Het CDA blijft gewoon rechts

Er is de laatste dagen in de media veel te doen over de koers van het CDA. De partij zou linksaf willen slaan, nu het bondgenootschap met de PVV het politieke christendom alleen maar windeieren legt. De benadering van Maxime Verhagen – kort samengevat: ik eet ook liever kroketten dan halal – reduceerde de partij immers tot een soort b-merk in de schaduw van de AAA-moslimbasher Geert Wilders. Dan kun je beter op het merkproduct stemmen, zo denken CDA-stemmers die liever kerktorens zien dan minaretten terwijl de tegenstanders van het populisme hun heil zoeken bij het veelkleurig aanbod van links.

En daarom dan zou het CDA naar links zwenken om in ieder geval daar wat verloren terrein te herwinnen. Dat kan des te gemakkelijker nu Maxime Verhagen zich opzichtig uit de strijd om het leiderschap heeft teruggetrokken.

Als Verhagen iets doet, heeft dat altijd een dubbele bodem. Hij is zo’n  onrechtvaardige rentmeester over wie Jezus waarderend wist  op te merken “De kinderen dezer wereld zijn voorzichtiger, dan de kinderen des lichts”.  In De Pers van woensdag constateert Hans Wiegel dat hij door die stap opzij zichzelf en zijn beleid immuun heeft gemaakt voor kritiek. Hij heeft de linkervleugel van de partij haar boksbal ontnomen. Die is nu weer veroordeeld tot het in gezamenlijk overleg opstellen van mooie documenten over gerechtigheid en – ja – rentmeesterschap.

Dat hoort al decennia bij de traditie van het CDA. Het vooruitstrevend element krijgt alle ruimte in studiecommissies en bij het wetenschappelijk bureau. Idealistische professoren aan de VU worden altijd aanhoord en hun bijdragen verschijnen in de Christen-Democratische Verkenningen. Maar daar blijft het dan bij. Maar verder gebeurt er niets mee. Op het komend partijcongres zal de kritiek keurig worden geneutraliseerd. Aan het eind van de bijeenkomst zingen de broeders en zusters dan unisono en  geroerd het Wilhelmus.

De ware geest van de partij kwam tot uiting, toen de leden bij een meningspeiling massaal kozen voor Camiel Eurlings als nieuwe leider van de partij.

Eurlings heeft zich altijd doen kennen als een overtuigd lid van de rechtervleugel. Hij voelt zich uitstekend op zijn gemak met de gedoogcoalitie. Hij speelde zich in het verleden het liefst in de kijker met behoudende thema’s of kritiek op de mogelijke toetreding van Turkije tot de EU. Ideologisch zitten Maxime en Camiel op één lijn. Alleen beschikt laatstgenoemde over veel meer sociale intelligentie. Hij zou een uitstekende stemmentrekker zijn die de partij zo weer in de richting van de dertig zetels sleept.

Door zo massaal hun heil bij Eurlings te zoeken, lieten de CDA-leden zich kennen. Linksaf slaan? Lauw kans. Willen ze niet. Doen ze niet.

Maak je geen illusies.