Famke Louise, wat heb ik van je geleerd

Ik ben zo blij dat je er bent.

De eerste keer dat ik je zag was toen ‘ Op Me Monnie werd gelanceerd. Ik zag een jonge vrouw die mannelijke rappers imiteerde. Een beeld gecreëerd vanuit een mannelijke blik. In paniek dacht ik, we gaan de verkeerde kant op, dit is niet feministisch! Toen realiseerde ik mij hoe oud ik ben en dat ik dit misschien niet hoor te snappen. Maar als je de wereld wilt begrijpen, moet je jeugdcultuur blijven snappen.

Dus checkte ik je prank-video’s met YouTuber ‘Snapking’ Tim, waarin hij jou duidelijk gebruikte. Ik was geshockeerd. Het raakte mij enorm om te zien hoe hij met jou omging. Hoe hij tegen jou praatte. Pijn die je als jong meisje hebt ervaren kan altijd opnieuw aangeraakt worden. Kwetsbaar en overgeleverd aan de grillen van jongens die niet het beste met je voor hebben is helaas de realiteit voor veel jonge vrouwen. Dat deze denigrerende video’s massaal werden bekeken baarde mij nog het meest zorgen. Dit mag geen voorbeeld zijn voor jonge mensen. Zo behandel je een meisje niet, zou iemand moeten roepen! Maar gelukkig hield jouw verhaal hier niet op.

Ik heb je niet actief gevolgd, maar zag je af en toe opduiken. Ik zag je hangen met rapper Ronnie Flex en dat deed mij goed. Voor mij een teken dat je je los had gemaakt van die manipulatieve Tim en was gaan inzien dat er ook oprechte jongens zijn.

En toen verscheen je in Expeditie Robinson. Jij was de jongste, maar wist duidelijk veel beter wie je bent dan veel van de anderen op het eiland. Ik bewonderde hoe jij je staande hield. Niet de behoefte leek te hebben indruk te maken op de kandidaten of op de kijkers thuis. Hoe jij weigerde te conformeren aan de grillen van Tony Junior en daardoor de expeditie helaas veel te vroeg moest verlaten.

Maar daar was al snel de fantastische documentaireserie van Elza Jo Tratlehner over jouw leven. Ik maak mij veel zorgen om meiden die ik zie op Instagram, YouTube en in Linda Meiden. Meiden die botox en siliconen aanschaffen alsof het oogschaduw is. Om iets anders te kunnen worden dan wie ze zijn. Voor likes. In al deze fakeness schijnt er een lichtpuntje en dat ben jij.

Jij, die ondanks alle poep die je over je heen krijgt het publiek dichtbij je durft te houden. Jij, die snapt dat het scheef is dat mannelijke rappers een beetje rond kunnen lopen op een podium en van vrouwen iets anders wordt verwacht. Jij, die voor jezelf durft te kiezen omdat je gelooft dat er ook een andere manier is dan die van jouw agentschap. Jij, die zich als enige vrouwelijke artiest kan meten met de mannelijke rappers in Nederland qua populariteit.

Jij hebt geen termen als bosslady of girl boss nodig om je te positioneren ten opzichte van mannen. Met de keuzes die je maakt laat je jonge vrouwen zien dat je op je eigen kompas kunt vertrouwen. Door jou begrijp ik dat feminisme anno 2018 daarover gaat.

En daarom ben ik zo blij dat je er bent.