Het spel van de macht

Een jaar geleden ongeveer schreef ik een stukje op deze site naar aanleiding van een onderzoek dat liet zien dat naarmate de huishoudelijke klusjes in huis beter over beide partners verdeeld zijn, ze minder seks hebben. Oei, daar kreeg ik veel reacties op.

Het is dus maar goed dat er nu een nieuw onderzoek is dat onlangs gepresenteerd werd op een sociologencongres, waaruit blijkt dat het best meevalt. Dat eerdere onderzoek was namelijk gedaan met de gegevens uit de jaren tachtig en negentig van de 20ste eeuw. Het nieuwe onderzoek is gedaan met gegevens van 2006. De houding ten opzichte van samen verantwoordelijk zijn voor het huishouden is in de loop van 20, 30 jaar gewoon veranderd, zeggen de onderzoekers. Het is heel normaal geworden en het merendeel van de relaties gaat op die manier met het runnen van een gezin om. Mocht het niet zo zijn, dan komt het voornamelijk omdat de arbeidscondities die voor het samen doen van de huishoudelijke klussen – zoals flexibele werktijden, kinderopvang – het onmogelijk maken.

Wij kunnen dus rustig ademhalen en prettig verder vrijen. Wij komen vergeleken met de buren niet tekort. Ik moest wel denken aan dat argument over ‘de andere houding’. Keek men twintig jaar geleden dan nog gek aan tegen mannen die de afwas doen en vrouwen die eerst nog even de krant lezen voor ze de vuilnisbak buiten zetten? Vond men dat dat niet hoorde? Schaamden mannen zich misschien voor het feit dat ze wel eens stofzuigen of voelden vrouwen zich ongemakkelijk als hun mannelijke partner de WC schoonmaakte, en is dat nu helemaal anders?

Het boeit me omdat het gaat om macht in de relatie. Liefde is een onderdeel als je samenleeft en geniet daar maar zoveel mogelijk van, maar wie beslist en wie moet volgen, dat is iets anders. Dat heeft te maken met de karakters van de partners en met de verwachtingen ten opzichte van de ander. Toen ik daarover nadacht kreeg ik ineens een enorm inzicht in de populariteit van ‘Vijftig tinten Grijs’.

Binnenkort komt de film uit en we kunnen er weer even niet omheen. Iedereen gaat het er weer over hebben: het mysterieuze genoegen van dominantie en onderwerping. Het verhaal van de drie boeken is echter vrij simpel (wat voor draai de film gekregen heeft weet ik natuurlijk niet). Jonge naïeve vrouw ontmoet man die te weinig aandacht heeft gehad en dus nog flink getroost moet worden. Omdat hij zich zo gekwetst voelt vertrouwt hij de liefde die hem wordt toegeworpen niet helemaal en wil hij steeds meer bewijs van haar liefde, terwijl zij onderzoekt hoeveel ze in moet leveren van haar karakter en lichaam om met hem te kunnen leven op een manier die voor haar aanvaardbaar is.

En ja hoor, na veel te veel bladzijden is het haar gelukt: ze hebben een leuk gezinnetje en zitten in het groen net als alle andere gezinnetjes van de wereld. Om de verkoop te bevorderen heeft de schrijfster er wat kinky seks in gedaan. Maar het gaat uiteindelijk hierom: om mannen te laten doen wat jij wilt moet je ze steeds een beetje meer hun zin geven. Je gaat een beetje in zijn wensen mee en je leert hem te bespelen tot hij niet alleen afwast, maar ook de kinderen van de kinderopvang afhaalt. Het is het spel van de macht, van wie de grote beslissingen neemt en wie de kleine, dat in het begin van een relatie vorm krijgt en altijd door gaat.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht