Het doorgeschoten rendementsdenken op Nederlandse universiteiten

Er is veel te doen over het doorgeschoten rendementsdenken op de Nederlandse universiteiten. Als onderdeel hiervan dien ik als wetenschapper te voldoen aan een abstract lijstje prestatiecriteria opgesteld door bureaucraten met weinig gevoel voor de dagelijkse wetenschappelijke praktijk.

Cursusevaluaties zijn een reflectie van wat studenten zich herinneren, en niet van wat ze hebben ervaren. En daartussen kan een groot gat gapen, zoals blijkt uit een experiment met twee groepen mensen die een darmonderzoek ondergingen.

De eerste groep kreeg het reguliere darmonderzoek. Bij de tweede groep werd het reguliere darmonderzoek verlengd, waarbij de ervaren pijn gedurende de verlenging lager was dan gedurende het reguliere gedeelte. Vraag je de groepen achteraf hoeveel pijn ze hebben ervaren, dan meent de groep met het verlengde onderzoek lagere pijn te hebben ervaren. Met andere woorden, hun herinnering wordt vooral beïnvloed door het einde, en niet door het geheel.

Waarom zouden we bij een restaurant een gratis snoepje krijgen bij het afrekenen? Krijgen eersteklas passagiers een warm koekje net voor de landing? Maakt het ons achteraf niet uit of we één of twee weken een strandvakantie hebben gehouden?

Kortom, cursusevaluaties worden sterk beïnvloed door de laatste ervaringen van studenten. Worden ze afgenomen na afloop van het tentamen, dan zijn ze in sterke mate een beoordeling van het tentamen.

Hoog tijd, lijkt me, om de cursusevaluaties eens te evalueren. Jammer alleen dat de bureaucratie die daarvoor nodig is verder ten koste gaat van het rendement.

Deze column verscheen ook op Voxweb

Esther-Mirjam schreef onder meer: Fit, verbeter de conditie van uw organisatie

Volg Esther-Mirjam ook op Twitter