Het bord voor de kop van Wopke Hoekstra

Wopke Hoekstra heeft een grote bijdrage geleverd aan het feit dat de Europese ministers van financiën de hele nacht van dinsdag op woensdag door moesten vergaderen. Wat men ook probeerde: men knalde steeds tegen het bord aan dat hun Nederlandse collega voor zijn kop heeft. Uiteindelijk besloten ze ten einde raad tot een schorsing.

Dat bord is beschilderd met de rechtzinnige grondslagen van de monetaristische kwakzalverij, die grote delen van de wereld nu al veertig jaar in zijn greep heeft. Het antwoord op economische problemen is privatisering, bezuinigingen en het ontmantelen van collectieve voorzieningen. Anders stort de maatschappij onder zijn eigen gewicht ineen. De profeten van deze valse leer zijn de economen Ludwig von Mises, Friedrich Hayek en Milton Friedman.

Momenteel maakt de wereld de grootste economische crisis uit de geschiedenis mee. Althans, daar ziet het sterk naar uit. Die is het gevolg van de lockdowns om het coronavirus tegen te houden. Er zijn biljoenen en nog eens biljoenen nodig om het uit te zingen tot de epidemie is weggeëbd. Duurt dat te lang, dan is een financiële ineenstorting niet te vermijden. Zo’n monetaire ramp kan ons ook eerder treffen als ineens een belangrijke hoeksteen uit het mondiale economische bouwwerk getrokken wordt, bijvoorbeeld Italië. In 2012 was het faillissement van Griekenland – een kleine economie, acht miljoen inwoners met een voor Europese begrippen laag BNP – al voldoende geweest om de euro voorgoed onderuit te halen waarna de ene economische dominosteen na de andere zou omvallen.

Dus werd Griekenland zogenaamd gered. De Eurolanden verstrekten miljardenkredieten zodat het land zijn schulden kon betalen, die het voornamelijk bij financiële instellingen in het rijke noorden van het continent had gemaakt. In ruil daarvoor moest de regering de financiën van het land “op orde” brengen volgens richtlijnen die de overige eurolanden oplegden. Het kwam neer op een strak bezuinigingsbeleid waarvan onderwijs, gezondheidszorg, pensioenen en sociale voorzieningen de voornaamste slachtoffers waren. Kroonjuwelen moesten worden verkocht. Zo kon China voor een prikkie de haven van Piraeus inpalmen. Het bleek dat de gewone man de kosten van de reddingsoperatie moest betalen. Onder toeziend oog namens de Eurolanden van Hoekstra’s voorgang Jeroen Dijsselbloem, zich noemende sociaaldemocraat, werden de zwaarste lasten resoluut en consequent op de zwakste schouders gelegd. Tegelijk steeg de werkloosheid tot ongekende hoogten. De afgelopen acht jaar is er voor de gewone Griek nauwelijks iets verbeterd. En zijn land zit nog steeds diep in de schulden.

De lidstaten van de EU hebben een Europees Stabiliteits Mechanisme ingericht met daarin honderden miljarden voor nieuwe financiële noodgevallen. Wie daar een beroep op doet, moet aan strenge voorwaarden in de Griekse stijl voldoen.

Italië, Spanje en andere zwaar getroffen landen passen daarvoor. Ze zijn door externe oorzaken en niet door eigen schuld in deze economische noodsituatie geraakt. Ze weigeren een verwoestend “hervormingsbeleid” te accepteren in ruil voor financiële steun. Ze hebben het zo al moeilijk genoeg. Ze willen niet na afloop van deze crisis een eindeloze schuldsanering doormaken.

De ministers van Financiën uit alle landen van de EU begrijpen dat, behalve Wopke Hoekstra. Hij blijft als enige eisen dat putten uit de fondsen van het Europees Stabiliteits Mechanisme alleen onder strenge voorwaarden is toegestaan.

Hoekstra zette Nederland al eerder voor schandaal door een onderzoek te eisen naar de oorzaken van de geringe financiële reserves in de zuidelijke landen. Verleden week leek hij enigszins tot inkeer te komen toen een Europabrede tsunami van verontwaardiging over hem heen rolde en zelfs zijn voormalige baas Klaas Knot, president van de Nederlandse Bank, hem afviel maar dat blijkt nu een praatje voor de vaak.

Zestig prominente Nederlandse economen publiceerden een open brief waarin zij Hoekstra opriepen een eind te maken aan deze vorm van kwartjesvinderij op een hoogst verkeerd moment. Voor er onherstelbare schade wordt aangericht.

Het heeft niet geholpen. Hoekstra blijft de spaak in het wiel. Dat is geen standvastigheid. Dat is hardnekkigheid. Dat is gevoelloosheid. Dat is een brevet van politiek onvermogen. Kijk die gouden oogkleppen eens schitteren in de lentezon.

Bij Hoekstra is het landsbelang niet in goede handen.