Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Ik hou van Holland

  •  
04-02-2014
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Wie goed kijkt ziet dat het met Nederland lang zo slecht niet gaat
Maandag liep ik in Rotterdam over de Tweede Middellandstraat. Ingeklemd tussen het Oude en het Nieuwe Westen is de straat een ratjetoe van winkels. Van belhuizen tot islamitische slagerijen, van Surinaamse supermarkten tot winkels waar je 100% natural hair kunt krijgen, tot Espresso Dates, een typisch hipster koffiebar met een mooi houten interieur, zoals ze overal in de Randstad opduiken. Met één verschil: de Marokkaanse inslag. Hier vind je naast de lekkerste espresso ook echte Marokkaanse muntthee (lees: met naast verse munt ook een kilo suiker en Chinese thee) en andere Marokkaanse lekkernijen. Terwijl de zon moedig haar eerste poging deed om de winterkou te verjagen, voelde ik de eerste lentekriebels opkomen. ‘Wat hou ik toch van Nederland!’ verzuchtte ik blij.
Het gevoel overvalt me wel vaker, maar nu was het intenser. Door het contrast met waar ik een dag eerder rondliep, werd mijn liefde voor Nederland en haar multiculturele samenleving aangewakkerd.
Zuid-Afrika was het toneel van mijn laatste avontuur. Van Kaapstad tot Port Elizabeth hopte ik van de ene blanke enclave naar de andere. Townships trokken aan me voorbij. ‘Veilig’ vanachter het autoraam staarde ik de zwarte wijken in. De enige momenten dat ik daadwerkelijk in aanraking kwam met de zwarte bevolking, was wanneer ik ’s ochtends mijn zwarte koffie bestelde en ‘yes ma’am’ als respons kreeg. Met een unheimlich gevoel als gevolg.
Begrijp me niet verkeerd: Zuid-Afrika is ontzettend mooi en indrukwekkend. Ik kan zo honderden redenen verzinnen om het land snel weer te bezoeken. Het landschap, Kaapstad, het eten, Kaapstad, de Indische Oceaan, Kaapstad, olifanten… Kaapstad. Het land is een verrukking. Maar onder die laag van gelukzaligheid, sluimert de nasleep van de Apartheid. Bordjes bij deuren met teksten als ‘vir gebruik deur blankes’ zijn weliswaar verdwenen, maar de onderlinge verdeeldheid, met als versterker onder meer de economische apartheid, is overal voelbaar. Blank en zwart mengen niet.
Het is een beetje sneu dat het zien van zulke heftige segregatie en het ervaren van pure rassenhaat (‘hij mag mijn hond niet aaien want hij is zwart’) mij des te meer heeft doen realiseren hoe prachtig Nederland is. Toegegeven: onze binnenlandse geschiedenis is niet te vergelijken met die van Zuid-Afrika, maar ook hier kunnen de gemoederen nogal eens hoog oplopen. Of het nu Zwarte Piet betreft of de ‘islamisering’ van de samenleving; wie alleen die debatten volgt zou er bijkans moedeloos van worden. Je gaat er haast door geloven dat racisme, xenofobie, egocentrisme, seksisme en zo nog een reeks –ismes aan de basis van onze samenleving staan. En ja, (institutioneel) racisme en seksisme komen tot op de dag van vandaag helaas nog steeds voor en dienen bestreden te worden. Maar wie goed kijkt ziet dat het met Nederland lang zo slecht niet gaat.
Op de Tweede Middellandstraat doet een Nederlandse student boodschappen bij de Turkse supermarkt. Een Marokkaanse man haalt nog even snel wat kruiden bij de Surinamer. Een meisje met kort blond haar laat zich een weave aanmeten. Een bakfietsmoeder stapt na haar acupunctuursessie weer op haar fiets, terwijl ze vriendelijk wordt uitgezwaaid door een schattig klein Chinees meisje. Misschien was het de zon – alles ziet er immers beter uit wanneer de zon schijnt – of misschien alleen de ervaring in Zuid-Afrika, maar ik heb me nooit meer Nederlander gevoeld dan maandag, te midden van al die prachtige culturen.

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.