Het laatste icoon van de Nederlandse zesjescultuur

O V&D, hoe je mij de afgelopen dag bezig hebt gehouden. Hoe ik na heb gedacht over de scherpe oneliners die eventueel op twitter zouden passen en dat ik die niet geplaatst heb. O V&D hoe ik nadenk over het In Memoriam dat ik aan je zou willen richten en hoe ik je zou willen zeggen dat het allemaal anders zou hebben kunnen gaan. Alles begint en valt met visie.

Het gebrek aan visie, dat heeft jullie de das omgedaan. Ik kan er helaas niets anders van maken; hard in mijn oordeel dat ik ben. Jullie zijn de afgelopen decennia geen bedrijf geweest waar ik als man graag binnen ben gelopen. Sterker, jullie voldeden aan de zo zeer bekritiseerde zesjescultuur. Eenmaal binnen was alles; net niet. Los zand met nergens het gespecificeerde vakmanschap dat je bij andere bedrijven wel hebt gezien. 

Ik moet toegeven dat het niet makkelijk geweest moet zijn de afgelopen jaren. Toch –en een gebrek aan enig inzicht mag me niet ontzegd worden- hebben jullie niet kritisch van buitenaf naar het complete bedrijf gekeken? Voor mij, als potentiële klant, was het allemaal een allegaartje met minimaal een zes. Met goed zoeken was daar ineens een pareltje, soit, maar stel: Je zoekt een broek, voor mannen onder de veertig was er net niets; je zoekt een kussensloop, maar alles was in dezelfde stijl; en je zoekt een boek, maar de populaire lectuur was ook te vinden bij de Bruna. Waar is de expertise? Was dat het gemak dat alles bij elkaar in één pand was? Haha, daar is internet inmiddels voor. 

Het probleem dat ik bij jullie heb mogen ervaren is dat er heel veel verschillende dingen te koop waren, maar dat wat ik zocht er steeds niet was. Ja, we hebben computerspelletjes, maar de spoeling is dun. Ja, we verkopen allerhande zaken, maar tegen een prijs. In een versplinterde winkel met een marginale keuze is het lastig zoeken. De V&D was (of is) bij uitstek een warenhuis om te zoeken om iets te kopen en niet om gericht naar toe te gaan. Met de komst van het internet is er geen behoefte meer om te zoeken. Hapklare brokken. Merk, maat, pasvorm. Fragmentatie is geen sleutel tot succes, maar een manco. 

Het afgelopen decennia zijn jullie overlopen. Het Prijzencircus werd de Drie Dwazen Dagen bij de Bijenkorf of de Sale bij de H&M. Voor producten van de Rituals ga je toch liever naar de winkel zelf, wegens het bredere aanbod. U ziet vast waar ik heen wil gaan. Naamsbekendheid, spitsvondigheid, kortom visie. 

De V&D, lieve vondelingen uit de jaren ’90 is niet meer te redden. Innovatie komt te laat, expertise gaat jullie niet redden. Doet mij dat pijn? Ja, maar zoals een goed huwelijk gaat niets vanzelf, je moet durven, doen en handelen. Voor mij zijn jullie reeds een relikwie en dat mogen de werknemers de V&D aanrekenen. Neem nooit genoegen met een 6.

cc-foto: Peter Meuris