Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Geen twee staten. Wat dan wel?

  •  
03-05-2019
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
551 keer bekeken
  •  
Daoud Nassar bij nieuw geplante wijnranken

© Daoud Nassar bij nieuw geplante wijnranken

Dat nieuwe land kan geen Israël heten, maar ook geen Palestina
De Europese kritiek op Israëls illegale kolonisering van bezet Palestijns gebied heeft een ritueel karakter. Israël haalt zijn schouders erover op. Sinds het aantreden van Donald Trump als president van de Verenigde Staten is het tempo van de kolonisering enorm toegenomen. Onlangs won de Israëlische premier Netanyahu opnieuw de verkiezingen. Eén van zijn verkiezingsbeloften is verdere kolonisering en annexatie van Palestijnse gebieden. Dat druist in tegen het internationaal volkerenrecht.
Israël trekt zich niets aan van kritiek. Het verdrijft Palestijnse bewoners en bouwt zowel in Oost-Jeruzalem als op de Westelijke Jordaanoever rustig verder. Openlijk stelt Israël dat het beide gebieden namens ‘het joodse volk’ opeist en het Palestijnse recht op een eigen staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, niet erkent.
Mensen in Nederland maken zich er soms makkelijk van af. Ze stellen dat het “een ingewikkeld conflict” is. Tussen het eenzijdige geluid van de Pro-Israël-lobby en de soms fanatiek pleitbezorgers van de Palestijnse zaak, nemen ze een comfortabele middenpositie in. De ideeën zijn dan tamelijk voor de hand liggend: ‘Laat ze toch ophouden met vechten’ en ‘waar twee vechten hebben twee schuld’.
Natuurlijk gaat niemand vrij uit. Zo verdient de Palestijnse Autoriteit forse kritiek en is de gewapende verzetsstrijd door Hamas letterlijk en figuurlijk een doodlopende weg. Maar wie goed en eerlijk kijkt, zal erkennen dat de omschrijving ‘conflict’ allang niet meer de lading dekt. Israël heeft vrijwel de volledige controle over de Palestijnen. Op de Westbank is sprake van bezetting, doorgaande kolonisering en annexatie. De Gazastrook wordt geblokkeerd, anderhalf miljoen mensen zitten in een soort openlucht gevangenis, vaak in erbarmelijke omstandigheden. Zonder gerechtigheid zal er geen vrede zijn.
Het CIDI en het Nieuw Israëlisch Weekblad zijn gekleurd en hebben zich steeds meer ontwikkeld tot spreekbuizen van Israël. Geen wonder dat er in Nederland andere organisaties zijn ontstaan zoals Een Ander Joods Geluid (EAJG) en The Rights Forum. Laatstgenoemde organisatie heeft als uitgangspunt dat alleen gerechtigheid de basis kan zijn voor duurzame vrede. CDA’ers als Doekle Terpstra, Tineke Lodders en Dries van Agt hebben zich inmiddels aan The Rights Forum verbonden.
Daoud Nassar weet als geen ander hoe het is om te leven met de huidige annexatie-strategie van Israël. Hij woont met zijn Palestijns-christelijke familie op een heuvel ten zuidwesten van Bethlehem. Ze hebben een educatieve boerderij met het vredesproject Tent of Nations. Daoud vertelt zijn verhaal in de nieuwste editie van magazine De Linker Wang.
Het gaat om grond dat zijn grootvader in 1916 aankocht en waarvan de eigendomspapieren nog bestaan. Maar onteigening hangt de familie boven het hoofd. Op allerlei manieren – van intimidatie tot het aanbieden van miljoenen dollars – wordt de familie onder druk gezet om weg te gaan. Daartegen bieden zij echter op vreedzame wijze verzet.
Het bedrijf wordt inmiddels omringd door vijf illegale Israëlische nederzettingen. Al zestig procent van de Westbank is geannexeerd. Deze gebieden zijn niet meer toegankelijk voor Palestijnen. Daardoor is het niet zo vreemd om van apartheidspolitiek te spreken. Nadat ze eerst verdreven zijn, wordt Palestijnen vervolgens het recht ontnomen om er te zijn, laat staan zich er te vestigen. Terwijl het om grondgebied gaat waarvan de internationale gemeenschap zegt dat het aan Palestijnen toebehoort.
Een politiek van onderdrukking, landjepik en apartheid vraagt om economische sancties. Maar de Europese Unie beperkt zich tot de rituele dans van het uiten van kritiek op Israël zonder daaraan concrete maatregelen te verbinden.
Israël heeft inmiddels zoveel Palestijns grondgebied gekoloniseerd en geannexeerd, en de Westbank is geografisch dermate versnipperd, dat een tweestaten-oplossing praktisch niet meer tot de mogelijkheden behoort. Vanuit de vredesbeweging van joden en Palestijnen gaat daarom steeds vaker de stem op voor één staat. Maar dan wel een staat zonder krimpende ‘thuislanden’ en met gelijke rechten voor zowel joden als Palestijnen.
Dat nieuwe land kan geen Israël heten, maar ook geen Palestina. Ik zou zeggen: noem het de confederatieve staat Israël-Palestina. De vlag ervan bestaat al: met blauwe Davidster én het rood-zwart-groen van de Palestijnen. Een land waarin de familie Nassar én joodse kolonisten respectvol met elkaar samenleven.
Het is schier onmogelijk. De haat is immers groot. Dat klopt. Maar een andere rechtvaardige oplossing zie ik niet. Tenzij je de status quo verkiest natuurlijk. Maar dat kun je dan maar beter heel zachtjes fluisteren, zodat de familie Nassar het niet hoort.
Dit artikel is ook verschenen in CW Opinie.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.