Het grote Sinterklaas interview

U geeft nooit interviews. U heeft vast een speciale reden, nietwaar?

Zeker, zeker, die heb ik.

En dat is?

Ik ga ermee kappen.

Pardon?

Ja, na ampel beraad met mijn pieten hebben we in algemene vergadering besloten dat ik stop als Sint Nicolaas.

U gaat met pensioen, op uw lauweren rusten?

  Integendeel, ik ga harder werken dan ooit. Ik ga niet meer de daken op, ik ga de kamer in. De Tweede Kamer. Ik ga een partij oprichten.

Éh…..U zegt dit zonder gein?

Zonder gein mijnheer. De PVP; de Partij voor de Pepernoot. In het nieuwe jaar wordt de PVP – deo volente – ten doop gehouden. Ik word de lijsttrekker en een fractie van mijn meest vlijtige pieten beloon ik met een verkiesbare plaats. Amerigo heeft belangstelling voor het lijstduwerschap. We rekenen op minimaal 20 zetels.

   Partij voor de Pepernoot, u maakt een grap!

  Beslist niet, vandaag even geen grapjes. U moet weten, de duizenden brieven die ik jaarlijks krijg, het ellendige nieuws dat mij bereikt via uw media, de berichten die de pieten mij brengen, ja mijnheer, ik maak mij grote zorgen over dit land. Als we niet gauw in woord en daad optreden verwordt dit vrolijke land tot een poel van zuurdom en bitterheid. Dit land is mij te lief om het te laten gijzelen door een bende mesjogge azijnpissers. Dus vroeg ik mij af: wat is het beste medicijn tegen al het zuur en bitter? Zoet! Vandaar de naam ‘pepernoot’. Onder ‘pepernoot’ valt natuurlijk alle soorten  snoepgoed: kruidnoten, chocola, marsepein, speculaas, noem maar op.

     Maar beste Sint, u kunt toch niet een partij oprichten met als enig gedachtegoed Snoepgoed?

Waarom niet? U moet het zo zien, Snoepgoed is een metafoor. Natuurlijk zullen overal waar ik met Amerigo kom mijn pieten royaal met pepernoten strooien, want snoep is goed. Maar ten diepste gaat het mij om het kind. Ik wil het kind terugbrengen in de samenleving. Ons hele systeem is erop gericht om kinderen zo rap mogelijk tot volwassenen te drillen. Met de Pepernootpartij wil ik het tij keren: ik wil juist dat alles erop gericht wordt om volwassenen weer kind te laten worden. Hoe meer kinderlijkheid, hoe leuker, speelser, vrediger en dus leefbaarder de samenleving.

  Als grote kindervriend snap ik dat u dat zegt, maar hoe stelt u zich dat precies voor?

U wilt concrete daden horen hé, maar dat komt later, first things first. Van belang is allereerst het verhaal, de mentaliteitverandering, bewustwording. Ik focus op het kind-zijn omdat kinderen nog die natuurlijke, diep menselijke drang bezitten om te geloven zonder meteen bewijzen te willen zien. Kijk naar mij, Sint Nicolaas, ik ben een vleesgeworden sprookje. Zeg nou zelf, hoe kan ik nou in godsnaam met een paard door een schoorsteen kruipen?! Bovendien was ik al dood in 342. Dat weten die kindekes heus wel, dat voelen ze . En tóch geloven ze in mij. Dat is zó mooi aan kinderen. Kinderen zijn diep religieuze wezens.

Het gaat dus om een mentaliteitswisseling?

Juist! Neem nou het woordje ‘kinderachtigheid’, dat is een scheldwoord. Een gotspe. In mijn visie is ‘kinderachtigheid’ juist een deugd, een zegen. De PVP zal ook meer geld gaan uitrekken voor giften en geschenken, op basis van een non-profit declaratiesysteem. Dus kadootjes niet uitsluitend op feestdagen en verjaardagen, maar veel vaker. Kadootjes zijn de balsem van de ziel, we geven mekaar te weinig kadootjes. Daarom wordt in ons Pepernotenprogramma de maandag omgedoopt tot ‘Nationale Kadodag’. Vrienden, buren, collega’s, maar ook willekeurige passanten geven elkaar iedere maandag kadootjes, dat mogen ook knuffels zijn, complimentjes, gewoon aardigheidjes, hoeft geen stuiver te kosten. Het gaat om mentaliteit. Er moet een nieuwe lieve geest door dit land waaien.

   Uw partij lijkt mij een beetje een fantasiepartij.

  Precies, u snapt het, een fantasiepartij! Dat is mijn droom. Een van mijn plannen – ik verklap u wel veel hoor – is de ‘Sprookjesdag’. Twee keer per maand geldt een krantenverbod, dan valt op de deurmat in plaats van die bak misère de sprankelende Sprookjeskrant. Alle pagina’s en kolommen gevuld met Oosterse sprookjes, Griekse sagen, Indiaanse mythologieën, leuke, spannende, fantastische kost. Kost waar je lekker van wegdroomt, droomkost zeg maar. Dus even geen harde actualiteit, even geen rampspoed, maar een dag van fantasie en dagdromerij. En u zult zien, Nederland wordt weer het fijne vrije land van weleer!

  Sinterklaas, bedankt, ik kan niet wachten op de eerste Sinterklaaspremier.

Dit stuk staat ook op nieuwwij.nl.