Heeft nu ook Jetta Klijnsma haar ziel verkocht?

Staatssecretaris Jette Klijnsma wil niet meer weten, hoeveel er door overheid en werkgevers in de laatste vijftien jaar van de vorige eeuw uit de pensioenkassen is gegraaid.

Zij doet dat op grond van een proefonderzoek onder vijf middelgrote fondsen door pensioenspecialisten van het accountantsbureau PriceWaterhouseCooper. Zij haalden 2,2 miljard boven water maar besteedden een groot deel van hun rapport aan een omstandige uitleg, waarom het hartstikke duur is om nu de hele sector onder de loep te nemen. Zij suggereren daarvoor twee manieren die respectievelijk meer dan drie en ongeveer zeven miljoen euro zouden kosten. Dat geld, verklaarde Klijnsma, heeft zij er niet voor over.

Een opmerkelijk citaat uit het werkstuk van de wakkere accountants:

Gebleken is dat de toezegging van anonimiteit voor de pensioenfondsen in de pilot een factor is geweest bij het besluit om medewerking te verlenen. Het resultaat van een eventueel breed onderzoek zal, gezien de doelstelling om grote aantallen betrokkenen te informeren over eventuele terugstortingen in het verleden bij hun pensioenfonds, niet anoniem zijn.

Met andere woorden: als pensioenfondsen met de billen bloot moeten, met naam en toenaam in de krant komen, dan zullen ze niet zo gauw medewerking verlenen. Dit deelt PriceWaterhouseCooper als een fact of life mee. Zo is het nu eenmaal gesteld in de wereld. 

Dit is een nieuw blijk van de minachting bij de pensioenfondsen voor hun deelnemers. Die hoeven helemaal niet te weten, hoe het precies zat met die geldstromen. Zij mogen hun verplichte maandelijkse bijdrage storten en verder hun mond houden. 

Iets anders viel niet te verwachten. Erger is dat staatssecretaris Klijnsma en de PvdA voor deze argumenten vallen. Zij vinden het ook “te duur” om na te gaan wat er destijds met de door de hardwerkende Nederlander – jawel, daar treedt hij op en terecht – verplicht opgehoeste miljarden is gebeurd.

Natuurlijk is dat van die anonimiteit niet het enige argument. De accountants leggen omstandig uit dat in de afgelopen dertig jaar veel pensioenfondsen zijn gefuseerd en dat het daarom nog een heel gepuzzel wordt in bijeengeveegde administraties. Ook mag je in Nederland de boekhouding na zeven jaar wegdoen.  En in de jaarverslagen (!) schijnt over al deze grepen uit de pensioenkas ook al weinig tot niets te  hebben gestaan.  Tja, dan weet je het niet, he. 

Dat is géén reden om weg te kijken en zeker niet in een land waar thuiszorgmedewerkers zich voor elke minuut van hun tijd moeten verantwoorden. Als een onderzoekje onder vijf middelgrote pensioenfondsen al 2,2 miljard oplevert, dan moet het toch om grote bedragen gaan. Nederland kent nu nog 340 pensioenfondsen. Een te eenvoudige rekensom  (30:5)x 2,2 miljard – leidt tot de suggestie dat de pensioenspaarders er 105,6 miljard bij zijn ingeschoten.

Irreëel? Geen rekening gehouden met de zeer uiteenlopende omvang van al die pensioenfondsen? Zal best wel. Niettemin leidt het resultaat van dit proefonderzoek tot de onontkoombare conclusie dat het om heel, heel veel geld moet gaan. De loonkosten voor een sociaal rechercheur zijn ook aanzienlijk. Toch is dat voor Jetta Klijnsma geen reden om het schaduwen van mogelijke bijstandsfraudeurs te staken. 

Er is eerder reden voor een parlementaire enquête dan voor het stoppen van elk onderzoek naar het leeghalen van de pensioenfondsen in het recente verleden, zogenaamd omdat het te duur is. 

Ook Jette Klijnsma blijkt een PvdA-politica die haar ziel heeft verkocht.  Het zijn er langzaamaan wel veel.