Het fiasco van het Koningslied

Toen bij DWDD werd aangekondigd dat er een Koningslied kwam, dat burgers hun bijdragen mochten leveren en ik ook de melodie hoorde van John Ewbank vond ik het een prima idee. Ik geloof erg in het principe van crowdsourcen en ik kon me goed voorstellen dat de hymne die Ewbank had gecomponeerd een goede basis zou zijn voor een over het hele land gezonden lied op de avond van het aantreden van Koning Willem-Alexander.

Ik ben een groot voorstander van crowdsourcen… en als dat proces goed wordt uitgevoerd kan het resultaat bijzonder zijn. Het interessante is dat in 2009 Paul de Leeuw daar al een uitstekend voorbeeld van heeft laten zien. Vooruitlopende op het bezoek van Adele riep hij mensen op met een Nederlandse tekst te komen voor haar hit ‘Make you feel my love’. Meer dan 500 teksten waren ingezonden en de beste 10 (volgens een jury) kwamen op zijn website. De top drie heeft hij ook opgenomen en uiteindelijk zong hij samen met Adele de versie “Zo puur kan liefde zijn”. Op YouTube is deze versie inmiddels bijna 2.5 miljoen keer (!!) bekeken.

Een goed crowdsource-project heeft een tweetal cruciale componenten. Het moet transparant zijn en de crowd moet duidelijk invloed hebben op de keuze van het eindresultaat. Tegen deze twee basisprincipes is bij het Kroningslied gezondigd, met de gevolgen die we de afgelopen 2 dagen hebben kunnen meemaken. Het proces was niet transparant (we konden niet alle bijdragen zien), en de crowd heeft geen enkele invloed gehad op de keuze van het eindresultaat. Die is op basis van onduidelijke criteria gemaakt door een aantal mensen. Welke kwaliteiten deze mensen ook hebben, dit is geen eindresultaat van een crowdsoursing-proces, maar van die desbetreffende mensen. (En ik vond zelf het uiteindelijk resultaat vooral een allegaartje, alsof een commissie via compromissen tot een eindresultaat is gekomen). Daarbij spreek ik geen diskwalificatie uit van alle betrokkenen, die ieder op zich in hun vak heel goed zijn.

En het had volgens mij heel goed op een andere manier gekund met gegarandeerd een beter resultaat, met ook veel meer steun onder de bevolking. Had via het crowdsourcing-proces mensen opgeroepen een complete tekst te maken voor deze  muziek van John Ewbank. (Op dezelfde manier als Paul de Leeuw om een tekst heeft gevraagd voor het lied van Adele in 2009). Alle inzendingen werden daarbij dan direct openbaar gemaakt.

Organiseer dan een eerste stemming om te komen tot een longlist. 5 zouden gekozen kunnen worden door het publiek en nog eens 5 door een jury, die goede bijdragen die niet in de top-5 kwamen eraan hadden kunnen toevoegen.

Deze 10 versies zouden ingezongen kunnen worden door een aantal artiesten, waarna er een stemming zou worden georganiseerd om te komen tot een top-3. Vervolgens zouden dan Ewbank en/of de artiesten en/of de aanstaande koning uit deze 3 de teksten er 1 kunnen kiezen, die uiteindelijk gezongen zou worden.

Niet alleen zou dat gegarandeerd een betere kwaliteit tekst hebben opgeleverd dan wat er nu uit is gekomen (niet alleen de winnende vertaling van het liedje van Adele, maar zeker 2 andere vond ik destijds ook goed). Maar ook dat lied zou ook automatisch meer van het volk geweest zijn. Dat was toch de bedoeling van het Nationaal Comité Inhuldiging. En dat had het drama met alleen maar verliezers van de afgelopen 2 dagen kunnen voorkomen.

Weinig echt vertrouwen in de crowd is vaak het probleem van mensen die het voor het zeggen hebben, waardoor ze doorgaans bij een dergelijk proces vergelijkbare fouten maken. Het proces om te komen tot een nieuwe slogan van Transavia twee jaar geleden met 110.000 deelnemers eindigde ook in een vergelijkbare deceptie. Bij het kiezen van de winnaars werd geen enkel gebruik gemaakt van de crowd, maar alleen van een jury.

Jammer dat er nog maar 1 week is tot de Kroning, want anders had deze procedure alsnog ingegaan kunnen worden. Hopelijk zijn de lessen wel geleerd.