Ethan en de Walloniërs

Raoul de Jong loopt deze zomer van Rotterdam naar Marseille. Voor NRC Handelsblad en Joop tikt deze moderne padvinder zijn avonturen op.

Uit zelfbescherming had ik expres niet opgezocht waar Dutroux precies vandaan kwam voor ik naar België vertrok, maar in Vlaanderen kreeg ik het ongevraagd te horen: niet van hier. Uit Wallonië. Daar waar ze weigeren om Nederlands te spreken, terwijl ze dat heus wel kunnen. Wallonië: De reden dat dit land langzaam naar de klote gaat, maar dan op zijn Vlaams.

Als ik er niet vermoord zou worden, zou ik er toch zeker worden ontvoerd, om de rest van mijn dagen zonder eten door te brengen in een Franstalige kelder.

Vanmiddag liepen we er binnen. Nijvel, Nivelles op z’n Frans, was de eindbestemming en onze eerste echte stad in Wallonië. Er waren twee hotels: eentje op het dorpsplein boven een restaurant. Maar « kaput », ontploft, gesloten volgens de obers. En een Van Der Valk. Aan de rand van het dorp, langs de snelweg, voor 95 euro per nacht.

We konden óf nog tien kilometer lopen naar een goedkoper, maar ongetwijfeld nog lelijker Formule 1 hotel. Óf we konden terug naar het dorpsplein, uiteten van het geld dat we aan overnachting kwijt zouden zijn en hopen, nee, gelóven dat het op de een of andere manier wel goed zou komen. Wat was het engste? Dat was wat we zouden doen.

Lees vanmiddag verder bij NRC.