Franse boter op het hoofd

Ik zie het al voor me. Het schip ‘Lifeline’ met vluchtelingen – dat onder Nederlandse vlag vaart – komt de haven van Rotterdam binnen. Een jongen in een rafelig T-shirt heeft “In Holland I trust” op zijn rug geschreven komt de loopplank af. Op de kade staan honderden Nederlanders met broodjes en koekjes want die paar honderd vluchtelingen kunnen we er best nog bij hebben. Er is nog steeds leegstand in de opvangcentra die we destijds voor hen inrichtten en we zitten nog lang niet aan het aantal waar we ons in Europees verband aan hebben verplicht.

Maar hoe zit dat met Frankrijk? Die ‘Lifeline’ liet in ieder geval een paar duizend kilometer Franse kust letterlijk rechts liggen. Frankrijk schijnt overal mee weg te komen. Aan de grens met Italië heersen asociale toestanden. Twee weken geleden kwam volgens een rapport van Oxfam Novib de Franse grenspolitie in opspraak omdat ze minderjarige kinderen, die de grens over vluchtten, zonder water, eten of dekens in kale cellen gooiden, hun SIM kaarten stalen om ze vervolgens weer op de trein naar Italië zetten. Woorden als ‘Calais’ en ‘Kanaaltunnel’ zijn ook een synoniem geworden voor kleinmenselijk drama.

Alles zou veranderen met Macron. Dat zijn naam hetzelfde klinkt als het zeer luchtige en mierzoete koekje had ons alert moeten maken. Uit cijfers van de Werkwijzer Vluchtelingen uit 2017 blijkt dat Frankrijk vrijwel onderaan staat qua opvang van vluchtelingen uit Afrika. 0,93 mens op 1000 inwoners. Nederland doet het nog net slechter met 0,89 vluchteling. (vergelijk Duitsland met meer dan 8 en Oostenrijk met bijna 4 vluchtelingen per 1000 inwoners). Macron bood wel aan de paar honderd vluchtelingen van de Aquarius over te nemen van Spanje (onder allerlei voorwaarden) maar dat had waarschijnlijk te maken met de enorme publiciteitswaarde die deze geluksvogels hebben gegenereerd.

Natuurlijk moeten we begrip hebben voor Frankrijk. Een land waar het hoofd van de adoptiedienst mag verklaren dat hij gehandicapte en probleemkinderen bij homo’s wil plaatsen omdat die “biologisch en sociaal afwijkend zijn”. De heersende klasse is ergens halverwege de vorige eeuw vast blijven zitten, qua mentaliteit en bureaucratie. Vorige week stuurde mijn overijverige navigatiesysteem – dat een file bij Parijs probeerde te omzeilen – me door een van de buitenwijken rond die stad. Een vergelijking met een Afrikaans land waar vluchtelingen vandaan komen gaat een beetje ver, maar ik riep wel uit dat de Derde Wereld wel heel dicht bij huis ligt.

Het is nu wachten op de Europese vluchtelingentop. Wie weet wat Macron daar nog voor koekje van weet te bakken.