Huismoederschap als ideaal

De tekst ‘Echte feministes blijven lekker thuis ‘siert de cover van het blad en voor de bijbehorende foto heeft powerfeministe Heleen Mees zich voor de gelegenheid in een preuts vijftigerjaren jurkje gehesen en toont ze trots een zelfgemaakte appeltaart.

Om in het betreffende artikel natuurlijk korte metten te maken met dit nieuwe huisvrouwschap. Mees zegt: ‘Met een keuze voor het huisvrouwschap ben je terug bij af’.

Emma Brunt beschrijft in het stuk hoe verschrikkelijk het is met een baby en een kleuter van vijf opgesloten te zitten in een flatje in Buitenveldert. Hoe je als huisvrouw radeloos wordt van pure, gekmakende verveling en hoe geestdodend het is elke dag dezelfde handelingen te verrichten met twee jengelende kinderen als enige gezelschap.

Natuurlijk gaat de redactie van Opzij vervolgens niet op zoek naar zo’n bewuste thuisblijfmoeder want stel je voor dat die een ander, misschien zelfs wel positief verhaal vertelt over haar dagelijkse bezigheden.

Echt, ik vind het heel rot voor Emma Brunt dat ze zo ongelofelijk ongelukkig was in de paar maanden dat ze fulltime thuis voor haar kinderen zorgde en ik kan niet wachten tot Heleen Mees zelf aan kinderen begint en ons als lichtend voorbeeld laat zien hoe het, volgens haar, dan wél moet. Maar ik word zo moe van het constant neersabelen van het moederschapsideaal.

Laat die vrouwen toch, respecteer hun keuze! En richt je alsjeblieft op de vrouwen die wél carrière willen maken. Dàt is jullie doelgroep. Er zijn er genoeg. Pas als we als vrouwen onderling ophouden met elkaar constant de les te lezen , kunnen we écht emanciperen en de keuzes maken die we willen. Zonder dat er altijd weer iemand (en meestal een seksegenote) bereid is onze keuzes te bevechten, kunnen we worden wie we zijn. Of heb ik iets gemist en is daar ook weer van alles mis mee?