Gaan vrouwen vaker vreemd?

Sinds ik ‘What do women want?’, het boek van Daniel Bergner over de vrouwelijke lust, heb gelezen bezie ik de wereld met andere ogen. ‘Was will das Weib?’ vroeg Freud zich af en daar is de titel van Bergners boek op gebaseerd.

Hij begint zijn boek met: “Mannen zijn beesten. Wat betreft hun seksuele drijfveren, accepteren we dat als een psychologische norm. Mannen worden getemd door de maatschappij en voor een groot deel binnen de grenzen gehouden, maar hun onderwerping is niet zo volledig dat hun ware aard niet boven komt, te herkennen op eindeloos veel manieren, van pornografie en overspel tot het willoos staren naar begeerlijke lichamen die aan het zandloperideaal voldoen…” en hij gaat dan nog een tijdje door tot het je goed ingepeperd is.

Maar aan het einde van zijn boek heb je het gevoel gekregen dat juist vrouwen zo zijn en dat zij degenen zijn wier seksualiteit effectief is onderdrukt door mannen. 

In zijn boek maakt Bergner een tocht langs onderzoekers om hen te interviewen. Is het echt zo? Willen vrouwen meer? Dat zou je dan toch ook moeten zien. Bijvoorbeeld in harde cijfers over hoe mannen en vrouwen het doen en hoe vaak. In dat geval worden we op onze wensen bediend door de (Amerikaanse) gegevens van de National Opinion Research Center’s General Social Survey. Het aantal vrouwen dat naast hun relatie ook nog een minnaar erop na houdt is in de afgelopen twintig jaar met 40 procent gestegen. Het is nu bijna 15 procent, terwijl het aantal mannen dat de pot bij het pissen niet weet te vinden constant is gebleven: 21 procent.

Nu zijn dit altijd moeilijke onderzoeken. Iemand belt je op en zegt “goedemorgen mevrouw, ik ben van het National Opinion Research Center’s General Social Survey. Mag ik u wat vragen stellen?” “Nou, ik heb even geen tijd,” zegt de vrouw des huizes, maar de stem van de man of vrouw klinkt vriendelijk en dat zorgt ervoor dat ze zegt “nou vlug dan”. “Bent u getrouwd?” Altijd ja zeggen natuurlijk, want als het toch iemand met slechte bedoelingen is moet hij vooral denken dat er een man in huis is. “Volgende vraag mevrouw: Hoe vaak heeft u de afgelopen maand uw man bedrogen?” zegt dan de interviewer. En mevrouw antwoordt: “Nou, eens even nadenken mijnheer. Dat zal eh… twee keer geweest zijn. O nee, drie keer.”

Kortom, het is vrij lastig om uit dergelijk onderzoek van die harde percentages te krijgen. Maar ja, eerder dit jaar zou uit een ander onderzoek onder 100.000 mensen zijn gebleken dat 19 procent van de vrouwen niet trouw is. Ik neem het altijd met een korreltje zout en geloof sowieso niet in zulke cijfers, wel in veranderingen van uitkomsten van onderzoeken in het verloop van de tijd. Wat is hier aan de hand? Durven vrouwen het nu toe te geven en twintig jaar geleden niet? Of denkt men er werkelijk anders over dan voorheen? Of zou het zo zijn dat vrouwen nu vaker dan twintig jaar geleden een goede baan en inkomen hebben en zich een buitenechtelijke verhouding kunnen veroorloven? Komt na de politieke emancipatie, de economische emancipatie en vervolgens de seksuele emancipatie?

Ik weet het allemaal niet hoor, maar als ik het boek van Bergner moet geloven dan raken vrouwen bij prikkelende foto’s van zowel mannen als vrouwen die het samen doen – in wat voor combinatie dan ook – opgewonden (mannen alleen als ze het een man en een vrouw samen zien doen of twee vrouwen, maar als ze heteroseksueel zijn niet als ze het twee mannen samen zien doen) en wat nog interessanter is: een foto van een lekkere jonge kerel windt vrouwen wel op, maar van de eigen partner raken ze niet opgewonden.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige Gezonde Weetje van de Dag:  Zijn we van nature goed of slecht?

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek