Hans de Boer gaat voor de klassenstrijd

Hij heeft er wel om gevraagd met dat interview, Hans de Boer. Zelfs GeenStijl gaf de voorzitter van VNO-NCW vanonder uit de zak. Het is inderdaad verleidelijk om een vergelijking te trekken tussen de prestaties die de heer De Boer in zijn lange en welbeloonde carrière heeft verricht en die van op straat gepleurde werkers in de zorg, die wat hem betreft asperges moeten gaan plukken, in het zonnetje met de radio aan. Maar dat hoeft niet meer. Iedereen doet dat al.

Oog voor elkaars belangen Dit is om zachtjes te zeggen niet de benadering waarmee Nederland rijk is geworden. Wij hebben in dit land in een proces van eeuwen geleerd tegelijkertijd oog te hebben voor onze eigen belangen en die van een ander. Vandaar dat bij ons het mes zelden op tafel ligt. We doen lang over onderhandelingen. We doen elkaar heel veel slaapverwekkende betogen en redeneringen aan. Maar gedurende dat proces weten wij te geven en te nemen. Energie die elders is verspild aan hardnekkig, keihard maatschappelijk conflict tot geweld aan toe, die energie konden wij gebruiken voor de opbouw van ons land.

Die traditie heeft Hans de Boer doorbroken. Hij kiest voor het conflict. Hij gaat voor het erop of eronder. Het is zeer de vraag of dat in het belang is van het Nederlandse bedrijfsleven. Rotzooi in en om de tent is nooit goed voor de winst en de kwaliteit van het gebodene. Of er worden andere maatregelen getroffen: je kunt natuurlijk wel verklaren dat het allemaal niks wordt met die banen voor 100.000 arbeidsgehandicapten maar je hebt kans dat dit wordt geloofd. Dan is het alternatief een solidariteitsheffing voor de bedrijven om zo de sociale werkplaatsen voor deze arbeidsgehandicapten overeind te houden. Bovendien: waarom zouden werknemers rekening houden met de positie van de werkgevers of het algemeen belang, als hun bazen dat ook niet doen? Wie voor de klassenstrijd kiest, zal hem krijgen. Zo eenvoudig ligt dat.

Wie het niveau van een Hans de Boer heeft bereikt, wordt niet zomaar op straat gegooid. Geklinkerd worden anderen. Zo’n lot past uitsluitend het voetvolk. Als haar hachje haar lief is, kan VNO-NCW dan ook beter schielijk op zoek gaan naar een andere functie voor Hans de Boer, een plek waar hij geen kwaad kan. Zo dat de verantwoordelijke krachten binnen de werkgeversorganisatie en de vakbeweging kunnen werken aan een sociaal akkoord voor de wederopbouw van Nederland nu het puinruimen – opnieuw: Griekenland en weder dienende en misschien ook aardbevingen door slinkende gasvelden veroorzaakt – nu het puinruimen zo ongeveer wel gedaan is. 

Foto:  Geschiedenis TV

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)