Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Exit voor Gerrit Zalm (en Wouter Bos en/of Nout Wellink?)

  •  
25-11-2009
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
71 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Gerrit Zalm is waarschijnlijk een van de meest overschatte ministers van Financiën geweest.
Zijn belangrijkste daad als minister was het invoeren van het zogeheten trendmatig begrotingsbeleid. Dit beleid was in 1993 voorgesteld door een ambtelijke studiegroep waar Zalm ook lid van was. Een revolutionair idee was dat nieuwe begrotingsbeleid niet. Jelle Zijlstra had als minister van financiën al in de late jaren vijftig een dergelijk beleid bedacht, waarbij er meer gevaren kon worden op langjarige economische ontwikkelingen.
Er hoefde dan niet langer bij een tegenvallende economische ontwikkeling onmiddellijk bezuinigd te worden. Daar stond dan tegenover dat als het mee zou vallen met de economie en de extra belastingopbrengsten bij de minister van financiën binnen stromen, die extra inkomsten niet mochten worden uitgegeven. Zalm heeft gedurende zijn lange periode als minister van financiën deze regel diverse malen geschonden. Dat was vooral zo aan het begin van deze eeuw tijdens het kabinet Kok II. Het ging toen goed met de economie, maar toch werden er miljarden aan lastenverlichting weggegeven.
Vele ministers van financiën krijgen na het beëindigen van hun ministerschap een mooie en goed betaalde functie in de financiële wereld aangeboden. Dat gold, bijvoorbeeld, voor Lieftinck, Zijlstra, Duisenberg en Ruding. Hoe er in de financiële sector over Zalm werd gedacht weet ik niet. Misschien vond men hem daar toch te veel een half mislukte boekhouder, of wellicht een romantische boekhouder, zoals hij zichzelf karakteriseert. Feit is dat hij na zijn ministerschap met lege handen bleef. Geen mooi aanbod, kennelijk, dat hem bereikte, en hij moest zelf op zoek naar een mooie baan in de financiële wereld.
Enter Dirk Scheringa. Scheringa had behoefte aan iemand die hem wat meer aanzien in de financiële wereld zou kunnen geven. Toen er dus op een zekere dag in het jaar 2007 een telefoontje van Gerrit Zalm kwam, was die man direct gevonden. Gerrit Zalm belde Scheringa om een baantje te vragen, volgens een inmiddels al veel besproken artikel in De Volkskrant van 21 november jl. Dat artikel gaat over het optreden van Zalm als bestuurder bij de DSB en is tamelijk ontluisterend, zelfs als maar de helft ervan waar zou zijn. Terwijl vanaf eind 2007 links en rechts hoge functionarissen bij DSB uit onvrede over het gevoerde beleid vertrekken en die onvrede in het bestuur van de bank ventileren, doet Zalm niets. Of eigenlijk, hij doet precies het verkeerde: hij verdedigt zowel binnen als buiten DSB het wanbeleid van Scheringa. Maar misschien deed hij eigenlijk toch wel het goede; hij was immers tegen een salaris van driekwart miljoen euro als een soort uithangbord voor Scheringa in dienst getreden en die functieomschrijving heeft hij ook keurig nageleefd.
Eind 2008 kwam er een onverwachte draai in zijn carrière. Zalm werd door Wouter Bos gevraagd om de genationaliseerde ABN/AMRO te gaan leiden. Dat is, achteraf gezien, curieus, want het door Zalm volmondig gesteunde wanbeleid van DSB was bij De Nederlandsche Bank (DNB) bekend. Als president Wellink van DNB het wist, dan moest minister Bos het ook weten. Bos zegt op 24 november jl. echter niets te hebben geweten van Zalms beleid bij DSB. Als dat zo is, wat bespreken Wellink en Bos dan met elkaar tijdens de lunches die ze geregeld samen mogen genieten?
Maar laten we aannemen dat Wouter Bos echt van niets wist. Waarom moest Gerrit Zalm dan driekwart miljoen euro gaan verdienen als topman van ABN/AMRO, terwijl hij alleen nog maar bewezen had een matig minister van financiën, een prima uithangbord, maar geen bankier te kunnen zijn? Had hij niet gewoon een salaris volgens de Balkenende-norm, of vooruit volgens de Wellinknorm kunnen ontvangen?
Het ergste van al is misschien wel dat Bos ons, het Nederlandse publiek, van een mooie exit heeft beroofd. Het zou wel een mooie symboliek zijn geweest als het uithangbord Zalm tezamen met het DSB concern in de mede door Pieter Lakeman opgeworpen golven ten onder zou zijn gegaan.

Meer over:

politiek, opinie
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.