Groeten uit Benin

Ik ben in Benin. De eerste ochtend. Zit op een comfortabele bank van het terras van Hotel Beaurivage. Voor me een mooie moerasachtige lagune die door hevige regen besprenkeld wordt.

Gisteravond landde ik kort na zeven uur op het vliegveld van Cotonou.  Het was al pikkedonker. Door een Afrikaanse jongen, die met een bordje op me stond te wachten, werd ik pijlsnel door de douane geloodst. Na een korte kennismaking met mijn contactpersoon Marijke Gnonlonfoun bracht  een van mijn opdrachtgevers, Diogo Pelu Christophe, mij naar mijn hotel. Onderweg opvallend veel motoren, hobbels, onverlichte voertuigen en heel weinig verlichting. Enigszins romantisch.

Benin ligt in West-Afrika, ingeklemd tussen Togo en Nigeria. Vroeger heette het Dahomey. Ik herinner met dat ik daar ooit nog op de middelbare school een inzamelingsactie voor heb georganiseerd onder de naam 10 X 10 voor Afrika. Ik zal eens nagaan of het geholpen heeft.

Ibrahim haalt me op en voor het eerst van mijn leven zit ik  achter op de motor en we scheuren door Porto Novo. Ik dacht dat er langs de kant van de weg grote flessen olijfolie stonden, maar dat blijkt illegale benzine te zijn.

Ik begin de stad te verkennen. Ik zie een leven op straat. Mensen die stuk voor stuk met kleine handeltjes bezig zijn.

Straatarm is hier wel heel letterlijk. Ik zie hagedissen voor me  wegspringen, op straat lopen geiten en kippen, geen honden. En Ik zie veel vrolijke mensen. Maar ik zie geen fietsen, agenten en – ondanks de regen – paraplu’s. Ik weet dat eerste indrukken belangrijk zijn, maar ook kunnen bedriegen.

Na twee dagen Bénin (Franse benaming) besef ook ik hoe opgefokt we in Nederland leven. Ik ga op een muurtje zitten, in de schaduw, en laat het dagelijkse leven rustig op mij inwerken. Voorbij razende motoren, vrolijke ondeugende kideren en een grote mooie vouw. Op de hoogte van haar borsten staat in grote letters LOVE. Ze kijkt me onderzoekend aan en zegt op klaarlichte dag ‘Bon soir’. ‘Bon quoi?’ vraag ik retorisch bedoeld. Ik ben gek op contrasten: vrouw-man; oud-jong: mooi-lelijk.

We moeten allebei lachen. Wat zouden ze bij de APM met een webcentrum voor praktijk-onderwijs in Godsnaam bedoelen?, vraag ik me al mijmerend af. In mijn notitieboekje noteer ik enkele trefwoorden:

Misschien is dat een begin. Ik weet het nog niet. Kunnen die motorrijders niet met hun mobiles nieuws gaan opsporen?