Generatie Pluto

Ik had ergens gehoopt dat #occupy betekenis zou geven aan onze generatie, zoals Vietnam en Woodstock dat deden voor de kinderen van de sixties. Een heerlijk etiket om op mijn hoofd te plakken en elke eigen identiteit onnodig te maken. Onze generatie is tientallen stumperige namen gegeven – Generatie Y, Generatie Einstein – waarvan er geen enkele aanslaat. Maar toch denk ik, hoop ik, dat we uiteindelijk bij elkaar horen. We hebben samen 9/11 en de eerste iPods meegemaakt. Van ons zijn Idols en Irak. Dus laten we beginnen bij het begin: een catchy naam. Hier drie opties.

Communicatiegeneratie In het nieuwste boybandfiasco zingt een joch met een uitstraling zo mannelijk als het gemiddelde Twilight-fan-event: “Let’s make it official / Facebook official, baby”. Dat is iets wat geen andere generatie kan zeggen. Via de sociale media zijn we verbonden als nooit tevoren. We kunnen ons niet voorstellen om alleen een huistelefoon tot je beschikking te hebben om mee te communiceren, waarmee je dan een week van tevoren een plechtige afspraak maakt. Een leven zonder “ben even wat later”-WhatsApp’jes en “waar hadden we ook alweer afgesproken”-sms’jes. Hoewel Facebook grondig wordt vervuild door de semi-poëtische statusupdates van prepuberale neefjes en sinds kort de Spotify-spam, heeft het een fikse invloed op onze generatie. Het dwingt ons concepten als ‘vriendschap’ en ‘contact’ opnieuw te definiëren. Bovendien rijmt communicatiegeneratie, dus is het waar.

Remixgeneratie Een tweede blik op de nieuwste lading jongeren vertelt ons dat er haast geen generatiekloof meer is. Jongeren rebelleren niet meer door te luisteren naar muziek die voor hun ouders alleen te omschrijven valt als kloteherrie, nee, ze luisteren juist naar wat hun ouders vroeger leuk vonden. Hetzelfde geldt voor politieke leuzen: een beetje “Make love, not war”, “Pik het niet langer” en wellicht een verdwaalde “Baas in eigen buik”: we hergebruiken het allemaal. Daarom zijn we de remixgeneratie, een collage-achtige mix van bekende elementen. Al schijnt ook de generatie voor ons, Generatie X, zich bezig te hebben gehouden met het hergebruiken van slagzinnen, dus zelfs in ons gekopiëer zijn we niet uniek. Of we brengen remixen naar een heel nieuw level door hergebruik te hergebruiken, het is maar hoe je het bekijkt.

Generatie Pluto In een recent artikel in New York Magazine constateerde één van onze generatiegenoten dat onze generatie narcistisch en egocentrisch is en obsessief over zichzelf praat; dit punt werd onmiddellijk bewezen door het artikel tot meer dan vijfduizend woorden lang te rekken. We zijn opgevoed met zoveel mogelijk individualisme en zelfvertrouwen; we zijn hemelbestormers, stuk voor stuk. Zolang we bij pappie en mammie op de bank zitten tenminste. Eenmaal in de echte wereld blijkt dat we niet almachtig zijn, helemaal nu door de crisis vooral jongeren werkloos raken. ‘Generatie Pluto’ drukt dat uit: zoals Pluto uit haar planetenstatus werd gezet, moeten wij ermee leren dealen dat we niet zo groot zijn als we dachten. Voordeel van deze naam is dat iedereen zich gemakkelijk identificeert met die leuke kleine dwergplaneet. Dat we volgens deze visie niets sexyer vinden dan ons eigen spiegelbeeld doet er dan niet meer zoveel toe.

Dit artikel schreef Sacha Hilhorst voor Spunk.nl