Haal geen Duitsers bij de herdenking van de Slag om de Schelde

Ze kunnen het in Zeeland wel vergeten: president Trump zal de herdenking van de Slag om de Schelde niet met zijn hoge aanwezigheid opluisteren. Dat heeft de Amerikaanse ambassadeur in Nederland, de altoos diplomatieke Pete Hoekstra, al duidelijk gemaakt. De Amerikanen hadden niks met die slag te maken, zei hij. Toch zullen de nodige andere hoge gasten uit het buitenland aanwezig zijn. Commissaris van de koning Han Polman heeft een uitnodiging gestuurd naar de andere landen die bij de bloedige slag betrokken waren: Canada, Polen, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland. Rusland niet want dat was bij de Slag om de Schelde niet betrokken.

Wacht even, wat staat daar nou? Wat leest U? Duitsland ! Van alle postmoderne flauwekul waar dit arme land door geteisterd wordt, is dit wel de ergste sinds lange tijd.

Je hebt twee smaken: of je nodigt vertegenwoordigers uit van onze bondgenoten, voor zover hun soldaten destijds in die slag meevochten, of je nodigt alle geallieerden uit. Amerikaanse eenheden hebben tijdens de Slag om de Schelde in de buurt van Woensdrecht gevochten, maar hun rol bij het geheel was minimaal. De hoofdaandacht van de Amerikaanse legers was in die dagen op andere doelen gericht, bijvoorbeeld de inname van Aken, waar de troon stond van de oude Duitse keizers. De val van die door de nazi’s hardnekkig verdedigde stad zou een zware psychologische klap betekenen voor het Derde Rijk, zo hoopte men.

En de Russen waren inderdaad aan de andere kant van Europa in het Oosten bezig maar zij leverden daar een essentiële bijdrage aan de ondergang van Hitler en zijn strijdkrachten. Zonder strijdende Sovjet-Unie had een geallieerde invasie op de Franse kust geen enkele kans gemaakt, wat moderne leunstoelgeneraals daar tegenwoordig ook over mogen beweren. Als Trump er in de Zeeuwse visie bij hoort, dan Poetin ook. Punt uit.

Wie er in ieder geval niet horen zijn de Duitsers. Het is triest en schokkend dat je daar vijfenzeventig jaar na dato de redenen voor moet opgeven. Relativisten van Nederland leest U even mee:

* De Duitsers waren de vijand. Zij waren niet gekomen om Nederland te bevrijden maar om Nederland te onderdrukken. * De Tweede Wereldoorlog was niet zomaar een oorlog. Het was geen strijd tussen twee monarchen om macht, eer en roem. Het was niet Frans I tegen Karel V of Frederik II tegen Maria Theresia. Het was een oorlog om wereldbeschouwingen: aan de ene kant vochten soldaten voor de principiële gelijkheid van alle mensen, de andere kant – de foute kant om het zo te zeggen geloofde in de eigen raciale superioriteit. Zij waren ervan overtuigd dat zij etnisch en genetisch voorbestemd waren om te heersen en de overige mensen om te gehoorzamen, tenminste voor zover zij niet als ongedierte hoorden te worden uitgeroeid. Voor zo’n toekomst vochten de Wehrmacht, de SS en de Luftwaffe. Al deze krijgsmachtonderdelen waren rond de Schelde vertegenwoordigd en nog steeds uitermate gemotiveerd.

Dit feit is misschien vijfenzeventig jaar na dato een beetje vergeten – in ieder geval op het Zeeuwse provinciehuis – maar niet verbleekt.

Als wij straks aan de Westerschelde de doden herdenken, dan betrekken we daarbij ook waarvoor zij vielen. Zij stierven in het kader van een levensbeschouwelijke wereldworsteling. Je kunt nu wel gaan zeggen dat die jongens ook maar voor hun nummer waren opgekomen en slechts een willoos radertje waren in een grote machine, dat de meesten zich aan politiek niets gelegen lieten liggen, dat de tranen van alle moeders even veel waard zijn, aan welke kant hun zonen ook stonden, maar dat maakt in het kader van herdenkingen weinig uit. Duitse soldaten vochten voor Hitler en zijn racistische totalitaire ideologie, het nationaalsocialisme. De Britten, de Polen en de Canadezen die de toegang tot de Antwerpse haven vrij wilden maken, streden voor vrijheid en democratie.

Daarom horen bij de herdenking van de Slag om de Schelde de Duitsers geen eregasten te zijn. Gelukkig is men in Berlijn intelligent genoeg om dit te begrijpen want de Duitsers hebben de afgelopen vijfenzeventig jaar op een volwassener wijze aan Vergangenheitsbewältigung gedaan dan wij. Men zal daar ongetwijfeld zeer verlegen zijn met die Zeeuwse uitnodiging. Wat een gaffe! Wat een gebrek aan politiek gevoel! Wat een postmoderne relativering van waar dit land voor staat.

Voor de commissaris: onze kant, met Judy Garland

Voor de commissaris: de andere kant, Wilhelm Strienz