Gezeik over bijenpoepjes

De kleine ongemakken van het leven zijn dagelijks voor veel Nederlanders reden tot klagen. Je zou haast denken dat het in ons DNA zit om te zeuren over elk regenbuitje, iedere file waar we in rijden of elke treinvertraging. We hebben het er maar moeilijk mee. Maar wat te doen wanneer de zon schijnt, de trein netjes op tijd is en er in geen kilometers een file te bekennen is? Dan klagen we over klagers. Of over bijenpoepjes.

Bijenpoepjes? Ja. Bijenpoepjes. Minuscule honingkleurige stipjes die op een warme lentedag uw Volkswagen of Fiat van een polkadot-motief voorzien. Na in de winter drie maanden binnen te hebben gezeten kruipen bijen, zodra het kwik boven de achttien graden komt, massaal naar buiten. Drie maanden lang hebben ze geen ‘nummer twee’ kunnen doen en dus doen ze het nu. Massaal.

Wie een (hobby-)imker in de wijk heeft wonen kent het fenomeen wellicht. De kleine gele stipjes, die zo klein zijn dat ze vaak voor Saharazand worden aangezien, blijken nu een doorn in het oog van sommige autobezitters. Heeft vorige week nog een vogel een flinke flats achtergelaten, zijn het deze week de bijen! Het startsignaal voor de klagers is gegeven.

In Vlaardingen klaagden onlangs een aantal bewoners over de bijenpoepjes op hun auto. Een hobby-imker in de wijk had kennelijk te veel bijenkasten in zijn tuin staan. Wijkbewoners trokken de klachtenformulieren uit de kast, handtekeningen werden verzameld, spandoeken werden gemaakt en de stoep van de gemeente werd massaal geoccupied. Het resultaat; de man moest de helft van zijn bijenkasten sluiten.

Nu is het aan mij om mijn beklag te doen over hoe al deze mensen aan de allerergste vorm van aanstelleritus lijden. Ik had liever gezien dat ze de Rotterdamse ‘niet lullen maar poetsen’-mentaliteit letterlijk hadden uitgevoerd. Niet omdat ik zo graag klaag over klagers, maar omdat de vrolijke, gestreepte werkstertjes steeds meer uit het gezichtsveld verdwijnen.

Wereldwijd sterven momenteel complete bijenvolkeren uit door een mysterieuze ‘verdwijnziekte’. Imkers verliezen jaarlijks zo’n dertig procent van hun bijen. Vermoedelijk door een gebrek aan voedsel, te weinig verschillende bloemsoorten en het gebruik van bepaalde gewasbeschermingsmiddelen.

Over de hele wereld wordt gezocht naar de oorzaak van de bijensterfte. Niet voor niets, want zonder de hardwerkende bij sterft tachtig procent van de plantensoorten uit.

Kortom: de wereld sterft uit, maar je hebt wel een schone auto.