H.E.L.D.E.R.H.E.I.D.

Zaterdagavond heb ik de 4e Helderheidbokaal uitgereikt. Deze prijs voor Hip-hopact met een positieve boodschap is vernoemd naar H.E.L.D.E.R.H.E.I.D. (Hoor Elke Les Die Een Reden Heeft En Ignoreer Dwaasheid), de Hip-hopartiest die in 2004 in zijn slaap overleed en veel impact had op de Rotterdam (Zuid)se hip-hopscene. Hij maakte deel uit de TuigCommissie en was voor het eerst te horen op het verzamelalbum Alle 13 Dope van Top Notch.

De achtergrond van het plein en het festival : in 2006 was het nog een grauw asfaltpleintje. Een paar kereltjes vroegen me of er kunstgras kon komen. Deelgemeente Feijenoord heeft het pleintje opgeknapt, en toen we het pleintje wilden openen, bleek er opeens in grote letters HELDERHEID op de muur te staan. Ik vroeg me af wat dat te betekenen had, en een paar mensen legden me uit dat HELDERHEID de naam was waaronder hip-hopartiest Breyten Muskiet (1987-2004) bekend stond.

HELDERHEID heeft enorm veel invloed gehad op de lokale scene. Niet alleen vanwege zijn muzikale kwaliteiten, maar ook met zijn persoonlijkheid heeft hij veel mensen geinspireerd. Mij ook, ondanks dat ik hem niet gekend heb, en ik heb er dan ook met de Deelgemeente ok voor gezorgd dat het tot dan toe naamloze veldje de naam Sportpark Helderheid kreeg. Want niet alleen jongens met hoods (sweat of leer, geen katoen, heb ik van Big Jay geleerd), maar ook mannen in pakken kunnen zich laten inspireren. Wil je muziek maken; maak muziek! Maar wel met een positieve en relevante boodschap.

Ik vind het een eer om de bokaal uit te reiken. Niet alleen is het prachtig om betrokken te blijven bij dit initiatief, maar het is ook een erkenning van mijn eigen werk. Als deelgemeentebestuurder vond ik dat ik veel op straat moest zijn. Zonder agenda, zonder het circus van semiprofessionele participatie-incrowd, zonder ambtenaren. Nee, met echte mensen praten. En dan vervolgens dat wat er gebeurt gebruiken als inspiratie, misstanden proberen op te lossen en zoeken naar kansen om de wijk mooier, beter, gezelliger, veiliger of schoner te maken. Uiteindelijk gaat het er namelijk niet om dat er naar de mensen geluisterd wordt, maar dat politici en bestuurders laten zien dat ze naar hen geluisterd hebben. En dat is net wat anders.

Hier moet politiek over gaan: antwoord geven op de vraag wat dingen betekenen voor de mensen die over straat lopen. Het is dan ook verdrietig om te moeten constateren dat veel hedendaagse politici er niet in slagen die verbinding met maken. Of het nu gaat om Griekenland of het Pensioenstelsel: er is behoefte aan duiding. Niet aan meer feiten, regels, inzicht in de complexiteit of goedbedoeld mededogen. 

Misschien is het tijd voor meer HELDERHEID in de politiek. Relevantie en positiviteit mogen niet beperkt blijven tot Rotterdam Zuid.