Hazes blijft maar zuipen in Bloed, Zweet & Tranen

De langverwachte biografie van volkszanger André Hazes is uitstekend geacteerd en ziet er fantastisch uit. Je ruikt het lauwe bier, de goedkope snacks en uitgedrukte sigarettenpeuken. Je voelt de eenzaamheid van het grote succes. En natuurlijk is de muziek heerlijk. Ondanks al deze sterke punten, eindigt de film wat onbevredigend. We komen er niet achter wie André Hazes nou echt is.

Bij het zien van Bloed, Zweet & Tranen krijg je nooit het gevoel dat je zit te kijken naar een club acteurs met een goede make-up afdeling. Iedereen tot en met de kleinste bijrol voelt als the real thing . Martijn Fisher, die de rol van Hazes op de planken speelde, blijkt een fenomenale verschijning op het witte doek. Schaamteloos gooit hij alle dikheid en lelijkheid van het menselijke wrak Hazes eruit, tegelijkertijd brengt hij het charisma en de warme aantrekkingskracht van de zanger tot leven. Hij wordt ondersteund door een paar van Nederlands beste acteurs: Raymond Thiry, Marcel Hensema en Fedja van Hûet. Drie tijdframes

Bloed, Zweet & Tranen toont drie periodes uit Hazes’ leven: zijn jeugd in de Pijp, zijn opkomst in de jaren tachtig en zijn laatste jaren van aftakeling. Waarschijnlijk zit er wel enige gedachte achter de manier waarop de drie tijdframes kriskras door elkaar zijn gemonteerd, maar dat komt niet echt tot leven en draagt weinig bij het aan het grote geheel. Het voelt nogal arbitrair; alsof de makers een lineaire vertelling te banaal vonden.

We zien Hazes als een man die ondanks zijn enorme talent geplaagd wordt door faalangst, die er letterlijk is ingeramd door zijn vader, en die hij nooit weet de overwinnen. Deze keurige dramatische constructie vraagt om een sterk slotakkoord: een catharsis, een verlossing of een conclusie met tragiek, maar die komt er niet. Ondanks de liefde van zijn vrouw en kinderen, kan Hazes het drinken maar niet laten en gaat er mee door tot hij er dood bij neervalt. Het gevoel waarmee de kijker achter blijft is, ja, en…?

Op basis van de acteurs en de sterke sfeer, kan ik Bloed, Zweet & Tranen aanraden. Maar met een van de meest kleurrijke figuren uit de Nederlandse showbizz, had de film de potentie in zich om groots te worden, en dat is niet gelukt.