Hoe overleef ik het WK?

Er is deze week iets gebeurd waardoor Nederland genadeloos is opgedeeld in twee kampen. Nee, ik bedoel niet de uitslag van de verkiezingen.

De strijd tussen links en rechts was een prachtige hype, maar vrijdag wisselden velen hem in voor de volgende waan van de dag: het WK voetbal in Zuid-Afrika. Ook dat wereldkampioenschap splijt ons land in tweeën: zij die niets met voetbal hebben en zij die drie weken lang aan de buis zitten gekluisterd.

“Verandert jouw man tijdens het WK in een bierdrinkende aap?” vraag relatiecoach Caroline Franssen zich af in haar blogpost ‘Hoe overleeft je relatie het WK?’. O jee, dacht ik, de mannen hebben het weer eens gedaan. Natuurlijk bestaan ze volop, de egocentrische voetbalverslaafden. Bovendien geloof ik maar al goed wat Federatie Opvang vanaf dit weekend in een reclamecampagne tegen huiselijk geweld zegt: “Als Oranje verliest, slaat papa ons. Gezellig zo’n WK. Zet huiselijk geweld buitenspel.”

Nee, voetbal kijken is niet voor iedereen een onverdeeld genoegen. Zelf ben ik een liefhebber van het spelletje, maar alleen als er wat op het spel staat. En ja, dat is bij het WK natuurlijk het geval. Oefenwedstrijden boycot ik, want die ontberen iedere spanning. Kwalificatiewedstrijden zijn meestal het aanzien niet waard, zeker als Oranje weer eens moet afreizen naar Wit-Rusland. Toernooivoetbal echter, met wedstrijden die elkaar snel opvolgen en een tastbaar doel binnen handbereik, is het neusje van de zalm.

Het enige probleem: tijdens zo’n WK-toernooi zijn er veel te veel wedstrijden in veel te korte tijd. Wie die allemaal kijkt, is inderdaad verslaafd – of beroepsmatig met voetbal bezig, maar dat is net zo erg. Twee keer drie kwartier, plus voor- en nabeschouwing. Doodzonde van je tijd. Daarom kijk ik liever terwijl ik gelijktijdig eet, blog of de krant lees (je weet wel, een papieren iPad ). Of nog beter: kijk alleen de samenvattingen! Als een wedstrijd tegenvalt (laten we zeggen: Uruguay-Frankrijk ), kun je je kostbare tijd aan zinvollere zaken besteden, zoals (speciaal voor Caroline Franssen) je relatie. De NOS pleurt de samenvattingen van alle WK-wedstrijden online, dus je hebt geen enkel excuus om ze allemaal live te moeten kijken.

Uiteraard maak ook ik voor Oranje een uitzondering, maar datzelfde geldt voor de wedstrijden die er echt toe doen: halve en hele finale, of gewoon de mooiste affiches. Zit ik dan als een bierdrinkende aap op de bank? Nee. Voetbal is de belangrijkste bijzaak ter wereld, maar het blijft een bijzaak. Ik leef mee met de wedstrijd, maar dat stopt met het laatste fluitsignaal. Analyses na afloop van voetbalmatches zijn net zo erg als evaluaties na de liefdesdaad. Ook kunnen alle beschouwingen over de hamstring van Arjen Robben me gestolen worden. Het gaat om het spelletje: om wie dat het beste en met de meeste passie speelt.

Experts zeggen dat Nederland een outsider is voor de titel. Dat zal allemaal best, maar ik herinner me vooral dat Oranje doorgaans het karakter en de killersmentaliteit mist om het hoogste doel te bereiken. Nee, dan toch liever de Argentijnen, vanwege hun passie en virtuositeit ( Messi! ), of de mentaal sterke Duitsers. Als de Nederlanders die in de Bundesliga spelen daar iets van hebben meegepikt, komt het wellicht nog goed.

Vooralsnog prijkt Oranje niet bovenaan mijn WK-pool. Als ik daar al aan mee zou doen. Want ook dat is niet het spelletje zelf. Meer iets voor bierdrinkende apen. Toch, Caroline?