Hoe realistisch is Rutte met zijn plan voor een snelle formatie?

Als lijsttrekker van de VVD en huidig premier heeft Rutte zijn plannen voor Nederland bekendgemaakt. Een heldere visie die vorm en inhoud moet worden gegeven in een turbosnelle formatie. Waarbij de VVD zich nadrukkelijker als de volkspartij voor kleine familiebedrijven (het MKB)  wil manifesteren. Met een duidelijke verschuiving naar links. Zoals Rutte dat zelf noemt.

Gelet op de verwachting dat een meerderheidscoalitie niet zonder deelname van de VVD en het CDA tot stand zal kunnen worden gebracht is de kans zeer groot dat na de verkiezingen de partijstandpunten van deze twee partijen dominant zullen zijn in een nieuw te vormen kabinet. Ook Hoekstra laat steeds beter zien waar het CDA werkelijk voor staat. De opmerking over een verkorting van de duur van de WW is natuurlijk geen slip of the tongue geweest. Maar een door Hoekstra als organisatieconsultant en door CDA-spindokters geadviseerde bewust geuite boodschap. Om werknemers alvast te laten wennen aan voor hen uiterst vervelende beleidswijzigingen in het sociale domein.

Hoekstra weet hoe je slechte boodschappen aan werknemers bij een reorganisatie in een bedrijf naar buiten toe moet communiceren. Eerst werknemers laten wennen aan een harde boodschap. Om het vervolgens af te zwakken als reactie op het verzet ertegen. Om uiteindelijk uit te komen op een vooraf al slim ingepland eindresultaat. De mores van het bedrijfsleven komen met de lijsttrekker van het CDA geruisloos in het nieuwe kabinet. Een beter maatje voor teflon-Mark kan de VVD zich niet wensen.

Snel willen formeren in een land dat tot op het bot verdeeld is en is gepolariseerd: hoe verstandig en realistisch is dat? Met een premier die voor de coronapandemie leiding heeft gegeven aan kabinetten waarvan het beleid de sociale cohesie in de samenleving niet echt heeft bevorderd. Evenals de geloofwaardigheid van de politiek en van politici bij de burgers. Een premier die als eindverantwoordelijke bewindspersoon voor het aardbevingsdossier, de toeslagenaffaire, de Rutte-doctrine en wellicht andere nog niet boven water gekomen misstanden, alle kritiek serieus neemt. In woorden. Maar die het niet verstandig acht, in het landsbelang, om eens de daad bij het woord te voegen. Door als verantwoordelijk leider van al zijn kabinetten af te treden.

Alle kiezers aan de linkerkant van het politieke spectrum weten nu dus hoe het herstelplan voor Nederland er vermoedelijk uit zal gaan zien. Nieuwe wijn in oude zakken! Met kleine marginale aanpassingen om de andere kleinere partijen die nodig zijn voor een meerderheid, tevreden te kunnen stellen. Snel zal dat vermoedelijk niet kunnen. Beter is het om er rustig de tijd voor te nemen.

Haastige spoed is zelden goed, luidt een bekend gezegde. Het zal de komende 2 tot 3 jaren nog steeds een crisis zijn. Dat vraagt om competente en ervaren crisismanagers. Die vind je, met alle respect, moeilijk  in de politiek of bij de overheid. Wel buiten de politiek.

Rutte zou dus beter voor een tijdelijk crisis-zakenkabinet kunnen kiezen. Voor de duur van de crisis en de start naar een nieuwer normaal. Dan kan in alle rust een evenwichtige formatie plaatsvinden. Zonder de druk en hectiek te hoeven managen in een crisis en een hele moeilijke overgangsfase naar een meer normalere situatie in Nederland.