Er is niets tegen knielende agenten

Er is binnen de Nationale Politie nogal wat opwinding  over het feit dat sommige agenten in de buurt van een Black Lives Matter-demonstratie knielend zijn aangetroffen, soms met de rechtervuist geheven. Ook Martin Sitalsing, hoog in de boom van de prinsemarij, heeft zich op die manier laten fotograferen.

Dat had nooit gemogen, menen vele dienders. Dat is politiek. Een politiefunctionaris dient zich verre te houden van politiek.

Daar is wat voor te zeggen. Burgers zouden vreemd opkijken als zij geverbaliseerd werden door een agent met een button van het CDA op.

Als het gaat om Black Lives Matter-demonstraties is er echter iets heel anders aan de hand. Als je alles bij elkaar optelt, eisen de deelnemers de handhaving van de Nederlandse wet voor iedereen, ongeacht afkomst. Zij willen dat er onder alle omstandigheden ernst wordt gemaakt met wat de Nederlandse constitutie voorschrijft. Dit is uiteraard ook het uitgangspunt bij elk politioneel handelen. Een agent hoort ook gelijke behandeling in overeenstemming met de grondwet bovenaan zijn professionele agenda te plaatsen.

In dit licht bezien is dat knielen juist geen politiek.

Theoretisch is zelfs het volgende mogelijk: je knielt als agent om te laten zien dat je dezelfde strijd voert. Tegelijkertijd stel je vast dat de deelnemers aan de demonstratie zich niet houden aan de coronavoorschriften en geen anderhalve meter afstand bewaren. Je komt dus overeind en je treedt daar tegen op. Dat zou een volstrekt logische gang van zaken zijn.

Duizenden dienders hebben nog veel te leren, zo blijkt uit een artikel in de NRC over deze kwestie.

Dat zijn degenen die denken dat het politiek is als je laat weten dat je zonder aanziens des persoons de wet handhaaft. Aan de andere kant kreeg Martin Sitalsing van zijn collega’s bijna tienduizend steunbetuigingen. Dat geeft dan weer hoop.