Een streek van rechts

Asielzoekers die in 2007 Generaal Pardon kregen vanwege hun langdurige verblijf in Nederland mogen sinds vorig jaar een paspoort aanvragen. Echter, dit stuit op tegenwerking van de Immigratie en Naturalisatiedienst en de regering. Het lijkt op een politiek spel over de ruggen van een groep Generaal Pardonners die Nederland niet meer gaan verlaten.

In principe kan een Generaal Pardonner elke vijf jaar zijn ID-kaart verlengen en zo de rest van zijn of haar leven in Nederland zonder paspoort verblijven. Maar dit is een leven met belemmeringen. 

Na de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2006 werd duidelijk dat het pardon er, onder het nieuw te vormen kabinet-Balkenende IV, zou komen. De PvdA en de ChristenUnie hadden zich hier sterk voor gemaakt. In het coalitieakkoord, dat op 7 februari 2007 tot stand kwam tussen de regeringspartijen, werd overeengekomen dat de oude Vreemdelingenwet zou worden “afgewikkeld”. Dat wil zeggen dat het pardon nader zou worden uitgewerkt.

Op 30 november 2006, nog vóór de beëdiging van het nieuwe kabinet (die zou plaatsvinden op 22 februari 2007) stemde de Tweede Kamer reeds in met de Regeling Nalatenschap Oude Vreemdelingenwet, die bekend is geworden als het Generaal Pardon van 2007, dat vervolgens op 15 juni 2007 in werking trad.

Deze door het kabinet Balkenende IV voorgestelde pardonregeling kwam met de kleinst mogelijke meerderheid door de stemming: 75 stemmen voor, 74 stemmen tegen. Rechts was hier niet content mee en wilde dat het generaal pardon door de nieuwe regering beslist zou worden, en dat er over gestemd zou worden door de nieuwe Tweede Kamer. De uitslag van de verkiezingen was immers bekend en rechts had gewonnen en dus zou het in het nieuwe kabinet nooit door de Tweede Kamer komen.

De PvdA was initiatiefnemer en zit nu nota bene (2013) zelf in de regering die moet gaan over het definitief verstrekken van het paspoort. Dat maakt het wrang. Het punt is namelijk dat Generaal Pardonners geheel onverwacht vorig jaar te horen kregen dat ze een geboortebewijs uit het land van herkomst moeten kunnen overleggen. Dat is vorig jaar ingevoerd. Heel veel Generaal Pardonners zijn hiertoe niet in staat en zijn totaal verbijsterd door de plotselinge eis van de IND. Het lijkt op een streek van politiek rechts.

Totaal onnodig en een onafgemaakte administratieve situatie die maar aanhoudt en veel onzekerheid en wrevel geeft aan 34.000 legaal in Nederland verblijvende inwoners, die hier voor de rest van hun leven zijn.

Hier een reactie van Christel Wiskerke, SP-beleidsmedewerker:

Dank voor uw mail aan Jan de Wit, die ik als beleidsmedewerker graag wil beantwoorden.  Het klopt dat generaal pardonners zich moeten identificeren en hier veel hinder van ondervinden. De SP vindt dit onwenselijk en heeft dit regelmatig tevergeefs aangekaart. Bij het afgeven van de vergunning is hun identiteit en afkomst immers al vastgesteld: dit is dus al gebeurd en zou eigenlijk niet meer nóg een keer moeten. Mensen worden gedwongen om speciaal voor de benodigde papieren tijdelijk terug te keren naar een gevaarlijk land of krijgen te maken met corruptie. Ze kunnen zich volgens de regering daarom beroepen op zogenaamde bewijsnood (je hebt je geboortebewijs aangevraagd en krijgt geen reactie van het land van herkomst). Dat er sprake is van bewijsnood wordt echter vrijwel nooit door de IND toegewezen. Tot die tijd kunnen de generaal pardonners op grond van hun verblijfsvergunning in Nederland verblijven, maar helaas nooit volwaardig Nederlander worden. We hebben helaas tot op heden geen meerderheid in de Tweede Kamer achter ons gekregen om te komen met een oplossing voor deze groep. Hopelijk komt die alsnog snel. C Wiskerke

En dit is mijn punt. Toen mensen in 2007 voor het Generaal pardon werden uitgenodigd werden ze ook eenmalig in de gelegenheid gesteld hun echte naam door te geven indien deze gelogen zou zijn.  Veel asielzoekers liegen uit angst en onzekerheid over hun naam. Een autochtoon, een Nederlander in hart en nieren, voortkomende uit generaties Nederlanders, weet dat hij overheidsapparaten met eerlijkheid en vertrouwen tegemoet kan treden. En dat onschuld nooit bestraft zal worden. In thuislanden van veel asielzoekers zijn overheidsapparaten echter niet betrouwbaar en kan openheid van zaken, zelfs als van tevoren beloofd is hier geen sancties aan te zullen koppelen, toch leiden tot een symbolisch mes in de rug.

Er zijn generaal Pardonners die dus hun echte naam niet gegeven hebben en met hun gefingeerde naam het Generaal Pardon ingegaan zijn. In Amerika kan je verhuizen naar een andere staat en onder een nieuwe naam een nieuw bestaan opbouwen. Volstrekt legaal. Hier doen we het alsof het heiligschennis is.

Maar als de IND opnieuw een geboortebewijs wil hebben bij definitieve aanvraag paspoort dan zou je kunnen beweren dat ze in feite opnieuw de identiteit van de Generaal Pardonner willen vaststellen. En dus vind ik dat ze dan ook opnieuw de Generaal Pardonner de gelegenheid moeten geven om nog een keer straffeloos de echte naam te mogen doorgeven en goed duidelijk te maken dat dit echt geen nadelige gevolgen zal gaan hebben. Een echt geboortebewijs is in het land van herkomst uiteraard makkelijker te verkrijgen.

Wist de IND dat ze hun echte naam zouden gaan verzwijgen? Dat Generaal Pardonners vijf jaar in hoop hebben mogen leven en alsnog de droom gedwarsboomd zien worden enkel en alleen omdat rechts links wil terugpakken voor de slinkse wijze waarop – snel voor zitting nieuwe Tweede Kamer- het Generaal pardon erdoorheen gestemd is?

Ik denk dat een aanzienlijk aantal Generaal Pardonners hier geholpen mee zal zijn en vervolgens een rustig Nederlands leven kan gaan leiden met zekerheden, werk, en toekomst en het hele naturalisatieproces voorgoed achter zich kan laten. De zaak Generaal Pardon moet netjes afgehandeld worden en in de geschiedenisboeken verdwijnen en niet losse eindjes hebben.