Europa is een zak patat met zure mayonaise

Een open brief aan EU-president Herman van Rompuy

Dag Herman, Allereerst gefeliciteerd met je Nobelprijs, ouwe patatbakker! Eigenlijk voelt het wel wat vreemd dat ik je hiermee fêteer, aangezien jij net zo’n groot aandeel hebt gehad in het bewerkstelligen van vrede in Europa als de vijfpotige marmot met spataderen van mijn overbuurman, maar dit terzijde: er zijn belangrijkere zaken die spelen.

Als Nederlander met Belgische voorouders voel ik me zeer aan je verwant en dat komt niet slechts door een gedeelde liefde voor patat, of – in goed Vlaams – friet. À propos, kom je nog wel eens uit je ivoren torentje en dat je dan zo, hup, tussen de mensen in, weet je wel, de mensen die jouw baan betalen, zo hup, een cafetaria binnen loopt – een frietkot, ook goed – en dat je dan een praatje met ze maakt, met die mensen dus die jouw baan betalen en dat ze je dan vertellen dat het wel erg hard gaat met Europa en dat je dan vervolgens een zak van drie euro bestelt? Doe je dat nog wel eens, tussen de prijsuitreikingen door?

Het frietkot en Europa liggen namelijk niet zo ver van elkaar af, Herman. Sterker nog, Europa is soms net een veredelde zak friet en het Europees Parlement de koude kwak mayonaise er bovenop. Zure mayonaise, zelfs. Het Europa Gebouw in Brussel, waar je zetelt met de Europese Raad is dan ook, om in de metafoor te blijven, net een frietkot, vind je ook niet? Niet gelegen aan een klassiek plein of als eindpunt van verschillende boulevards die samenkomen op een belangrijke plek. Nee, jouw frietkot staat langs ‘een autoriool’ zoals architect Philippe Samyn het noemde. Wat jij langs die weg doet is als enige in Europa friet verkopen en roepen dat als je jouw friet niet eet dit continent hetzelfde lot wacht als Atlantis. Maar lieve Herman, hoor je de klachten dan niet van de mensen die zelf willen beslissen of ze de patat – okay, friet jij je zin – met zout willen of juist zonder?

Bij je noorderburen gaan er stemmen op een referendum te houden over de rol van Europa binnen Nederland. Diederik Samsom – vegetarisch, dus wel friet maar geen croquette – heeft al laten weten niet bang te zijn voor de uitslag. Maar nu komt het, Herman. Europa als frietzak bestaat. C’est vrai! In elke frietzak zitten namelijk kleine, dikke, aangebrande frietjes met donkere randjes. Je kent ze wel: ze vormen meestal de onderlaag van de zak. Ze hangen meestal wat rond in de punt en willen graag naar boven, waar de lange, mooi gebruinde frietjes net onder de mayonaise van het uitzicht genieten. Onderin roepen ze naar boven dat ‘we allemaal uit dezelfde frituurpan komen en dat iedereen mag meebeslissen over de toekomst van de zak’ maar luisteren doen ze bovenin niet. Men laaft zich liever aan de mayonaise en trapt wat naar beneden.

Als aardappels worden gepoft zet het zetmeel uit en barst de schil open, Herman. Als je maar lang genoeg friet serveert en maar enkelen van de mayonaise laat eten zullen de onderste frietjes uit gaan zetten van boosheid, net zo lang tot de bovenste frieten, met mayonaise en al, over de rand van de zak worden gekieperd. Laten we binnenkort weer eens een frietje prikken,

Groet,

Dennis l’Ami

Volg Dennis L’Ami ook op Twitter