Frontaal Naakt niet langer naakt

En toen viel het doek. Frontaal Naakt is voortaan niet meer naakt, maar toegedekt door een mantel van op de persoon gerichte haat. Triest voor Peter Breedveld en Hassnae Bouazza, pijnlijk voor liefhebbers van het vrije woord. Want hoewel ik niemand ken die het met alles eens is wat er op Frontaal Naakt verscheen, is vriend en vijand het eens over het feit dat de uiteenlopende onderwerpen die op de site verschenen met open vizier werden belicht. Alles kon besproken, alles wérd besproken.

Het maakt Frontaal Naakt tot een spookrijder. Waar de meesten slechts één richting aanhouden op de snelweg die men het Nederlandse opinielandschap noemt, wordt er op Frontaal Naakt nog wel eens afgeslagen, er wordt geregeld midden op een drukke autobaan een u-turn gemaakt en soms zijn er zelfs ongelukken. Kortom, discussies zoals discussies horen te worden gevoerd. Hoewel ik nog altijd hoop op een doorstart (daarom schrijf ik deze alinea in de tegenwoordige tijd), vrees ik het ergste voor de eerste site die artikelen van mijn hand publiceerde.

Los van het verlies van een fraai platform is er natuurlijk meer aan de hand dan het simpelweg stoppen van een website. Ik las deze tweet van @ouafa070: ‘Vroeger waren die fitties op zondag tenminste grappig en kon je er echt popcorn bij pakken. Maandag was alles weer cool.’  Gekscherend bedoeld of niet, ze snijdt een punt aan dat hout snijdt. 

Discussies gaan anno 2013 maar al te vaak niet meer om het overtuigen van een gesprekspartner, maar vooral om het beschadigen van de ander. De almaar voortslepende discussie over Breedvelds vermeende antisemitische inslag is veelzeggend in dit verband. Toegegeven; hij gaat zelf ook ver in zijn persoonlijke aanvallen. Erg ver. Maar dat hij op zijn site juist vele malen heeft betoogd tégen antisemitisme doet kennelijk niet ter zake. Ik ga hier niet de discussie nog eens over doen want die is op Twitter al tot in den treure gevoerd. Ik wil alleen schetsen hoe dingen een eigen leven kunnen gaan leiden als ze uit haar context worden gehaald, wat me brengt op een punt dat hier op aansluit.

Het is al enige tijd een trend op internet citaten op te blazen tot proporties die voorbij gaan aan iedere context – wat een bijzonder slechte ontwikkeling is, of dit nu door een linkse pen, een rechtse, een multi-culturele of conservatieve, een pro-Europese of anti-Europese wordt gedaan. Context maakt nu juist of we een kwestie goed kunnen beoordelen. Het zet zaken in perspectief, of dat nu een linkse of rechtse horizon oplevert. 

Enige weken geleden sprak ik me op Joop uit vóór het EU-Burgerforum, wat zelfs op instemming van Joost Niemöller kon rekenen en dat is natuurlijk niet zo vreemd: Europa is in feite geen links of rechts onderwerp. Doet dit iets af aan mijn politiek progressief-linkse voorkeur? Europa is van algemeen belang, net als goede zorg, goed openbaar vervoer, goede bestuurders en duurzaamheid. Het zijn politiek overstijgende zaken die ons allemaal aangaan. Toch lijkt in opinieland wat ooit door filosoof Jean-Jacques Rousseau ‘de algemene wil’ werd genoemd nog niet overal doorgedrongen. Een deelbelang kan nooit het algemeen belang overstijgen, betoogde Rousseau in ‘Het maatschappelijk verdrag’. Kom daar anno 2013 nog eens om. Vroeger (u weet wel, toen alles beter was) lag de waarheid nog wel eens in het midden. Nu ligt hij meestal op de Noordpolarisatie. Of op Antarctica, natuurlijk.

Wat overblijft is een leeg slagveld. Winnaars zie ik niet, verliezers zijn er in overvloed; niet in de laatste plaats ‘de neutrale toeschouwer’. Hoewel, misschien valt er toch een klein lichtpuntje te ontdekken. Bart Schut schreef vorige week een gastcolumn op De Dagelijkse Standaard. Hierin riep hij opiniemakers op elkaar toch vooral op inhoud te bestrijden. Daar sluit ik me van harte bij aan. Wellicht zien we Peter dan snel weer terug op zijn vertrouwde plek. Naakt, uiteraard. Frontaal naakt.