Het gaat om menselijke mensen versus machtsbeluste barbaren

Het gesprek vanmiddag in Arnhem met onze Oekraïense stadsgenoten blijft mij levenslang bij. In deze extreem barre tijden hebben wij met elkaar afgesproken in een gewone bijzondere boekhandel, aan tafel omringd door wijze schrijvers, naast elkaar op de boekenplanken, rug aan rug uit alle tijden en alle werelden. Life changing , dit gesprek; vanzelfsprekend vanwege de offers van de Oekraïners voor hun en onze vrijheid en democratie. Natuurlijk vanwege de grote angsten, van zowel onze Oekraïense als Russische Arnhemmers voor hun achtergebleven families en geliefden in deze wrede oorlogsterreur. En het gaat levenslang met mij mee om onze grote opdracht die hier opnieuw onmiskenbaar voor onze voeten ligt: de missie mensen te zien als mensen. En zo ook onze Russische stadgenoten in de ogen te zien, van persoon tot persoon, net als de Oekraïners zijn zij naar onze stad gekomen voor hun studie, de liefde of hun vrijheidsdrang; nooit hadden zij kunnen denken zo vol angst en schaamte te gaan verkeren.

Het verschil zit niet tussen Oekraïeners en Russen, maar tussen menselijke mensen en machtsbeluste barbaren. Laten wij de weg naar humanisering koesteren mensen, alleen zo zijn wij in staat de oorlog van onze grenzen weg te houden en kunnen wij onze grote levensopdracht vervullen om de vrede juist een stap dichterbij te brengen. Laten wij, wijs geworden door de geschiedenis, de oorlog niet importeren en de vrede juist wel exporteren.

Dit is typisch Arnhem, met meteen al onze vele donaties, spontane aanbiedingen voor logeeradressen en andere gulle hulp voor vluchtelingen. Wat een prachtige menselijke stad gaat Arnhem worden door deze barre tijd het hoofd te bieden. Later vertellen wij het onze kinderen – Nederlands, Oekraïens, Russisch of gemengd: ‘toen mama en papa jong en vol idealen zich vol idealen sterk maakten voor hun levens en die van elkaar, vonden wij vrede en vrijheid.’ Zo werken wij aan een mooie toekomst voor onze kinderen. Zo is Arnhem.