Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

#HetInstagramleven

  •  
01-08-2015
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
boekcover
Hoe moeilijk maken we het onszelf? 
Hoe moeilijk maken we het onszelf? We gaan van burn-out naar bore-out en weer terug, van het ene doel naar het volgende. Chronisch ontevreden terwijl we onderweg zijn naar een ongrijpbaar fata morgana in de verte genaamd perfectie. Ik vergelijk het met het ‘Instagram leven’. Foto’s met prachtige mensen, mooie kleren, volle agenda’s en opdrachten. Altijd gezond eten voor hun neus. Gelukkige gezichten. Het kan niet op.
What you see is what you get. Wanneer je dit letterlijk neemt is dit ook echt zo. ‘Oohhh ik ben zoo moeeeehoeee’, ‘Ik kan dit allemaal niet’, ‘Ik ben nog lang niet waar ik wil zijhijn’, ‘Waarom gaat nou niets vanzelf?’* Dat soort inspirerende gedachten. En wat gebeurt er? Je bent moe, je ziet alleen maar wat je niet kunt en staat stil. Anderen zijn slimmer, succesvoller, gemotiveerder, gezonder, slanker. Vul maar in. Maar wat daarvoor nodig is zie je niet aan de buitenkant.
Ik geloof dat je jezelf gek kunt praten. Moe. Ziek. Best een verantwoordelijkheid. En eng. Want het tegenovergestelde werkt ook. Je kunt jezelf energieker en gelukkig denken. Ik zou er een online training over kunnen geven. Nieuwsbrieven vol over kunnen pennen. Mijn tanden wit laten bleken en met de grootste glimlach ever jou kunnen laten geloven dat het vanzelf gaat. Dat gelukkig zijn. Het enige wat je hoeft te doen is het bij jezelf te houden. Je hebt het immers zelf in eigen hand.
En daar zit dus juist de uitdaging. De verantwoordelijkheid voor je eigen leven en geluk nemen is lastig. Zwaar. Soms behoorlijk vermoeiend. Je kan er af en toe ontmoedigd door raken. Maar er komt ook altijd weer een moment dat je het om kan draaien. Dat heeft soms tijd nodig. En positiviteit is niet iets wat je de hele dag door aan kunt zetten als een Duracel konijntje.
Ook ik zoek antwoorden. Buiten mezelf. Ik vergelijk me met anderen. Geniet van visuele perfectie. Ik volg Amerikaanse ‘goeroes’ op het gebied van zelfhulp zoals Gabrielle Bernstein en Marie Forleo. Ik lees talloze blogs en artikelen. Ik kijk naar Youtubefilmpjes. En ik vraag me af of we onszelf mentaal vooral uitputten. Vroeger werkten mensen iedere dag en was je niet opgebrand. Je zorgde gewoon voor eten op tafel. Punt. En nu is dat niet genoeg. De tafel moet mooi zijn. Het eten moet ook vooral mooi, puur, gestyled, vegan en bio zijn. Nog een paar leuk per ongeluk casual geplaatste accessoires en het lijkt wel alsof het spontaan zo moest zijn.
Denken we dat het allemaal gestyled moet zijn voordat we onszelf kunnen laten zien? En dan bedoel ik niet alleen online. Is dit dan wat ons zo uitput? Het is zo dubbel. Werkelijk geluk zit in jezelf, maar betekent dit dat je alleen maar met jezelf bezig zou moeten zijn? We leven samen op deze aarde. En hoe meer we onszelf vergelijken met anderen, des te meer we denken dat we allemaal op ons eigen eilandje leven. Een mooier eilandje, van een wat groter formaat of niet. En de grap is, dat we grotendeels allemaal zoeken naar dezelfde waarden. Liefde, geluk en gezondheid.
Maar dat ziet er bij iedereen anders uit. Juist die diversiteit maakt het interessant. Instagram is geen referentiekader van de realiteit. Het is de belichaming van onze zoektocht naar de fata morgana ‘perfectie’. En daar is wat mij betreft niets mis mee.
Zoals Beyonce zou zeggen: ‘Perfection is a disease of a nation’.
Deborah de Poorter schreef Het valt wel, maar niet mee .
Volg haar ook op twitter.

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.