Het ongewild gelijk van Thierry Baudet

Donderdagavond had premier Mark Rutte het op het journaal nog zo ferm gezegd: hij vond de bestaande mogelijkheden om kapseizende landen te redden voldoende. Haastige spoed was zelden goed. Hij was tegen het overdragen van verdere bevoegdheden aan Brussel. Tegen middernacht – uren nog voordat ook maar één haan aan kraaien dacht – was hij akkoord gegaan met het Europese bankentoezicht. Dat kwam omdat de twee hoofdrolspelers in de unie, bondskanselier Merkel en de Franse president Hollande, hun ruzie voor het officiële overleg hadden bijgelegd.

De Franse president wilde juist wel doorpakken en Merkel was een stuk voorzichtiger. Hij praatte zijn Duitse gesprekspartner kennelijk van de sokken, want dat toezicht op de Europese banksector door de ECB begint al op 1 januari. Eerst komen de banken met problemen aan de beurt, daarna de rest. En de kleine Mark wist: bij het oversteken van een gevaarlijke weg altijd tante Angela een handje geven.

Dat bankentoezicht is een mooi resultaat in het belang van ons werelddeel. U en ik hebben voor één keer wel reden om blij te zijn met de rubberen ruggengraat van onze premier. Voor de jonge  dr. Thierry Baudet geldt dat zonder twijfel niet. Hij nam immers diezelfde donderdagavond bij Pauw en Witteman Europa op heftige  wijze de maat.

Baudet – tegenwoordig voorzien van een Mephisto-baardje – zingt al een jaar of twee in woord en geschrift de lof van de natiestaat. Hij droomt van de gulden en de herstelde douane en dat je dan tóch de Europese vrijhandel houdt. Hij denkt dat de eurofielen er bewust aan werken om die geweldige natiestaat steen voor steen af te breken.

Baudet debatteerde met CDA-europarlementariër Corien Wortmann, waarbij hij soms eng met de ogen rolde en termen als “leugens” niet schuwde. Een eenheidsmunt, zoals de euro, riep hij uit, leidde altijd tot het opgeven van de soevereiniteit en het vormen van een staat. Hij hief de handen nog net niet ten hemel toen hij het schrikbeeld schetste van een Europese Unie met een minister van Financiën en een minister van Buitenlandse Zaken. “Wat is dat? Een stáát.”

Tenslotte  sprak hij: “Martin Schulz en Guy Verhofstadt, die hebben in principe gewoon gelijk. Wat zij zeggen is: ‘Als Europa wil functioneren, moet het gewoon een staat worden.’ Dan hebben wij gewoon de attributen van een staat nodig dan hebben wij een dem… eh een volk nodig, verkiezingen, enzovoorts. Dus ik ben het in principe met Schulz en Verhofstadt eens […] Het probleem is: de mensen willen het niet.”

Daarmee sprak Baudet ware woorden. Europa kan alleen functioneren als het een democratische staat wordt met een regering die verantwoording aflegt aan het Europees Parlement. De jonge geleerde ziet dat niet zitten, maar wie een beetje over de dijken kijkt en volgt wat er in de wereld zo allemaal aan de hand is, beseft dat de Europese landen hun positie in de wereld alleen door een nauwe onderlinge samenwerking kunnen behouden. En dat nu – in deze crisis – die samenwerking meer dan ooit geboden is.

Thierry Baudet heeft ook gelijk als hij zegt: “De mensen willen het niet.” Ja, dat haalt je de koekoek. Op het moment worden zeer ingrijpende beslissingen genomen door onduidelijke gezelschappen die op geen enkele manier democratisch zijn gelegitimeerd of het moest door de nationale parlementariërs zijn die hun eigen minister graag om een boodschap willen sturen maar het onderling te oneens zijn om die een eenduidig en helder karakter te geven. Dan kan die minister in Brussel toch zijn eigen koers varen, dwars liggen of eventueel door de pomp gaan, zoals Rutte donderdagavond deed. Zo’n optreden wekt bij de kiezer alleen maar wantrouwen, zeker in dagen van zelfbewieroking zoals nu met die Nobelprijs.

De leeuw in het Nederlandse wapen draagt niet alleen een zwaard, maar ook zeven pijlen. Die stonden in de tijd van de Republiek voor de zeven gewesten. Pijlen kun je een voor een stukbreken. Met een bundel van zeven pijlen lukt dat nooit.

Het wordt tijd dat de burgers de macht grijpen in Europa. Dat er inderdaad een Europese confederatie ontstaat met een regering die wordt gecontroleerd door een rechtstreeks mede door u en mij  gekozen parlement. Anders krijgen de Baudets hun zin en valt de Unie uit elkaar in 27 kibbelende staatjes. Dan worden we één voor één gebroken. De Europese Unie zal democratisch zijn of niet zijn. Zo eenvoudig ligt dat.

Update:

In NRC Handelsblad (papieren editie) van vrijdag gaat Thierry Baudet opnieuw los. Hij noemt voorstanders van Europese eenwording gelovigen in de zin van de filosoof Karl Popper. Popper meende dat een stelling alleen bruikbaar was voor wetenschapsbeoefening, als hij te falsificeren was, dat wil zeggen, als hij met controleerbare feiten en argumenten te bestrijden was.

In zijn aanbevelenswaardige boek “the Open Society and its Enemies” bestrijdt Popper op grond van deze uitgangspunten op verpletterende wijze de leringen van Plato, Marx en Hegel. Tussendoor haalt hij daarmee communisme, fascisme en nationaal-socialisme onderuit en bepleit hij democratie samen met iets wat hij social engineering noemt.

Baudet plaatst nu de Europese federalisten op een lijn met de marxisten die ook een niet falsifieerbaar geloof aanhangen. Hij noemt de bestuurlijke en culturele diversiteit van Europa de grote kracht van ons werelddeel en de wortel van de verlichting en andere mooie dingen. Dat deze diversiteit door een federalisering van Europa in het gedrang zou komen, is natuurlijk maar de vraag. De diversiteit neemt eerder toe. Ga maar wandelen in de stad en kijk uit je doppen.

Naast de column van Baudet prijkt een groot opiniestuk van Geert Wilders en Barry Madlener. “We moeten de natiestaat koesteren, niet opheffen”, zeggen ze. Alsof dat aan de orde is. Citaat:

Nederland dankt zijn vrijheid en welvaart niet aan van Rompuy en Barroso, maar aan Nederlandse patriotten als Johan de Witt en Johan van Oldenbarnevelt wier standbeelden aan de Haagse hofvijver uitkijken op de gebouwen van de Staten-Generaal. Zij gaven hun leven voor onze vrijheid. Van Rompuy en Barroso leven van het ontnemen van onze vrijheid.

Dit is een duidelijk blijk van het feit dat Wilders en Madlener geen behoorlijk geschiedenisonderwijs hebben genoten.

Oldenbarnevelt werd na een showproces onthoofd in het kader van een binnenlandse machtsstrijd en Johan de Witt werd met zijn broer gelynched omdat zijn politiek was mislukt: alleen de Waterlinie hield een Frans invasieleger nog tegen. Vanuit zee dreigde de Britse vloot. Hun dood was een misdaad. Het ware grote politici maar voor onze vrijheid stierven zij niet. De sneer naar Van Rompuy en Barroso is beneden peil.

Lees een bespreking van Baudets proefschrift hier