wij het afkalvend christendom in Europa (maar niet in de rest van de wereld) duiden? Laten we zeggen na het weekend, vrienden en vriendinnen. Dan kan ik meteen de reacties meenemen die dit stuk ongetwijfeld zal oproepen.

Leestip: Graham Greene: The Power and the Glory