Iedereen heeft recht op het minimumloon, Nederland heeft recht op een parlementaire enquête

Werk is waardevol. Niet alleen zorgt werk voor brood op de plank, maar werk geeft ons ook ritme, zinvolle tijdsbesteding, mogelijkheden tot ontwikkeling en sociale contacten. Als je een beperking hebt dan zijn veel dingen minder vanzelfsprekend. Juist voor deze groep is werk dus belangrijk. En juist deze groep wil het kabinet niet helpen, maar hen voortaan onder het minimumloon laten betalen en hun werknemersrechten en pensioen afpakken.

Onder leiding van Jetta Klijnsma gingen de sociale werkbedrijven op slot. Met mooie woorden werd een grove bezuiniging van 1,2 miljard op onze meest kwetsbaren verkocht. Want wie kan er nu op tegen zijn dat mensen in een ‘gewoon’ bedrijf aan de slag gaan? Iedereen kon bedenken en velen hebben ervoor gewaarschuwd: als je de sociale werkbedrijven sluit en tegelijk bezuinigt dan ontstaan er geen nieuwe werkplekken voor deze groep mensen. En dat blijkt: van de tienduizenden beschutte werkplekken die er voor mensen met een arbeidsbeperking zouden moeten komen, zijn er nu 735.

Het kabinet Rutte III wil nu verder gaan waar Rutte II is gebleven.

Omdat mensen met een arbeidsbeperking nauwelijks aan de slag komen, heeft VVD-staatssecretaris van Ark nu het plan om het voor deze groep mensen mogelijk te maken om te werken onder het minimumloon en hun pensioen af te nemen. Ook dit zou weer een bezuiniging van een half miljard euro zijn. Weer een stapje verder in de afbraak van onze beschaving. Het minimumloon is het bedrag waarvan bij wet is vastgelegd dat iedereen die werkt daar recht op heeft. Maar mensen met een arbeidsbeperking niet? En mensen met een arbeidsbeperking hoeven nooit met pensioen? Het verzet tegen dit plan is groot: gemeenten en directeuren van sociale werkbedrijven roepen het kabinet op om er vanaf te zien. Mensen met een arbeidsbeperking vragen zich af: Ben ik het niet waard?

Deze nieuwe plannen zorgen er niet voor dat mensen met een arbeidsbeperking volwaardig mee kunnen doen. Wij hebben een beter idee: voordat dit kabinet weer een stap zet in het verder afbreken van de rechten van mensen met een arbeidsbeperking, moeten we leren van wat er in het verleden mis ging. Hoe mooie woorden en harde bezuinigingen hand in hand gingen en wat dat betekende voor het leven van mensen met een arbeidsbeperking. Een parlementaire enquête doet recht aan de fouten die zijn gemaakt en geeft de overheid een kans om beleid te maken dat recht doet aan de mogelijkheden en wensen van deze groep. Het kabinet doet er wijs aan om eerst te leren van de fouten uit het verleden. Want het organiseren van werk voor mensen met een arbeidsbeperking is geen bezuinigingspost, maar een kwestie van beschaving.