Eva Jinek bewijst: een dubbel paspoort is een zegen

Zondagochtend deed Eva Jinek in het programma WNL op Zondag een schokkende betekenis. Als Amerikaanse maakte zij zich zorgen om het politiek cynisme van haar landgenoten. Daarna noemde zij de dubbele nationaliteit een rijkdom. Ze vertelde er ook nog eens bij dat ze door haar recente reis had geleerd toch eerder Nederlandse te zijn.

Zij vond het leven in haar andere vaderland te hard. Zij houdt dus ons paspoort aan voor het gemak. En dan kunnen wij ons ook nog afvragen of haar echte liefde niet bij Tsjechië ligt, het vaderland van papa en mama immers, dat je eigenlijk zou moeten rekenen tot Oost-Europa. Veel Nederlanders kennen het: ze schrijven er met een vork zodra ze buitenlanders zien.

Deze Eva Jinek heeft zich ook nog eens genesteld in het hart van de publieke omroep. Niet alleen aan de onderkant maar ook aan de bovenkant worden de banen van de echte Nederlanders gestolen. Zoveel is wel duidelijk. Uiteraard kreeg de zogenaamde rechtse interviewer geen kritische vraag over de lippen. Leer ons de MSM kennen.

Dit is ongeveer de manier waarop een groeiende hoeveelheid Nederlanders aankijkt tegen medeburgers met een dubbel paspoort. Dat wil zeggen als die een wat taniger huidskleur hebben of behoren tot wat in veler ogen tweederangs blanken zijn. Die wonen in de Balkan en Oost-Europa.

Sommigen tellen ook nog de ingezetenen erbij van wat zij smalend de knoflooklanden noemen. Het is buitengewoon vervelend omgeven te zijn door wantrouwige lieden die er alles aan doen om jou naar je andere nationaliteit toe te drukken. Als ze je loyaliteit in twijfel trekken als ze bijzondere daden eisen voor je ze vertrouwen, zoals de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb overkwam bij zijn installatie toen hem een enveloppe werd overreikt om zijn Marokkaanse paspoort terug te sturen.

Als ze vraagtekens beginnen te zetten als je naast Nederlanders echt vloeiend een andere taal spreekt die niet Engels of Duits is. Huh, dan kun je niet deugen.

De wereld verandert. Het komt steeds minder vaak voor dat mensen hun leven lang doorbrengen in hun eigen dorp of buurt. Toen ik in de vijftiger jaren kind was, woonde de hele familie van der Horst op een oom met een slijterij in de Haagse Thomsonlaan na in twee aan elkaar grenzende buurten. Nu zitten ze overal in het land en waarschijnlijk zelf over de grens. Autochtone Nederlanders zijn niet zo familieziek en de kinderen van mijn neven en nichten ben ik uit het oog verloren.

Maar in de aderen van mijn zoon vloeit het bloed van twee naties, elk op een andere helft van de wereldbol. Zijn levenspartner komt van buiten de Europese Unie. Dat is de toekomst. Dat is de nieuwe normaliteit. Steeds meer Nederlanders leveren in die werkelijkheid. In Rotterdam is dat al de helft van de inwoners.

Wie zulke mensen dwingt exclusief voor Nederland te kiezen, schaadt het landsbelang. Nederland verdient zijn geld immers niet thuis maar over de hele wereld. Zonder export, zonder buitenlandse investeringen zou ons land binnen een paar decennia afzakken tot een achterlijke uithoek. Dat maakt het opgroeien in twee culturen, met verschillende talen, met familiebanden over der halve wereld niet alleen een persoonlijke rijkdom maar ook een zegen voor het land.

Welke mogelijkheden dat biedt, laat Eva Jinek zien met haar uitstekende tv-serie over hoe de wereld er uit ziet in de ogen van de gewone hard werkende Amerikaan. Zij heeft het voordeel dat we met zijn allen kunnen zien wat die dubbele nationaliteit van haar oplevert.

Een ander prachtig voorbeeld is Ebru Umar die zonder haar Turkse achtergrond nooit de visie had kunnen ontwikkelen die zij nu in de Libelle en de Metro verwoordt: zij is opgegroeid met twee landen, Nederland en Turkije. Inderdaad, een zegen.

Er zijn natuurlijk veel meer mensen die bruggen slaan tussen hun uiteenlopende vaderlanden en zo een bijdrage leveren aan de welvaart. Zij staan niet in de schijnwerpers van de publiciteit.

Een dubbel paspoort is niet de kern van zo’n meervoudige culturele identiteit. Het kán er het administratieve gevolg van zijn zoals wij zien aan het voorbeeld van Eva Jinek, die haar Amerikaanse paspoort dankt aan het feit dat zij op het grondgebied van de Verenigde Staten geboren is. Dat maakt het haar mogelijk om die brugfunctie nog beter te kunnen vervullen. Over loyaliteit zegt zo’n document niets.

De landverraders uit de Tweede Wereldoorlog waren juist geheide chauvinisten en van de beste en meest effectieve spionnen, stond de loyaliteit altijd buiten kijf. Niets bracht hen in verband met de vijandige mogendheid die zij dienden, vooral geen dubbel paspoort.

Inmiddels gooit vreemdelingenhaat roet in dit eten. Wie over meer nationaliteiten beschikt, wordt gewantrouwd en de maat genomen. Dat geeft nationalisten en xenofoben aan beide kanten van zo geschapen scheidslijnen de kans om hun smerig spel te spelen.

De mataglappe Hollander die in elke Dönerzaak een Erdogan-aanhanger ziet met een groot mes en het verlangen om het beleg van Wenen nog eens over te doen, speelt de Grijze Wolven en de salafisten in de kaart. Met zijn vijandigheid bewijst hij hún gelijk. “Zie je wel, ze moeten ons niet. We zijn hier niet welkom. Ze beschouwen je als oude vuil”.

Waar dat toe kan leiden, laat opnieuw het voorbeeld van Ebru Umar zien. In Turkije wordt zij nu als potentieel landverraadster gewantrouwd zoals uit haar recente problemen bleek. Zo gaat Erdogan om met burgers die hij om hun internationale contacten van dubbele loyaliteiten verdenkt. Zij neemt nu afstand van haar andere vaderland. Dat is een verlies voor Turkije.

Recep Erdogan is geen voorbeeld om in Nederland na te volgen.

Aanvulling : In principe staat de Nederlandse wet een dubbele nationaliteit niet toe maar op deze regel bestaan vele uitzonderingen. Speculeer niet maar kijk eerst hoe het allemaal écht geregeld is bij de bron: informatiepagina’s van de rijksoverheid: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/nederlandse-nationaliteit/inhoud/dubbele-nationaliteit