Het gemiste jaaroverzicht

Wat hadden we voor jaaroverzicht gehad als er geen virus was geweest? Als corona, dat nu ongeveer 85% van al het dagelijks nieuws vult, in een stad in China was blijven hangen?

Hoewel de meeste mensen behoorlijk coronanieuws-moe zijn was het jaaroverzicht zonder corona niet veel vrolijker geweest. Het was namelijk ook een rampjaar door het klimaat. Ik zal het kort samenvatten, want er zijn weinig mensen die nog meer ellende willen horen. Het begon met bosbranden in Australië en de Amazone, waardoor grote en droge gebieden op onze planeet in as werden gelegd. In april hoorden we dat het Great Barrier Reef door de opwarming van de zee, de verzuring van het water en de extreme weersomstandigheden, aan het verbleken is. De nekslag voor de visstand, en daarmee de hele voedselketen. In juli stroomde meer dan een-derde van Bangladesh onder water. In augustus ging een groot deel van Californië in rook op dankzij enorme bosbranden. We hadden een recordaantal tyfoons, orkanen en andere extreme weersuitspattingen. Het warmste jaar ooit, waarin het record aan temperatuurverschil van meer dan honderd graden werd gemeten. Met als sluitstuk dat de coronamaatregelen nauwelijks invloed hebben gehad op de klimaatverandering, volgens onderzoekers in de Guardian.

Een van onze kinderen verklaarde de stress van de millennials. “Jullie hebben een grote zooi van de wereld gemaakt. De aarde naar de knoppen geholpen. Grote ongelijkheid tussen mensen veroorzaakt. En wij mogen het oplossen.”

Nou klagen kinderen natuurlijk altijd. En vooralsnog zitten mijn kinderen er allemaal best goed bij in vergelijking met – pakweg – 99% van de andere 7 miljard mensen op deze aardkloot.

Maar in de kern hebben ze gelijk.

We kunnen ons enorm druk maken over het feit dat er inmiddels in een jaar tijd minimaal 2,5 miljoen mensen te vroeg zijn doodgegaan door het virus. Maar wereldwijd sterft een honderdvoud daarvan te vroeg door honger, armoede, klimaatverandering en gebrekkige medische voorzieningen. Heel veel mensen zouden gered kunnen worden als er ook zo’n “deltaplan” zou komen als voor Covid19. Bovendien, als we niet snel ingrijpen dan zal over een jaar of tien de planeet pas echt terugslaan en op een wijze waarbij corona niet meer dan een voorbijgaand griepje lijkt.

Soms hoop je dat je overdrijft. Maar toen ik in het nieuwe jaar in Ouddorp langs het Noorzeestrand liep, zag ik de eerste tekenen van de stijgende zeespiegel. Het duin was tot op zeker twaalf meter hoogte half weggeslagen. Oké, Trump is weg en Rutte gaat de verkiezingen in met klimaat als belangrijkste partijpunt. Dat stemt positief maar of de verstokte oude garde het voor elkaar gaat krijgen is twijfelachtig.

Mijn hoop is inderdaad gevestigd op onze kinderen. Als wij ouders – de boomers – misschien in 2030 door de Covid20 t/m 29 zijn gedecimeerd, krijgen ze de ruimte om het echt op te lossen. Als wij eenmaal het veld ruimen gloort er hoop.

Een minuut voor twaalf: een gelukkig 2021.