Herdenken zonder consequenties

4 mei. Herdenken van allen die het slachtoffer zijn geworden van oorlogsgeweld en onderdrukking. 5 mei. Herdenking dat we bevrijd werden van onze onderdrukkers. 6 mei. We hebben onze aflaat betaald aan de geschiedenis en gaan over tot de orde van de dag.

Op 7 oktober 1950 viel China het zelfstandige Tibet binnen. Het marginale en zwakke leger van Tibet heeft geen schijn van kans. Sinds die tijd is China druk doende om de Tibetaanse cultuur en geschiedenis uit te wissen. Onderdrukking, vervolging en marteling van Tibetanen en Tibetaanse monniken is aan de orde van de dag. Historische gebouwen en kloosters worden gesloopt. Tibetanen worden gedeporteerd naar andere delen van China en vervangen door Han chinezen. Een geweldloze opstand in 1959 wordt meedogenloos onderdrukt. De olympische spelen in 2008 in China zou ten goede komen aan Tibet werd ons voorgehouden. Sindsdien is de repressie alleen maar toegenomen. Het Westen kijkt de andere kant op en Nederland heeft zelfs niet de moed om de Dalai Lama, een volledig vreedzaam mens, officieel te ontmoeten. Een cultuur wordt systematisch vernietigt.

Sinds de aanslagen op de Twin Towers wordt Guantánamo_Bay gebruikt als detentie centrum voor mogelijke terroristen. Overal ter wereld worden mensen illegaal opgepakt en afgevoerd naar Guantánamo_Bay. Martelingen zijn aan de orde van dag. Rechtsbijstand of zelfs het Rode Kruis is niet mogelijk. Vele, zeer velen blijken achteraf onschuldig. Nog altijd zitten veel mensen vast zonder fatsoenlijk proces of rechtsgang. De sluiting van Guantánamo Bay is voor de VS geen prioriteit, al zijn de martelingen naar verluid wel gestopt.

De westelijke Jordaanoever en de Gazastrook worden sinds 1967 bezet door Israël. In deze gebieden zijn de Palestijnen in de loop der jaren bijeengedreven. Verdreven van hun huis en haard. Het geweld over en weer kent geen grenzen. Israël opstelling wordt met de dag harder. De reactie van Palestijnse zijde is er niet minder om. Vele Palestijnen zitten vast zonder fatsoenlijk proces. Het leven wordt in de bezette gebieden onmogelijk gemaakt door Israël.

Het asielbeleid van het afgelopen anderhalf jaar is in Nederland dermate schrijnend dat we op de vingers worden getikt door de Verenigde Naties. Kinderen die hier zijn geboren en getogen worden uitgezet omdat hun ouders niet over de vereiste papieren beschikken. Kinderen worden teruggestuurd naar gebieden waar oorlog, onderdrukking, marteling en genocide aan de orde van de dag is.

De katholieke kerk is schuldig aan jarenlang misbruik van duizenden kinderen. Wereldwijd. Duizenden kinderen voor het leven beschadigd, vernederd en misbruikt. Van een fatsoenlijke rechtsgang komt het niet. Een commissie, een aflaat en met zeer veel moeite een klein excuus vanuit de kerk.

De burgemeester van Vorden mag tijdens de herdenking op 4 mei niet langs het graf lopen van Duitse soldaten. De rechtbank had zo besloten nadat een joodse organisatie een kort geding had aangespannen.

Het internet dat jarenlang een vrijhaven was, wordt steeds verder aan banden gelegd. De laatste niche van vrijheid wordt op slot gedaan. Europa en de VS onderhandelen over verdragen waardoor de Amerikanen meer van mij weten dat mijn ouders ooit hebben geweten.

Anderhalf jaar hebben CDA en VVD een partner aan hun zijde geaccepteerd die bevolkingsgroepen als minderwaardig wil beschouwen. Hun minder rechten wil toekennen dan andere Nederlanders. Een partij die andere landen en zelfs staatshoofden bewust schoffeert. Na de breuk weten de leden van die partijen niet hoe snel zij zich moeten distantiëren van de PVV, maar geen van hun wil de ultieme consequentie trekken: Nooit meer samenwerking. Anderhalf jaar onder leiding van een Minister-president die niet de moed heeft om de Molukkers zijn excuses aan te bieden. Excuus voor het wanstaltige gedrag, onder mom van politionele acties, van de Nederlanders in Indonesië. Gedrag dat door Amerikaanse diplomaten werd vergeleken met het gedrag van de nazi’s.

Op 4 mei herdenk ik niet. Op 5 mei vier ik niets. Niet uit gebrek aan respect voor al die mensen die het slachtoffer zijn geworden of uit gebrek aan respect aan de talloze die zich hebben ingezet voor mijn vrijheid. Op 4 mei herdenken we de mensen die voor onze vrijheid gestreden hebben. Maar elke dag schenden wij hun nagedachtenis. Door oogluikend onderdrukking, marteling en geweld tegen onschuldige burgers toe te staan onder mom van dubieuze belangen. Argumenten die geen van allen hout snijden. Hoe Vrij zijn wij in het Westen als we niet in staat zijn anderen hun Vrijheid te erkennen, te gunnen en daarvoor te vechten. Zolang wij niet de consequenties willen accepteren van Vrijheid, hebben wij niets te vieren.

Dit artikel staat ook op de website van Hans Groen