Het liedje van Anouk en het koningslied

Birds’, het liedje waarmee Anouk vanavond het Eurovisie Songfestival hoopt te winnen (‘Ja, duh!’), heeft een intrigerende tekst, van de hand van Anouk zelf. Het eindigt met de slotzin: ‘That’s why birds don’t fly’. Vogels vliegen niet.

Het antwoord ligt in het management van verwachtingen, van het Koningslied – al bijna vergeten – en van het Songfestivallied. Om met het laatste te beginnen: de verwachtingen voor het Songfestival zijn al jaren erg laag. ‘Laten we er maar mee stoppen’, klonk het vorig jaar na de vals zingende Joan Franka met haar indianentooi. Dus we verwachtten er niets van, en nu staan we ineens in de finale!

Het Koningslied is een ander verhaal: het moest het een succes zijn, maar het kòn gewoonweg niet aan alle eisen voldoen. Het hele volk moest bediend worden, moest zich herkennen in de tekst, moest de melodie snel kunnen meezingen. Tja, dan kiest men voor makkelijk en toegankelijk – en daardoor voor weinig opzienbarend. En dan ook nog eens gezongen door een menigte BN’ers. Komt zo’n zanger net lekker op gang, moet hij al weer stoppen.

Dan ‘Birds’. Lastige melodie, cryptische tekst, en werkelijk onwerkelijk mooi gezongen – door één heel goede zangeres. Prachtige volle klank, natuurlijk vibrato, mooie opbouw, intelligent gezongen – Anouk zingt die lastige melodische wendingen volstrekt natuurlijk weg. Het is een liedje dat langzaam aan een lied wordt. ‘It grows on you’ zeggen de Amerikanen.

Maar wat moeten we dan met die vogels die niet vliegen? Sinds het Koningslied praten wij vaker over teksten van liedjes. Ik zeg tegen mijn zoon van 11: “Nou, het hele lied gaat over liefdesverdriet. Je voelt je dan vreselijk en dat vind je op allerlei plekken terug in de tekst. Die vogels die van de top van het dak vallen staan voor verdriet. Daar zet ze de regendruppels naast, en dan ben je zo bij tranen. Tranen vliegen niet,”…..”die vallen” vult hij aan.

Verder denkend heb ik bij de vallende vogels de associatie met de enorme regenbuien aan het eind van films Magnolia en American beauty. In die regenbuien komen beide films tot hun climax. In Magnolia komen geen vogels maar kikkers uit de lucht vallen…. Tijdens de regenbui komen alle hoofdpersonen in beeld terwijl ze meezingen met een liedje ( Wise up van Aimee Mann ). In American beauty wordt de hoofdpersoon tijdens de regenbui vermoord, en blijft zijn vrouw verscheurd door verdriet en berouw achter.

Vogels als regendruppels als tranen. Prachtig.