God & UFO

Net als alle kinderen was ook ik in 1982 danig door E.T. overrompeld. Avondenlang spookte dat hartbrekende monstertje door m’n hoofd, door m’n dromen, hele nachten tuurde ik door m’n slaapkamerraam omhoog. Ik zag alleen een maan en sterren maar ik wist het zeker: buitenaardse wezens bestaan. Dwaas misschien, maar ik zie het simpel: het universum is oneindig groot, groter dan een mensengeest kan bevatten, waar halen we de bekrompen arrogantie vandaan om te denken dat louter op ons zandkorreltje leven en ontwikkeling bestaat?

Aan de TU Delft werkt een man, Coen Vermeeren. Vermeeren gelooft in UFO’s. Hij beweert ze zelfs gezien te hebben.

Vermeeren beschikt over data (en met hem een keur aan gerenommeerde astronomen en fysici) die ondubbelzinnig gewag maken van kosmische verschijnselen en mysteriën die we niet zomaar terzijde kunnen schuiven als ‘broodje aap’. De graancirkels laat ik even rusten.

Maar leidden Vermeerens opmerkingen tot inhoudelijk debat? Geenszins. Hoofdzakelijk hoongelach was wat het ‘UFO-gekkie’ ten deel viel, door collega’s en directie. Basta. Einde verhaal is dat Vermeeren moest vertrekken bij zijn faculteit en bij Studium Generale onder curatele is gesteld. Want, aldus de rectort magnificus:

Vermeeren begeeft zich op het grensvlak van wetenschap en fictie.

Oké, maar nu dit: stel dat op dezelfde universiteit een docent rondloopt die gelooft in een man die over water kon lopen, die van één visje een mand visjes kon toveren, die uit de dood opstond en blinden en melaatsen genas door handoplegging, die zonder seks is verwekt door een vader die hoog in de hemelen de sterren in het holle van zijn hand houdt, en die ons schitterende tuinen met sappige vruchten belooft bij goed gedrag. Je zou verwachten dat TU Delft deze docent er net zo hard uit bonjourt.

O ja? Ik verklap u een geheimpje: er loopt zo iemand rond daar. Hij heet Cees Dekker. Professor Dekker weet alles van nanobuisjes en moleculaire biofysica en is tegelijk hartstochtelijk christen en zelfs tot kort geleden fervent aanhanger van Intelligent Design; een beweging die stelt dat het heelal ontworpen is door een Opperwezen. Een Opperwezen die Dekker zelf nooit in z’n lab heeft gezien en die hem nooit een ansichtkaartje stuurde. Tussen haakjes: Was het niet TU Delft die een leerstoel Reformatorische Wijsbegeerte kende, die bekleed werd door vurige creationisten?

TU Delft discrimineert tussen fictie A en fictie B.

Bron: VolZin