Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Geef handhavers gezag, graag strak in uniform verkeersovertredingen beboeten

  •  
08-09-2011
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
122 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Op dit moment lijden de handhavers eronder dat zij blaffende honden zijn die niet mogen bijten
Wat blijft er over voor de burgemeesters als de nationale politie aantreedt? Zij krijgen een troostwet die niet verder komt dan: de burgemeester wordt verplicht een veiligheidsplan te maken. Dat is wel heel erg schraal, weet minister Opstelten zelf ook als ex-burgemeester, dus hij begrijpt het vast wel dat dinsdag het Kamerdebat over zijn wetsvoorstel is uitgesteld. Een veiligheidsplan maken, dat doet de burgemeester en het blijkt weinig te helpen als puntje bij paaltje komt. Zie Utrecht met de onbestrafte homoverdrijving, zie Culemborg waar de burgemeester bij de Molukse slachtoffers de deur niet in mocht en zie Gouda waar de burgemeester volstond met begrip voor vermijdingsgedrag van bespuugde en beroofde buschauffeurs zonder vóór hen te gaan staan.
Donderdag krijgt minister Opstelten een nieuwe kans om burgemeesters tot acties te bewegen. Dan debatteert de Tweede Kamer over de handhavers op straat, de zogenoemde BOA’s. Ik stel voor dat wij hier een echte gemeentebrigade van maken die rechtstreeks onder de burgemeester valt. Want wat de burgemeester niet lukt met de politie, blijkt de burgemeester wél goed te kunnen met parkeerhandhavers die fout parkeren beboeten. Ik kan mij heel goed voorstellen dat burgemeesters deze bekwaamheid graag willen uitbreiden naar andere vormen van handhaving, zoals vernielingen, straatoverlast en verkeersovertredingen.
Dit betekent dus dat wij moeten regelen dat de handhavers gezaghebbend worden. De burgemeesters moeten stevige mensen kunnen benoemen, strak in het uniform, fysiek imponerend en verbaal sterk. Op dit moment lijden de handhavers eronder dat zij blaffende honden zijn die niet mogen bijten, zij weten dat de bewoners haarfijn aanvoelen dat het hen ontbeert aan handhavingsbevoegdheden. De overheid zegt met zo’n placebo-achtige handhaving dat de veiligheidsproblemen niet echt zijn, de bewoners beelden zich de onveiligheid subjectief in, het is te verhelpen met een schijn-medicatie. Het doet mij denken aan de Marokkaanse dorpen die in het trotse bezit zijn van een voertuig waar ‘brandweer’ op staat, geschonken uit het buitenland. Tot er brand uitbreekt. Dan blijken de gekregen brandweerwagens leeg te zijn, zonder watertank, zonder slangen en zonder waterpompen.
Gezagsdragers zonder gezag maakt de bewoners wanhopig en razend. Bij de politie kunnen bewoners vaak niet terecht. Hoe vaak ik het al niet te horen heb gekregen als ik in de wijken kwam, slachtoffers die van de politie het advies kregen: ‘u kunt beter verhuizen’ en ‘wij hebben geen capaciteit.’ Vrijdag was ik in Culemborg bij drie ongelukkige Molukse gezinnen, hun ramen beplakt met posters van Wilders.  Bij hen waren de ruiten stuk gegooid, terwijl de Marokkaanse jongens die hen eerder geterroriseerd hadden vrij rondliepen in de buurt. Aangifte doen, zult u zeggen. Zo gezegd, zo gedaan. De politie noteerde: vernieling. Goed geselecteerde en getrainde agenten, krachtig gepositioneerd, zouden hier de hele voorgeschiedenis en context bij betrokken hebben en een zogenoemd dadercv hebben opgesteld: een hele serie vernielingen en bedreigingen die alles bij elkaar zeer intimiderend uitpakken. Maar goed, straks is er een nationale politie, moet de burgemeester het doen met de wettelijke plicht om veiligheidsplannen te maken, terwijl families als deze Molukse families behoefte hebben aan actie. En ook de ondernemers die te kampen hebben met Roemeense misdadigersfamilies die het hele land doortrekken om Kruidvatvestigingen leeg te roven.
De consequentie van een nationale politie is dus dat de gemeentelijke handhavers en toezichthouders een geheel nieuwe opzet nodig hebben, waarbij alles gericht is op effectief zijn. Zo niet, dan dreigt een gezagscrisis. Dit illustreert de woedende fietser die vorige week van zijn tweewieler afsprong zodra hij mij in het vizier kreeg, midden in de keurige wijk Vierkampen te Ede. Deze nieuwbouwwijk met veel groen en ruime heeft last van dertig jongens die zich ’s avonds verzamelen op het kilometerslange fietspad en overdag op het winkelplein, waar zij bewoners lastig vallen, winkelruiten ingooien en ondernemers beroven. Wat doet een politie die alle jongens kent,  precies weet waar ze wanneer zijn en ze toch niet opspoort? Die verzoekt de burgemeester om een samenscholingverbod. Doodnormale welwillende bewoners mogen niet langer gevieren op een stoep staan.  Vandaar de boosheid van de fietser: ‘de burgemeester moet mij helpen, niet mijn vrijheid beperken.’
Nu de belofte van drieduizend extra agenten nep bleek en de burgemeester de politie niet in zijn kracht kan zetten, zijn de handhavers en toezichthouders aan herziening toe, zodat de nationale politie de tijd krijgt om de pakkans te verhogen, zodat zij homobashers, stelselmatig buurttuig en winkelovervallers voor de rechter kan brengen. Het hoeft niet in Nederland, onveilige wijken met angstige bewoners. Het kan anders, wij zijn erin geslaagd zelfs De Amsterdamse Wallen te heroveren. Dus laten wij dat ook gaan doen met al die andere wijken die lijden. Laten wij donderdag bij het Kamerdebat voor de gemeenten gaan regelen dat zij de handhavers nieuwe stijl stevig kunnen inzetten. Alleen als de omgeving veilig is, kunnen mensen vooruit komen in het leven.

Meer over:

politiek, opinie
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.