Geen faux pas meer voor Valérie Trierweiler

Valérie Trierweiler maakte een ongelukkige keuze aan het begin van haar carrière als Première Dame de France, maar de Fransen zijn niet vergevingsgezind. Nauwelijks vijf maanden presidentsvrouw geniet zij bar weinig populariteit. Maar wat doet Valérie nou zo verkeerd?

Noblesse oblige, moet Valérie hebben gedacht toen ze in de ochtendkrant van gisteren haar excuses aanbood voor haar misplaatste tweet tegen Ségolène Royal, ex-vrouw van president Hollande en in juni nog districtkandidate voor de parlementsverkiezingen. Nauwelijks een maand na de inauguratie van Hollande gebruikte Trierweiler haar Twitteraccount om aan iedereen die het wilde weten haar openlijke steun uit te spreken voor Olivier Falorni, de andere socialist in de race voor een parlementszetel.

Dat een bericht van minder dan 140 tekens kan uitmonden in een moderne Griekse tragedie werd al snel pijnlijk duidelijk: honderden verontwaardigde reacties en retweets brachten het mediacircus snel op gang. Hysterische socialisten schaarden zich en masse achter Royal en kersvers premier Jean-Marc Ayrault zette Valérie publiekelijk op haar plaats door haar fijntjes te sommeren wat discreter te zijn, oftewel, om voortaan haar mond te houden.

Griekse tragedie of niet, de strijd tussen Valérie en Segolène deed meer denken aan een ordinaire bitchfight zonder winnaar want de Franse dames verloren allebei. Royal moest het afleggen tegen Falorni en Trierweiler kon – zoals een Franse journalist mooi omschreef – haar rol van prinses in het presidentssprookje wel vergeten: voor de Fransen was ze nu de boze heks. Want, nog erger dan zich met de politiek bemoeien, had ze haar man te schande gemaakt en sacré bleu – dat is onvergeeflijk.

Valérie probeerde de schade enigszins te beperken door toe te geven dat haar tweet en de daaropvolgende polemiek ‘een foutje’ was, maar voor de Fransen was dat duidelijk niet genoeg. Boulevardmagazine Paris Match, niet toevallig haar werkgever, trachtte een anti-anti-Valérie campagne te voeren door blije vakantiefoto’s af te wisselen met ‘inspirerende’ verhalen over de comeback van de First Lady. Maar de publieke opinie liegt er niet om: uit een vandaag gepubliceerde peiling blijkt dat ruim tweederde van de Fransen niet te spreken is over Valérie Trierweiler. Auw.

Het is moeilijk te geloven dat de teleurstellende reputatie van de presidentsvrouw te wijten is aan een enkele tweet. Er is meer. Dat ze de maîtresse is van Hollande en niet de moeder van zijn vier kinderen wordt haar niet in dank afgenomen. Bovendien mist ze dat wat haar voorgangers wel hadden: het egard van verzetsheldin Danielle Mitterand, de Hillary Clinton-achtige diplomatie van Bernadette Chirac, het uiterlijk en de allure van Carla Bruni.

Voor Valérie Trierweiler zit er nu niets anders op dan de juiste rol vinden aan de zijde van haar Hollande. De spijtbetuiging van gisteren is een goed begin, maar voor de onvermurwbare Fransen geen garantie voor vergiffenis. Waakzaam moet ze het mijnenveld van politiek Frankrijk betreden, vastbesloten geen faux pas meer te maken.