Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Erdogans werkelijkheid

  •  
05-03-2014
  •  
leestijd 6 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Erdogan & Co. houden er hun eigen werkelijkheid op na. Een die niet gebaseerd is op objectieve waarneming, maar op ideologie
Telefoongesprekken afluisteren is de nationale sport van Turkije aan het worden. Volgelingen van imam Fethullah Gülen zullen zeker de landstitel gaan pakken. Onlangs werd bij justitie een document gevonden over hun afluisterpraktijken bij duizenden Turken, waaronder premier Erdogan en president Gül.
De bestrijding van een ‘Selam’ gedoopte terroristische organisatie was het argument voor het afluisteren. Had nog nooit iemand van gehoord. Toch klonk het bekend, want eerder vonden Gülens boys al de ‘terroristische organisaties’ Ergenekon, Balyoz en het Revolutionair Hoofdkwartier uit om tegenstanders te criminaliseren. Het verschil is dat Erdogan en zijn kliek nu het vijandbeeld vertegenwoordigen.      Bilal De commotie over het ene afgeluisterde telefoongesprek van Erdogan is nog niet voorbij, of het volgende zorgt al weer voor een nieuwe rel. De laatste verscheen vorige week op internet en dateert van 17 december, de dag waarop Gülens aanklagers het onderzoek naar corruptie binnen kringen rond Erdogans Gerechtigheids- en Ontwikkelingspartij (AKP) openbaar maakten.   Tijdens het veelbesproken telefoontje besprak Erdogan met zijn zoon Bilal hoe een grote hoeveelheid cash geld uit verschillende huizen van de familie weggesluisd kon worden zonder dat het in de gaten liep. Wie het transcript van de gesprekken wil lezen kan dat hier doen.   Het was hilarisch. Erdogan was zich duidelijk bewust dat hij afgeluisterd kon worden, maar zoonlief leek de hints daarover van zijn vader maar niet te begrijpen. Er wordt vaker gezegd dat Bilal geen groot licht is, maar zo dom?   Ararat Bij eerdere onthullingen over corruptie ontkende Erdogan niet, maar trachtte hij het rumoer te overstemmen met aantijgingen over een samenzwering door Gülens volgelingen binnen politie en justitie. Voor dat laatste valt veel te zeggen, maar voor corruptie binnen de AKP-gelederen eveneens   Erdogan noemde het gesprek met zijn zoon op internet een ‘montage’. Voor oppositieleider Kemal Kilicdaroglu, die er geen been in ziet om uit de trukendoos van oom Fethullah te snoepen, was de opname ‘zo echt als de berg Ararat’.   Valt niet mee om te bepalen wie gelijk heeft. Erdogan heeft de schijn tegen. De AKP werd ver voor het conflict met Gülen al via de zogenaamde Deniz Feneri-zaak met corruptie geassocieerd. Staat tegenover dat Gülens volgelingen er niet voor schromen om bewijs te fabriceren. Deden ze al tijdens de beruchte Ergenekon- en Balyozprocessen, dus waarom niet nog eens?   Bahceli Het is zeker mogelijk om een echt klinkend gesprek in elkaar te flansen. Een slimmerik plaatste een ‘opname’ op internet van Devlet Bahceli, de leider van de Nationale Actiepartij (MHP) en een erkend Koerdenhater. Bahceli leek hier zowaar PKK-leider Abdullah Öcalan de hemel in te prijzen. Te zot voor woorden. Iedereen begreep dat het fake was, maar het klonk verdomd echt.   Toch zou dit grapje bij een gedegen technisch onderzoek genadeloos door de mand vallen. Daarom bestookten pro- en antiregeringsmedia elkaar met de bevindingen van ‘onafhankelijke onderzoekers’, waarvan de een zegt dat het gesprek authentiek is en de ander dat tegenspreekt.   Tübitak Erdogan had het aan de Turkse staat verbonden technisch onderzoeksinstituut Tübitak kunnen gelasten de opname te onderzoeken. Deed hij niet en dat lijkt verdacht. Afgelopen week werd echter een aantal medewerkers van Tübitak op non-actief gesteld. Ook hier al infiltratie door Gülenvolgelingen? Een realistische mogelijkheid.   De speciale ‘crypto’ telefoontoestellen waar Erdogan en zijn ministers twee jaar geleden van werden voorzien zijn door Tübitak ontwikkeld. Dat Erdogan desondanks wordt afgeluisterd is een stevige indicatie dat iemand bij Tübitak de daartoe benodigde codes verklapte, of een microfoontje plaatste.   Stevige domper in ieder geval, want deze telefoons zijn gebaseerd op een verbeterde versie van het MILCEP K-1 systeem, waar eerder zoveel vertrouwen in bestond dat de regering zich niet eens zorgen maakte over afluisteren door de Amerikaanse NSA. Een verkeerde inschatting, naar nu blijkt.   Columnist Murat Yetkin heeft contacten in Ankara die hem (anoniem) van leuke informatie voorzien. Zo kreeg hij te horen dat communicatie-informatie over Erdogan en diens familie wordt doorgestuurd naar adressen in de VS, waar Gülen zoals bekend woonachtig is. De informatie zou ook in handen zijn gekomen van de NSA en het Britse Government Communications Headquarter (GCHQ). Interessant, maar bewijs dat het gesprek tussen vader en zoon gefabriceerd werd is daarmee niet geleverd.      Verderfelijke invloeden Of dat telefoongesprek wel of niet authentiek is doet er niet eens zoveel toe. De ultraconservatieve massa in Anatolië, die Erdogan een stabiele 35 procent van de stemmen schenkt, is er toch niet van onder de indruk. Hier vindt men het veel belangrijker dat Erdogan ageert tegen westerse toestanden, zoals sociale netwerken op internet en ‘immorele’ cultuuruitingen.   Erdogan is hun man, degene die hen zelfbewustzijn gaf door de politieke islam terug op de kaart te zetten in Turkije. Hier wil men maar al te graag geloven dat ‘ongeregistreerde’ inkomsten worden aangewend voor liefdadigheid, om ‘verderfelijke invloeden’ op de jeugd aan banden te leggen. De verpakking van corruptie in liefdadigheid, werd onlangs nog door Erdogans favoriete theoloog gesanctioneerd.   Arinc Zolang Gülen niet met een seksvideo of iets dergelijks op de proppen komt (zoals hij dat eerder met politici van oppositiepartijen deed) hoeft Erdogan niet te vrezen voor onoverkomelijk  stemmenverlies bij de lokale verkiezingen op 30 maart a.s. Lastiger zijn partijgenoten die bedenkingen krijgen.   Vicepremier Arinc en president Gül kunnen dan aansluiten bij Erdogans bepaling dat Gülen zijn positie tracht te ondermijnen via het corruptieschandaal, maar corruptie in AKP-kringen op zich sluiten beide heren zeker niet per definitie uit.   Arinc vond het ‘pijnlijk voor het publieke bewustzijn’ dat alle verdachten in de corruptiezaak verleden week in afwachting van een proces werden vrijgelaten. Verder wees hij op het horloge ter waarde van 250.000 euro dat door een verdachte werd geschonken aan voormalig minister van Economische Zaken Caglayan, die in december vertrok na de arrestatie van zijn zoon.   Dit zijn zaken die Erdogan uiteraard liever niet uit de mond van zijn vicepremier hoort. Evenmin zal hij het op prijs stellen dat president Gül aan de Staatsraad van toezicht (DDK) verzocht om aanwijzingen omtrent corruptie te onderzoeken.   MIT Ondertussen gaat Erdogan onverdroten door met doorvoeren van nieuwe wetten om Gülens ondemocratische structuur binnen de staat af te breken. De ‘Paradox van de democratie’ volgend, tast hij daarbij zoveel democratische normen aan dat er alleen stembussen over dreigen te blijven. In de wetenschap dat die 35 procent sowieso op hem stemt, vindt hij meer ook niet nodig.   Op 30 maart vertegenwoordigen die stembussen voor Erdogan mede een referendum over nog meer wetten tegen Gülens ‘parallelle staat’. Zoals een nieuwe wet over de inlichtingendienst MIT, die als het aan Erdogan ligt supervisie krijgt over de veiligheidsdiensten. MIT hoeft dan alleen nog aan de premier verantwoordelijkheid af te leggen, waardoor het min of meer zijn persoonlijke veiligheidsdienst wordt.   MIT krijgt in de nieuwe wet meer bevoegdheden dan tijdens de noodtoestand in de jaren negentig. De privacy zal daar danig door in het gedrang komen. Voor Turken die hechten aan westerse vrijheden is dat een duister vooruitzicht, maar de AKP-stemmers malen hier evenmin om als om corruptie. Turkije is nu eenmaal uiterst gepolariseerd.   Werkelijkheid Soms gaat de tegenstelling zo ver dat er verschillende percepties over werkelijkheid en waarheid ontstaan. Anders gesteld: Erdogan & Co. houden er hun eigen werkelijkheid op na. Een die niet gebaseerd is op objectieve waarneming, maar op ideologie.   Dat laatste bleek verleden jaar, tijdens het protest rond Istanbuls Gezipark. Een religieuze vrouw beweerde toen mishandeld te zijn door een groep halfnaakte demonstranten met leren broeken en zwarte bandana’s.   Andere premiers hadden gezegd eerst een onderzoek af te wachten, maar Erdogan twijfelde niet over wat er gebeurd was met ‘zijn zuster’ – die heel toevallig een schoondochter bleek te zijn van een AKP-burgemeester. Beelden van beveiligingscamera’s zouden bewijzen dat de vrouw was mishandeld door demonstranten, die hij overigens bij voorkeur als ‘atheïsten en terroristen’ omschrijft.   Toen die beelden vorige maand in de media verschenen waren halfnaakte demonstranten met leren broeken in geen velden of wegen te bekennen, laat staan dat die mevrouw door hen mishandeld werd. Ze ontmoette haar echtgenoot, met wie ze rustig wegliep. Niets gebeurd dus. Toch erkende Erdogan niet dat hij een voorbarige conclusie had getrokken. Ondanks het doorslaggevende bewijs van het tegendeel bleef hij stug zijn gelijk volhouden.   Kortom, omdat de werkelijkheid niet aansloot bij Erdogans ideologie, waarin vrome moslims altijd de slachtofferrol hebben, werd de werkelijkheid simpelweg aan de ideologie aangepast. Of daar bewijzen voor waren of niet, de premier bepaalde dat het gebeurd was.     Dit is de werkelijkheid van Recep Tayyip Erdogan. Het verschijnsel dat regeringsleiders na te lang aan de macht te zijn geweest hun fouten niet meer kunnen herkennen , zou daar wel eens de grondslag van kunnen vormen. Het wordt echt tijd dat hij opstapt, al schijnt hij daar niets voor te voelen.

Meer over:

opinie, wereld
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.