Hoofdrolspelers doen niet mee in visserijdebat

Het kan toch niet zo zijn dat in vrijwel ieder debat over de veehouderij dierenwelzijn terecht een onderwerp is en dat niemand op het idee komt om ook vissenwelzijn de plek te geven die het verdient. De lijdende voorwerpen krijgen keer op keer geen aandacht. De agenda voor het komende debat doet vermoeden dat dat ook deze keer niet het geval is. Dat is vreemd, want nog geen twee jaar geleden stelde de Raad voor Dierenaangelegenheden in een officieel advies aan de minister van LNV dat in de omgang met vissen bewuster rekening moet worden gehouden met hun welzijn en integriteit. Om dat pleidooi nog maar eens te herhalen, spelen clubs als Wakker Dier, Compassion in World Farming, de Vissenbescherming, de Dierenbescherming en tal van andere organisaties de bal nu via de Kamerleden.

Duidelijke plek voor vissenwelzijn De oproep is simpel. Zowel in de vangst- als dodingsmethoden is heel wat te verbeteren om zo vissenleed te beperken. Begin ermee door vissenwelzijn een duidelijke plek te geven in de uitwerking van de Kottervisie en het Noordzeeakkoord. Benoem het probleem en investeer in onderzoek en implementatie van minder invasieve vangst- en dodingsmethoden. Gangbare dodingsmethoden zijn het langzaam laten stikken of bij vol bewustzijn opensnijden van het dier. Het is ondenkbaar dit met een varken of ander landdier te doen – waarom staan we het dan toe dat dit elke dag met ongekende aantallen vissen gebeurt?

Hoeveel precies weet geen mens, want waar we in de veehouderij spreken over geregistreerde aantallen dieren die geslacht worden, spreken we in de visserij over gewicht, over ‘tonnen gevangen vis’. Aantallen en individuen doen er blijkbaar niet toe. Of, waarschijnlijker, het gaat om zulke grote hoeveelheden dieren die per keer gevangen worden, dat het niet eens meer te doen is om aantallen bij te houden. Dat feit alleen al is zeer verontrustend.

Bedwelming aan boord Nu zullen velen zich afvragen hoe je dan in vredesnaam het leed van vissen kan beperken in de visserij. Hoewel er nog veel onduidelijk is en het ook praktisch gezien nog een hele toer zal zijn om maatregelen op schepen te implementeren, is wel zeker dat het bedwelmd slachten aan boord mogelijk is. Vorig jaar al liet de Ekofish-group dat zien met het in de vaart nemen van een ultramodern nieuw schip waarop schol bedwelmd wordt vóór de slacht. Met bedwelming en vervolgens koeling aan boord, voorkom je dat vissen  urenlang snakken naar zuurstof. Want, waar wij in water binnen enkele minuten stikken, is dat andersom bij vissen op het droge zeker niet het geval.

Over de vangstmethoden is minder bekend. Wel is het aannemelijk dat niet elke methode even ingrijpend is. Om die aanname te toetsen is onderzoek nodig naar de impact van verschillende vismethoden op het welzijn van vissen. Op die manier kan toegewerkt worden naar richtlijnen in de visserij waarmee enkel minder invasieve methoden blijven bestaan en verder doorontwikkeld tot methoden die vissen bij vangst minder pijn en stress ervaren.

Verantwoordelijkheid nemen Het is waar dat de overheid sinds eind jaren ’90 enigszins heeft bijgedragen aan onderzoek naar dodingsmethoden voor vissen. Maar dit leidt tot nu toe in de visserij allerminst tot een structurele verbetering. De Tweede Kamer moet nu haar verantwoordelijkheid nemen en de minister kritisch bevragen over haar beleid en visie op het gebied van vissenwelzijn. De overheid dient te laten zien dat zij compassie heeft door vissenwelzijn een prominente plek te geven in de visies en akkoorden die er nu liggen. Want hoewel dit onderwerp een zoveelste, niet te overbruggen hobbel in het visserijdossier lijkt, blijkt dat in de praktijk een hobbel te zijn die wel degelijk te nemen is. Mits een handje geholpen door de overheid.

Paul Denekamp – Voorzitter Vissenbescherming Dr. Femmie Smit – Programmamanager In het wild levende dieren bij de Dierenbescherming Geert Laugs – Directeur CIWF Nederland Anne Hilhorst – Vice-voorzitter en manager Wakker Dier