Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Waarom ze bij extreemrechts zo verschrikkelijk tegen Dirk-Jan van Baar uit hun slof schieten

  •  
10-07-2018
  •  
leestijd 7 minuten
  •  
171 keer bekeken
  •  
3752286304_c201c1e7ca_z

© Afbeelding: trialsanderrors

Het zijn afvalligen. Zij zijn overlopers. Zij hebben de boel verraden. En daarom krijgen zij geen genade
De commentator Dirk-Jan van Baar wordt dezer dagen vanuit extreemrechts massaal aangevallen. De vuilnisrozen die op deze akker boven het stinkend gewas  uitsteken, spelen de hoofdrol: The Post Online, de Dagelijkse Standaard, GeenStijl e tutti quanti namen het voortouw, de talentloze twitterhorde die zich aan zulke websites optrekt, probeert er een schepje bovenop te doen. Een door God per ongeluk bezielde vaatdoek tettert zelfs rond dat hij tegen Van Baar aangifte heeft gedaan bij de politie.
Wat is de achtergrond van dit alles? De gemeente Maastricht heeft als voorzorg grote betonnen obstakels aangebracht rond het Vrijthof waar de grote zoon André Rieu een reeks concerten geeft. Daarover schreef Arthur van Amerongen, ook wel bekend als Don Arturito een column in HP De Tijd onder de kop: “André Rieu en Merkel-lego: Jihad op het Vrijthof”. De suggestie was duidelijk. Hier werden vluchtelingen rechtstreeks geassocieerd met terrorisme.
Van Baar noemde dat fascistisch en toen hij des wegen van extreemrechtse zijde ter verantwoording werd geroepen, kroop hij niet in zijn schulp. Integendeel: hij reageerde met een reeks tweets waaronder deze:
Ook vroeg hij zich af waarom nog niemand van het CIDI zich bij dit illustere gezelschap had gevoegd. Daar was reden voor want het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), ooit een weerspiegeling van álle gedachtenstromen in Israël, is allang verworden tot een soort spreekbuis van Netanyahu’s Likoedpartij. Dat was koren op de molen van de aanvallers. Nu konden ze Van Baar beschuldigen van antisemitisme. Jan Dijkgraaf publiceerde zelfs op The Post Online een Briefje van Jan met een link naar naam en adres van de ongelukkige commentator, zogenaamd om te bewijzen dat hij daarna door niemand zou worden lastig gevallen.
De vraag is waarom de extreemrechtse opiniemakers zo verschrikkelijk uit hun slof schieten. Ze krijgen tenslotte wel vaker van katoen. Een opiniesite als Krapuul heeft er dagwerk aan. Toch raakt men daarvan niet boven zijn of haar theewater. Er moet meer achter zitten. Past Van Baar misschien in een rijtje? Men kent in extreemrechtse kring meer baarlijke duivels: ook Joshua Livestro en Peter Breedveld van Frontaal Naakt moeten het steeds weer ontgelden. Wat hebben zij gemeen? Zij hebben gemeen dat de Don Arturito’s, de Rob Hooglands, de Spartacussen, de Jan Gajentaans ze ooit als bondgenoten en geestverwanten beschouwden.
Dirk Jan van Baar toonde zich in de jaren negentig van de vorige eeuw een sympathisant van Bolkestein. Joshua Livestro begon in diezelfde jaren met zijn pogingen om in Nederland een conservatieve politieke stroming van de grond te tillen. Hij is de oprichter van het blog Dagelijkse Standaard, dat hij later aan zijn tweede man Michael van der Galiën verkocht. Peter Breedveld grondvestte zijn Frontaal Naakt omdat hij zich ergerde aan de politiek correcte sfeer van rond 2000 waarin het taboe was vragen te stellen over de minder succesvolle kanten van de multiculturele samenleving. Van hen werd veel verwacht. Ze hoorden zich schatplichtig te verklaren aan het gedachtengoed van Pim Fortuyn. Ze dienden de islam als een bedreiging te beschouwen en de islamisering als een gegeven feit. En in de laatste jaren was het de bedoeling dat zij Thierry Baudet als geschikt kandidaat voor de rol van vader des vaderlands beschouwden. In deze mix was haat jegens de Europese Unie een bindend element evenals een verlangen om de grenzen te sluiten.
Peter Breedveld was de eerste die afweek van de ware leer. Al voor 2010 stelde hij vast dat er in Nederland een nieuwe politiek correctheid heerste, ditmaal eentje vol rechtse stellingen en vooroordelen die niet ter discussie mochten worden gesteld. Hij maakte van zijn hart geen moordkuil en zo werd hij centraal bête noire van de uiterst rechtse blogosfeer. Je moet Breedveld haten. Anders tel je niet mee.
Joshua Livestro is nog even conservatief als vroeger. Net als Winston Churchill kan hij dan ook haarscherp het onderscheid maken tussen deze eerbiedwaardige politieke leer en het rabiate, tegen het racisme aanschurkende chauvinisme dat de bewegingen rond Wilders en Baudet kenmerkt. Voor Dirk-Jan van Baar geldt hetzelfde. Voor hem bestaat er geen vloeiende overgang tussen het denken van de VVD en dat van PVV of FVD. Hij trekt een klare lijn. Aan zijn kant zijn democratie en mensenrechten wezenlijke waarden, aan de andere kant horen die bij de oude plunje die moet worden afgeschud om het vaderland van vreemde smetten vrij te houden. Livestro en Van Baar gaan daar niet schouderophalend aan voorbij. Zij leggen de vinger op de zere plek. Zij vallen de dogma´s van extreem rechts aan juist om te laten zien dat die niets te maken hebben met hun eigen behoudende dan wel Thorbeckiaans liberale visie.
Zij nemen afstand van de mentaliteit die daardoor boven water is gekomen. Zie als voorbeeld  de volgende reacties op een stukje over de uitslag van de Miss Nederlandverkiezingen op GeenStijl:
Waarom al die Nederlandse vlaggen? Omdat je anders amper kunt zien dat dit de Miss Nederland verkiezing is.
Topictip aan de redactie. Als alle Miss verkiezingen geweest zij in Europa, tel dan eens hoeveel volbloed Europeaansen er gewonnen hebben. Voorspelling, minder dan 50%.
AanDiggelen | 10-07-18 | 07:11
Nederlandse vrouwen horen inderdaad niet tot het beste wat deze wereld te bieden heeft. Arrogant, dik en dom. Vooral als ze hebben gestudeerd hebben ze het hoog in de bol en zwaar aan de kont.
Gulliver | 10-07-18 | 07:32
@Indoneesje Omdat Schelvis en Scheveningen niet meer werkt, stel ik voor de spruitjestest in te voeren. Een bord vol goed gaar gekookte spuitjes en spekjes (om de moslims er uit te filteren). Wie zijn/haar/het bord helemaal leeg eet met een glimlach, is een ekte Nederlander. Dat is er een van ons!
atheïstisch stemvee | 10-07-18 | 07:34
Hahahaha, dudes. Slecht geslapen vannacht? Europese vrouwen zijn de mooiste die er zijn. En die schoonheid mag nooit verloren gaan. Omvolking gaat ook via beeldvorming he, en de geforceerde winnaressen zijn daar een onderdeel van.
Voor de rest fijne dag allen.
P.s. De genoemde voorbeelden van Indoneesje staan niet model voor de gemiddelde Europese vrouw tbh.
AanDiggelen | 10-07-18 | 07:50
Breedveld, Van Baar en Livestro durven het aan om voor deze geesteshouding het gewraakte F-woord te gebruiken. Dat is nog niet alles: ze zijn ervan overtuigd dat de Europese Unie noodzakelijk is om vrijheid en welvaart op ons continent te handhaven. Ze verdedigen de Europese samenwerking tegen chauvinisten, ze komen op tegen racistische voorstellen, ze waarschuwen tegen de autoritaire en intolerante tendenzen binnen de populistische bewegingen. Je hoeft bij hen niet aan te komen met het praatje dat de Unie een slimmigheidje is van de elite.
Nu is duidelijk waarom dit drietal niet met rust gelaten wordt: zij zijn renegaten. Het zijn afvalligen. Zij zijn overlopers. Zij hebben de boel verraden. En daarom krijgen zij geen genade. Het gaat niet eens om hun nefast geachte denkbeelden, het gaat om wie zij ooit waren of beter gezegd voor wie zij ooit werden aangezien. De Hooglands, de Spartacussen, de Arturitos, zij hadden adders aan hun borst gekoesterd.
Wat dat betreft toont de extreemrechtse subcultuur een opmerkelijke overeenkomst met de Communistische Partij van Nederland (CPN) onzaliger nagedachtenis. Die deed zijn giftigste aanvallen ook altijd op ex-leden die verdreven waren dan wel uit eigen beweging opgestapt. Voor hen reserveerde het partijdagblad De Waarheid de grofste aanduidingen (“sissend reptiel”) en de meest bizarre aantijgingen. Verraders werden door partijgetrouwe communisten gemeden als de pest en tegelijkertijd in de gaten gehouden. Als er maar het vermoeden van het kleinste vuiltje bestond, dan ging de Waarheid los.
Dat zie je nu terug in de aanvallen op Van Baar, Livestro en Breedveld.
Er is nóg een opmerkelijke overeenkomst tussen de CPN van vroeger en de hedendaagse rechtse stemmingmakers. Als je die oude communisten vroeger vroeger aan de tand probeerde te voelen over de Sovjet-Unie, dan kreeg je steevast te horen: “De CPN is niet voor Rusland, de CPN is niet voor China. De CPN is voor Nederland”. Toch zong de partij altijd de lof van de consequente vredespolitiek der Sovjet-Unie, zo geheel anders als het gewroet van de Amerikaanse imperialisten. Ook hier lijken oude tijden weer terug te komen. De kopstukken van extreemrechts maken van hun sympathie voor Poetins Rusland geen geheim. Net als de CPN vroeger pleiten zij voor een vriendschappelijke verhouding met dit land. Aan beschuldigingen als zouden Russen met trollen en nepnieuwscampagnes verwarring proberen te zaaien in het westen, wordt bijvoorbeeld geen geloof gehecht. Poetin is OK. Beter wellicht dan de regering in het eigen land waarin de kartelpartijen elkaar de bal toespelen. Vroeger zei de CPN dat ook: alleen hadden communisten het dan over de burgerlijke partijen, die allemaal één pot nat waren.
Deze parallel tussen vroeger en nu kan ontstaan  door de ideologische overeenstemming tussen extreem-rechts  in ons land en  het Kremlin. Het voelt zielsverwantschap met Rusland zoals de communisten die ooit voelden met de Sovjet-Unie. De politie draagt de gummiknuppel niet tevergeefs. Poetin is een autoritair leider die zich niet ontziet op de televisie zijn ministerraad de mantel uit te vegen. Het marxisme-leninisme heeft als staatsideologie plaatsgemaakt voor een gevoelsmatig nationalisme. De Russische ziel, patriottische offervaardigheid, een bijzondere lotsbestemming  en het orthodoxe geloof spelen een hoofdrol in deze leer. Afwijkende ideologieën, zoals het liberalisme worden door de overheid en de media in de marge geduwd. Kunst, cultuur en geschiedenis staan in dienst van de nationale trots op de manier die in ons land wordt gepropageerd door Thierry Baudet.
Het verbale geweld tegen oppositieleiders tenslotte heeft qua toon en stijl veel gemeen met wat Dirk-Jan van Baar nu deelachtig is geworden. En waar Breedveld en Livestro allang aan waren gewend.
De affaire rond Dirk-Jan van Baar onderstreept de volgende conclusie: net als in de dagen van de CPN zijn er punten van overeenkomst tussen de officiële leer van Rusland en een opstandige politieke stroming in Nederland. Dat is opmerkelijk om te zien. Het zou ook vermakelijk zijn als er niet zoveel karaktermoord werd gepleegd op mensen die er blijk van geven zelfstandig te willen blijven denken.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.