Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Getraumatiseerd vluchtelingenkind in stille buitenwijk

  •  
19-06-2015
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Een waardige vluchtelingenfilm met een fantastische natuurlijke hoofdrol van de piepjonge acteur Ramasan Minkailov
De elfjarige Ramasan is de man in huis. Zijn vader is gesneuveld in de strijd tegen de Russen in Tsjetsjenië. In het flatje in het vluchtelingencentrum in Wenen wordt hij als held vereerd met een altaar met foto’s en messen. Maar niets is wat het lijkt in de kleine, Oostenrijkse film Macondo. Onder de serene rust van de film liggen diepe wonden.
Aanvankelijk is Ramasan een verantwoordelijke jongen, die zijn jongere zusjes uit school ophaalt en voor zijn moeder zorgt als ze weer eens afdwaalt in haar pijnlijke herinneringen. Dan verschijnt Isa, een oude strijdmakker van zijn vader, ten tonele en Ramasan weet niet wat hij er van moet vinden. Enerzijds is hij geboeid door eindelijk een stoere man in zijn omgeving te hebben, die hem kan vertellen over zijn vader die hij zich nauwelijks herinnert. Aan de andere kant frustreert het hem dat zijn moeder Isa ook iets te aardig lijkt te vinden. De jongen begint te rebelleren.
Macondo is een film waar er bijna nooit wordt gesproken over waar het werkelijk om gaat. Alles zit hem in gedrag. Heel langzaam wordt de suggestie gewekt van een onuitgesproken oorlogstrauma van Ramasan, dat zich ieder moment op een onverwachtse manier kan uiten. Dit wordt extra spannend, omdat de film geset is in een rustige buitenwijk in Oostenrijk en verteld wordt in met een terloops tempo. Deze tegenstelling tussen het vreedzame westen en de verwarring van de asielzoeker uit oorlogsgebied, maken Ramasan een politieke film en een persoonlijke drama.
Macondo zou een zeer relevante bijdrage kunnen zijn in de discussie over vluchtelingen, als het niet hoofdzakelijk een film was voor de fanatieke cinefiel die moeite willen doen voor een moeilijke film. Het lukt de makers namelijk niet helemaal om het onderhuidse tastbaar te maken, omdat de kalme manier van vertellen niet de aandacht van veel kijkers weet vast te houden. Het is geen grootse film, maar wel een waardige, vanwege de beheerste, eigenzinnige aanpak en de fantastische natuurlijke hoofdrol van de piepjonge Ramasan Minkailov.

Meer over:

opinie, lekker
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.