Iets bestrijden en tegelijk voeden

Leven zit vol met paradoxen. Ik som wat op:

1) Vluchtelingen moet je voor je gevoel en volgens het VN-vluchtelingenverdrag helpen. Maar je wilt ook niet à la Samson dat de stroom te groot en het populisme dus te extreem wordt, terwijl mr. S. misschien vergeet, dat ook Turkije niet echt opvalt in vluchtelingenvriendelijkheid.

2) Religie, synagoge, kerk en moskee zijn een kracht ten goede, maar helaas vaak ook ten kwade.

3) Je kondigt als EU zonder VN-mandaat een boycot op Rusland af, maar ziet deze als ‘vriend’ voor een mogelijke deal over Syrië.

4) Trump is ‘totaal ongeschikt’ als president, maar ‘niet kansloos’, aldus z’n biograaf, ook al lijkt ‘Iowa’ dat laatste nu tegen te spreken. Idem, dat Hillary Clinton in Iowa wint, maar de progressieve Sanders door de steun bij jongeren toch de morele overwinnaar lijkt.

5) In onze steden zie je de leefbaarheid sterk toenemen, maar eveneens radicalisering in achtergebleven wijken aan de rand.

6) Correctief referendum is mooi als democratie, maar dat van 6 april over een verdrag met de ‘onderbuik’ van de ‘Russische beer’ brengt ons als stemmers nogal in verlegenheid.

7) Kerken ‘lopen leeg’, terwijl anderzijds de meer individueel-religieuze Nieuwe Spiritualiteit nog steeds sterk aan het opkomen is.

8)Transparantie is in democratie een groot goed, maar Paul Frissen bepleit nu (ook) ‘het geheim’.

9) We zijn bondgenoot van het mooie Turkije, – dit nu ook ‘wegens Syrië’- , terwijl (de Soenniet) Erdogan er erg tekeer gaat tegen Soefi’s, journalisten en academici, er voor zorgend dat die hun baan verliezen.

10) Het ‘onwettige’ geweld van Busch en Blair in 2003, met als slogan ‘Irak bombarderen tot democratie’, veroorzaakte dood en verderf en baarde (naast ook door Assad) het ‘IS-Monster’. Uit trouw aan de VS strijden onze F16’s al enige tijd in Irak, wat na vrij lange terechte aarzeling van de PvdA nu wordt uitgebreid naar Syrië. In de artikel 100-brief zie ik als de nieuwe paradox, dat:

11) men kiest voor ‘zowel bombarderen als voor diplomatie’. Geven we Koenders c.s. het voordeel van de twijfel? Velen (56%?) doen dat, ook al stook je volgens polemologen – we zagen dat al in Vietnam, toen Amerikaanse bommen het moreel van de Vietcong versterkten – met elke westerse militaire interventie het vuur juist op , waardoor het aantal slachtoffers en ook de vluchtelingenstroom groter wordt. PAX wijst dit tweesporenbeleid af, omdat je ‘de mobilisatiekracht van IS zo versterkt’. Ikzelf in wezen ook , omdat een politieke oplossing nog ver af lijkt, zeker nu de Koerden niet eens in Geneve mogen aansluiten. Te meer nu de westerse aanvallen op IS in Syrië en Irak maakten dat het olierijke Libië tevens een toevluchtsoord van de IS werd.

Het Westen, zo bleek ook in Afghanistan, vond nog steeds niet de sleutel tegen het terrorisme. Het met ‘bommen’ bestrijden en het tegelijk voeden , lijkt in deze de grootste paradox.