Het leed van een ander

Duidelijke taal werd donderdag gesproken, voor de deur van de Algerijnse ambassade. Donderdag verzamelde een kleine, maar vastberaden, groep van Nederlandse Imazighen (Berbers) zich in Den Haag om te protesteren tegen het geweld in het Algerijnse Ghardaïa.

De Algerijnse autoriteiten wordt verweten niet in te grijpen en de aanvallen zelfs toe te staan. Ook hebben zij bekende mensenrechtenactivisten die over het geweld berichtten, gearresteerd. Volgens de Mozabieten zijn er duidelijke bewijzen dat de Algerijnse regering partij kiest voor de soennitische bevolkingsgroep. Op sociale media circuleren verschillende foto’s en videobeelden waarop te zien is dat ordetroepen in de kamp van de Arabieren zijn te vinden tijdens aanvallen. Deze zijn meestal gericht tegen huizen of winkels van de Mozabieten.

De opmerking over pro-Gaza demonstraties komt niet uit de lucht vallen. Vele Marokkaanse Imazighen, ergeren zich aan het feit dat hun landgenoten, zich weinig aantrekken van het leed van de Imazighen, in Algerije, Libië, Marokko of Mali. Dit heeft overigens niet alleen met desinteresse te maken. Het soms bewust achterhouden van informatie door overheden en media, over wantoestanden in Noord Afrikaanse landen, blijft een doorn in het oog. “Imazighen worden nog altijd gemarginaliseerd en buitenspel gezet, door de eigen regering. Mensen worden bezig gehouden met allerlei zaken, maar de onderdrukte Imazighen kunnen de pot op. Natuurlijk protesteren wij ook tegen misdaden die het Israëlisch leger begaat, maar we spreken ons ook uit tegen onrecht elders op de wereld. En dat zouden meer moeten doen”, aldus één van de aanwezige demonstranten.

Daar waar vooral pro-Palestina demonstraties op duizenden Marokkaanse, en islamitische Nederlanders kunnen rekenen, inclusief de nodige media aandacht, blijft het Amazigh protest veelal ongehoord. Velen vragen zich dan ook af waarom dat is. Ik sprak laatst een Palestijnse vriend die zei: “We hebben het hier over selectieve verontwaardiging. Ik hoor bijvoorbeeld maar weinig moslims over de duizenden Palestijnse doden in Syrië. Omdat ze door andere moslims zijn gedood.”

Empathie is selectief en dat is misschien maar goed ook. Als je je alles aan zou trekken van wat er in de wereld gebeurt, heb je geen leuk leven meer. Je kijkt eerst naar jezelf en naar je naasten, dan pas naar een ander. Maar dat zou dan in het geval van de Imazighen ook moeten zijn.

De demonstratie in Den Haag bewees dat mensen binnen de Marokkaans-islamitische gemeenschap zich ook druk kunnen maken over het leed van andere Imazighen, in heel Noord Afrika. Dit heeft te maken met de groeiende bewustwording van de Amazigh cultuur en identiteit. Er is echter nog een gebrekkige kennis en onvoldoende waardering van de eigen rijke cultuur en geschiedenis en haar vrijzinnige waarden. Hierdoor blijft ook de eigen onderdrukking onderbelicht en gaan andere problemen in de wereld nog altijd voor. En dat is best een trieste constatering.