Hypocriet

Beste Bart Schut, Ik las je stuk Racist!, hier op Joop.nl, veel te laat, sorry hiervoor. Als ik hier niet op geattendeerd was, had ik het helemaal niet gelezen, want mijn plan was juist de komende tijd alleen te lezen wat echt mijn aandacht zou verdienen. Ik was ook van plan om een aantal maanden niet meer te schrijven, maar ik kan het nu niet laten.

Hypocriet

In je stuk Racist! schrijf je: “Nou nou, “allochtoon” roepen is erger dan iemand doodschoppen?”

Beste Bart, dat schreef ik helemaal niet! In mijn stuk over de grensrechter (bestaat uit meer zinnen dan alleen de laatste drie), schrijf ik inderdaad dat de mensen die zo hard “allochtoon” riepen geen haar beter zijn. Een paar regels eerder liet ik al doorschemeren dat ik doelde op de Niemöllers en GeenStijls van deze wereld. Of een politicus als Wilders. Zij die de dood van grensrechter aangrepen om hun eigen xenofobe agenda onder de aandacht te brengen.

Ja, beste Bart. Ik vind dit soort types geen haar beter, want uiteindelijk zegt het leven van een ander hen ook geen mallemoer. Ik vind ze wellicht zelfs erger, maar dan ook alleen maar om eerder genoemde reden, hun xenofobe agenda. Ik heb niet gezegd dat ze erger zijn, dit maakte jij ervan.

Wat mij in dit stuk van jou het meest heeft geraakt is de volgende zin:

Zou Karim diezelfde reactie hebben gehad wanneer drie roomblanke spelers een grensrechter van Marokkaanse afkomst hadden vermoord?

Bijzonder laf, want je richt je met deze vraag niet tot mij, maar tot de lezer. Ook noem je mij hypocriet, maar als anderen een beter woord in de aanbieding hebben is dit ook goed. Beste Bart, als iemand met principes kan ik deze vraag aan de lezer zelf heel simpel met een volmondig JA beantwoorden. Waar iemand vandaan komt interesseert mij geen ruk namelijk. Betere woorden verzonnen laffe anonieme reageerders de afgelopen weken trouwens. In talloze scheldmails ben ik voor van alles en nog wat uitgemaakt en ook nog eens bedreigd.

In jouw vraag suggereer je dat ik bij roomblanke spelers waarschijnlijk anders zou reageren, je zet mij vervolgens heel goedkoop weg als hypocriet en dit alles zonder daar ook maar iets tegenover te zetten. Hoe laf ben je dan? Ik ga de discussie, hoe akelig ook, op dit thema nimmer uit de weg.

R-woord – In het verleden gooiden de buren bij mijn ouders varkenskoppen naar binnen. Ze moesten die Marokkanen niet, beste Bart. Mijn vader weigerde te vertrekken, vertrekken was racisten namelijk hun zin geven.

– In het verleden is door gabbers op mijn voorhoofd een hakenkruis met stift gekalkt. Dit hadden zij vast en zeker bij iedere passant gedaan, of niet?

– In het verleden kon ik mijzelf in Crooswijk niet vertonen op het “Marokkaneneiland” zonder dat dit eindigde in een vechtpartij. Ik kwam van het “Kaaskoppeneiland” en dan hoorde je bij de kaaskoppen.

– Ik werd een aantal jaar geleden overvallen (onder bedreiging van een vuurwapen) op de Jonker Fransstraat in Rotterdam, beste Bart. Een Marokkaan was de dader en ik deed uiteindelijk, na lang wachten in een restaurant op de politie die niet kwam, aangifte. Weet je wat de verbalisant opmerkte toen ik vertelde dat de dader een Marokkaanse jongen is? Grappig genoeg merkte hij op dat het geld gelukkig binnen de familie bleef. Humor om te lachen toch?

– Een aantal jaar terug kon ik een baan krijgen bij een bedrijf dat beveiligingsspullen verkocht. Ik kon de baan krijgen als ik een Nederlandse naam aannam, want Marokkanen en beveiligingsspullen verkopen…

Tot slot De praktijk is doorgaans weerbarstiger dan we denken. Ik ben het met je eens dat racisme roepen, als er geen sprake is van racisme, afbreuk doet aan de ernst hiervan. Aan de andere kant is het niet benoemen uit angst om weggezet te worden als iemand die makkelijk naar dit begrip grijpt eveneens schadelijk.

Zo ook met geweld. In jouw artikel “Dood van een grensrechter” schrijf je: “Er is een grensrechter vermoord. Doodgetrapt door een groep barbaren zonder enig normbesef, zonder empathie, zonder scrupules. Door beesten, ik heb er geen ander woord voor.” Net als boos fakkeldragend Nederland noemde jij de verdachte in deze zaak moordenaars, is dit niet een tikkeltje voorbarig? Moordenaars zonder enig normbesef, zonder empathie en zonder scrupules. Dat is nogal een uitspraak moet ik zeggen.

Het probleem is dat we bij gebeurtenissen als deze steeds vaker spreken in de overtreffende trap om verdachten als voorschot op het vonnis van de rechter te veroordelen. Zonder ons ook maar in de verdachten te verdiepen en zonder ze te willen begrijpen (begrijpen is niet hetzelfde als begrip hebben voor beste mensen!). Gebeurtenissen als deze worden, met name als een verdachte van Marokkaanse of Antilliaanse komaf is, uitvergroot en we komen dan niet verder dan hard roepen dat het een cultuur- en of een opvoedprobleem is. Er spelen naaste deze toch echt veel meer factoren mee. In harder straffen zien wij vervolgens de oplossing, maar met alleen harder straffen is niemand geholpen.

Wie oog heeft voor het slachtoffer moet niet alleen naar de slachtoffers van nu kijken, maar juist oog hebben voor toekomstige slachtoffers. Of beter, het voorkomen ervan. Repressie begint waar de boel met preventieve maatregelen niet meer te handhaven valt. Het een gaat niet zonder het ander.

Verdachten veroordelen nog voor een rechter zijn vonnis heeft uitgesproken is te makkelijk. Bovendien, de kortstondige maatschappelijke verontwaardiging doet slachtoffers evenmin recht. Slachtoffers zijn niet gebaat bij een boze meute fakkeldragers die het debat op “scherp” stellen om vervolgens alles uit zijn verband te rukken.